Ντρέπομαι για μένα που δεν είμαι πια γυναίκα…

Εδώ και λίγες μέρες τα παιδιά μου έχουν πάει στο χωριό του πατέρα τους για διακοπές και θα γυρίσουν σε ένα μήνα. Ένα μήνα χωρίς τα παιδιά μου, ένας μήνας που ήδη μου φαίνεται αιώνας. Όταν το είπα σε μια συνάδελφο στο γραφείο, μου είπε «Έλα μωρέ πως κάνεις έτσι. Ευκαιρία να γίνεις και λίγο γυναίκα!». Η απάντησή της πώς να το πω…με έκανε να ντραπώ.

Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό, από το διαζύγιο και μετά έχω παρατήσει πολύ τον εαυτό μου. Έχω βάλει πάρα πολλά κιλά γιατί δεν έχω διάθεση ούτε και λεφτά να πάω γυμναστήριο ή να πάρω ένα ρούχο.  Δεν έχω διάθεση να βαφτώ, να ψωνίσω ή να φτιάξω τα νύχια μου. Και δεν είναι μόνο θέμα διάθεσης είναι και το οικονομικό στη μέση. Από τα μισά του μήνα μέχρι το τέλος περνάμε με 50 ευρώ. Πώς να τα πάρω εγώ αυτά τα 50 ευρώ και να πάω κομμωτήριο; Τι θα τρώμε μετά, τρίχες;

Ωραία και εύκολα κρίνουν όλοι. Να γίνεις γυναίκα. Πώς να γίνω γυναίκα όταν με παίρνει κάθε λίγο και λιγάκι ο δικηγόρος επειδή ο πρώην σύζυγος ζητάει ό,τι του έρθει και μου κάνει τη ψυχολογία χάλια; Πώς να γίνω γυναίκα όταν μια διατροφή 300 ευρώ ορίστηκε και πότε τη δίνει πότε όχι; Πώς να γίνω γυναίκα όταν υπάρχουν συνάδελφοι, γνωστοί ή φίλοι που με βλέπουν ως αυτή που παράτησε τον εαυτό της και όχι αυτή που παρά τα προβλήματα, παλεύει να μεγαλώσει τα παιδιά της; Έχω τόσα στο κεφάλι μου που το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει είναι τα μαλλιά μου και η μάσκαρα. Πειράζει;

Χθες μετά το γραφείο, πέρασα από την Ερμού και έκανα μια βόλτα να δω βιτρίνες. Να σας πω την αμαρτία μου, ζήλεψα. Ζήλεψα όλα αυτά τα νέα κορίτσια που έβγαιναν με σακούλες, που ήταν βαμένες χτενισμένες καλοντυμένες και χαρούμενες. Χαρούμενες. Πόσο μου λείπει να είμαι χαρούμενη! Πόσο μου λείπει το κορίτσι αυτό που έβγαινε κάποτε με σακούλες στα χέρια, που ήταν μαμά, σύζυγος αλλά και γυναίκα. Που γυρνούσαν και την κοιτούσαν με θαυμασμό, που αν και παντρεμένη είχε και εκείνη τα φλέρτ της, τότε που η εικόνα μου άρεσε και δεν τρόμαζε…

Έχω γίνει σκιά του εαυτού μου, φοράω ό,τι βρω και δεν προλαβαίνω να βαφτώ. Μόνη μου τις καθημερινές με δυο μικρά παιδιά ακόμη και το να χτενιστώ ή να κάνω μπάνιο θέλει ολόκληρο σχέδιο.  Δεν έχω χρήματα να γίνω γυναίκα. Η μοναδική μου έξοδος είναι το σούπερ μάρκετ, το γραφείο ή το σπίτι γιατί ντρέπομαι για μένα.  Υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι και το κάνω με πολύ κόπο γιατί κάπως πρέπει να ταΐσω τα παιδιά μου, υπάρχουν μέρες που δεν αλλάζω ρούχα και πάω στη δουλειά με αυτά που έχω κοιμηθεί. Μην μου λέτε να γίνω γυναίκα γιατί πρώτη από όλους το θέλω εγώ. Αλλά αλήθεια σας λέω, δεν μπορώ.

Μάρω

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.