Ο δικηγόρος του άντρα μου (ή αλλιώς η ανακατώστρα…)

Πρίν από λίγο καιρό πέρασα μια πολύ σοβαρή κρίση με τον άντρα μου για την οποία ελάχιστοι γνώριζαν. Ο λόγος δεν ήταν ότι είχα κάτι να κρύψω, αλλά ότι δεν ήμασταν σίγουροι αν το διαζύγιο ήταν λύση και ήμασταν ανάμεσα στο «προσπαθώ» και στο «χωρίζω».

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μιλήσω στο παιδί και να προσπαθήσω να του εξηγήσω «γιατί ο μπαμπάς λείπει από το σπίτι», κυρίως τις φορές που έκλαιγε και κρεμόταν στο παράθυρο να τον περιμένει μέχρι αργά το βράδυ. Το δεύτερο ήταν να πάρω τη δικηγόρο μου και πλέον φίλη, η οποία μου είπε πως σε πρώτη φάση δεν μιλούσαμε για διαζύγιο αλλά για διάσταση και πως μπορούσαμε γι’ αρχή να κάνουμε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό επικυρωμένο σε δημόσια αρχή ή να προχωρήσουμε το διαζύγιο συναινετικά εφόσον συμφωνούσαμε στα τυπικά και δεν είχαμε να χωρίσουμε κάτι. Ήξερα πως έπαιρνα έναν άνθρωπο που πραγματικά προσπαθεί να εξαντλήσει κάθε περιθώριο για να σιγουρευτεί πως το διαζύγιο που θα αναλάβει, είναι οριστικό και όχι μόνο σε μένα, αλλά σε όλους όσοι πάνε στο γραφείο της. Μακάρι όλοι οι δικηγόροι να ήταν σαν εκείνοι. Έλα μου όμως που δεν είναι!

Γιατί πήγε και ο άντρας μου στο δικό του δικηγόρο. Και πήγε γιατί εγώ ζήτησα να μου παραχωρήσει κάτι συγκεκριμένο για λίγο καιρό και ενώ στην αρχή συμφώνησε, ύστερα μου τα γύριζε. Και μου τα γύριζε επειδή όταν πήγε να συμβουλευτεί το δικό του δικηγόρο για τη διαδικασία, εκείνος άρχισε να τον «πονηρεύει» σε στυλ «Και που ξέρεις ότι αυτό που ζητάει η γυναίκα σου, θα είναι μόνο για τόσο» «Και τίποτα δεν σε διασφαλίζει» «Και πώς έχεις εμπιστοσύνη;» και άλλα όμορφα. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, θα μου υπογράψει χαρτί η γυναίκα. Τίποτα αυτός. Σώνει και ντε να κάνει το συναινετικό, αντιδικία. Κοινώς έφυγε ο άντρας μου από το σπίτι σύμφωνος και γύρισε έξαλλος. Επειδή ένας δικηγόρος εκεί έξω, και δυστυχώς φαντάζομαι και αρκετοί άλλοι, έχει κάνει το διαζύγιο, εμπόριο. Δεν διαφωνώ ότι είναι η δουλειά του να σε υπερασπιστεί και να σε διασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο. Όμως άλλο αυτό και άλλο να έχεις απέναντί σου έναν ήρεμο άνθρωπο και να προσπαθείς σώνει και ντε να τον φορτίσεις. Αλλά τι λέω τώρα. Μπρος στο χρήμα τι είν’ ο πόνος…(του άλλου).

Πέρασαν 2-3 μέρες και ο άντρας μου άρχισε να πονηρεύεται κυρίως επειδή ο ίδιος, πραγματικά δεν ήθελε ένα εμπόλεμο διαζύγιο. Και άρχισε να με ρωτάει μήπως να πηγαίναμε και οι δύο στη δική μου δικηγόρο να το λύναμε πολιτισμένα. Χαίρομαι που πήρε είδηση τι πήγαινε να συμβεί. Δεν χαίρομαι όμως καθόλου για εκείνους που μπαίνουν στο γραφείο του δικηγόρου συγχισμένοι και φεύγουν παθιασμένοι αλλά κυρίως πεπεισμένοι, ότι θα πατήσουν τον άλλο κάτω. Για όλους εκείνους που ίσως να είχαν μια πιθανότητα να σώσουν το γάμο τους αλλά με τη παρότρυνση ενός μαινόμενου δικηγόρου (του στυλ «θα του πάρουμε τα σώβρακα» ή «θα της δείξουμε εμείς» ή «σκίσε τη γάτα») να μην πρόλαβαν καλά καλά να σκεφτούν αν η στάση αυτή τους αντιπροσωπεύει, τι προβλήματα θα δημιουργήσει στα παιδιά και αν τελικά το διαζύγιο είναι λύση. Μια τέτοια εκπροσώπηση το μόνο που μπορεί να σου προκαλέσει είναι πολλά προβλήματα στο μέλλον, ένα από τα οποία είναι ότι για τα επόμενα 10 χρόνια της ζωής σου θα είσαι αγκαλιά με ένα δικηγόρο. Γι αυτό δεν γίνεται όλη αυτή η φασαρία εξάλλου;

Τελικά με τον άντρα μου δεν χωρίσαμε και αποφασίσαμε να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο μας. Σε αυτό φυσικά βοήθησε πολύ η στάση της δικηγόρου μου, που είτε μέναμε μαζί είτε χωρίζαμε, μας τα παρουσίασε ήρεμα και απλά. Χωρίς αντιδικίες, χωρίς αφορισμούς και σπαραγμούς. Φυσικά ο δικηγόρος δεν είναι ψυχολόγος και η δουλειά του δεν είναι αυτή, οφείλει όμως να είναι αντικειμενικός και να μην παθιάζει τον πελάτη-άνευ λόγου κι αιτίας- για να του κάνει αφαίμαξη. Θα έλεγε δε κανείς πως αν όλοι οι δικηγόροι αρχίζουν να «τα βρίσκουν» στα ζευγάρια, θα πεθάνουν της πείνας. Εγώ όμως νομίζω πως ίσα ίσα, αυτή η τόσο ανθρώπινη και ταυτόχρονα επαγγελματική στάση, είναι που μπορεί να αυξήσει τη πελατεία σου. Διότι μπορεί για την Ευελπίδων να μην είσαι αυτός που κερδίζει δίκες, για το Γιώργο και τη Μαρία όμως (τυχαία ονόματα) θα είσαι αυτός που κερδίζει γάμους και ο κόσμος είναι εκείνος που τελικά επιλέγει. Ο κόσμος “ξύπνησε” και πλέον κρίνει από την αξιοπιστία και όχι από τη φήμη, δεν είναι τυχαίο που εγώ και ο άντρας μου καταλήξαμε στη δική μου δικηγόρο. Και θέλω να πιστεύω πως η πλειοψηφία των δικηγόρων κάνει καλά τη δουλειά του αλλά ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, στο χέρι μας είναι να κρίνουμε πότε κάποιος μας βλέπει σαν ανθρώπους και πότε σαν πελάτες.

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!