Μπορεί να περνάω δύσκολα αλλά έχω χαρά και ηρεμία στο σπίτι μου!

Είμαι «παιδί χωρισμένων γονιών», την κλασική ταμπέλα που μου έβαλαν από μικρή στη γειτονιά, στο σχολείο κλπ… Ο χωρισμός των γονιών μου δεν με πείραξε όμως ποτέ. Ήταν η συμπεριφορά τους απέναντί μου που με πείραζε. Μεταξύ τους δεν τους είδα ποτέ να τσακώνονται….Ούτε «ρε» δεν είχε πει ο ένας τον άλλο μπροστά μου. Αυτό που με πείραζε ήταν η αδιαφορία τους….ήταν παρτάκηδες και οι δυο. Και εγώ στη μέση…στα 7 μου χώρισαν επειδή δεν ταίριαζαν…οκ όλα καλά….Έμεινα με την μαμά, αλλά βασικά η γιαγιά είχε αναλάβει την ανατροφή μου…Ο άνθρωπος που με αγάπησε όσο κανένας άλλος σε αυτό τον κόσμο… Αδέλφια δεν είχα….Αυτό με πείραζε αρκετά….ένιωθα μοναξιά…. το λάθος που έκαναν οι γονείς μου ήταν να μου καλλιεργήσουν ένα αίσθημα ενοχής… ότι είμαι το φόρτωμα τους , το μεγάλο τους πρόβλημα ,το εμπόδιο που δεν αφήνει την μεν μητέρα μου να συνεχίσει τη ζωή της και τον πατέρα μου που με έβλεπε μια στο τόσο και μόνο μετά από δικές μου πιέσεις να με κάνει να νιώθω ανεπιθύμητη.

Αυτή λοιπόν η ανάγκη να νιώθω αγάπη, να έχω οικογένεια με οδήγησε να κάνω το ένα σφάλμα πίσω από το άλλο και να καταλήξω σήμερα κι εγώ να μεγαλώνω 2 παιδιά μόνη…

Στα 19 μου γνώρισα κάποιον 13 χρόνια μεγαλύτερό μου… Έκανε το ίδιο επάγγελμα με τον πατέρα μου (αστυνομικός) και απέπνεε ένα αίσθημα σιγουριάς και ωριμότητας. Γνωριστήκαμε, κάναμε σχέση,τα γνωστά.. Όταν αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί αυτός πήρε μετάθεση για τον τόπο καταγωγής του και μετά από 1 χρόνο τον ακολούθησα κι εγώ. Το πόσο σκληρός άνθρωπος ήταν το είχε δείξε αλλά εγώ δεν έδινα σημασία σε αυτά τα «μικρά και ασήμαντα» κατ’ εμένα, σημάδια. Όταν ήρθα κι εγώ λοιπόν μαζί του στην αρχή όλα ήταν καλά. Μετά από λίγο καιρό άρχισαν τα προβλήματα. Δεν ήθελε να πηγαίνουμε πουθενά γιατί ήταν κουρασμένος, έπρεπε να κάνουμε οικονομία για να φτιάξει τα σπίτια του, να πάρει αμάξι… Εκείνος στη δουλειά , με φίλους έξω .Εγώ μέσα στο σπίτι κλεισμένη…Άρχισαν οι καυγάδες να γίνονται περισσότεροι. Αφού δεν βγάζαμε άκρη, μιας και εγώ ήμουν και είμαι ένας άνθρωπος ζωντανός και δεν μπορούσε να με βάλει σε καλούπι, άρχισε να σηκώνει χέρι. Στην αρχή σπρωξίματα ,γύρισμα των χεριών ,χαστούκια. Να με βρίζει και να με κατηγορεί σε κάθε ευκαιρία…Γιατί έκανα το λάθος να του εμπιστευτώ κάποιες καταστάσεις που είχα ζήσει στο σπίτι μετά τον χωρισμό των γονιών μου,γιατί ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου, να πω τα παράπονά μου. Αυτός το γύρισε εναντίον μου. Με κατηγορούσε ότι δεν είμαι σωστή, ικανή και άξια και ο λόγος ήταν ο τρόπος που είχα μεγαλώσει. Κι εγώ η χαζή τον πίστευα. Και τον δικαιολογούσα. Γιατί με έκανε πάντα να πιστεύω ότι κάθε φορά που με χτυπά και που με μειώνει αυτό μου άξιζε,ότι εγώ το είχα προκαλέσει.

Παντρευτήκαμε και μετά από 5 χρόνια γνωριμίας κάναμε το πρώτο μας παιδί. Δεν άλλαξαν και πολλά…Αντιθέτως έγιναν χειρότερα όσο μεγάλωνε το παιδί. Ενώ εγώ προσπαθούσα να τα έχω όλα στην εντέλεια για να είναι ικανοποιημένος αυτός δεν ήταν με τίποτα. Ότι κι αν έκανα εγώ…Έπιασα δουλειά για να κάνω κάτι κι εγώ να έχω δικά μου χρήματα γιατί έβλεπα τι έρχεται…Πάντα το έβλεπα άλλα δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Μια μέρα μετά από ένα τσακωμό για ασήμαντο λόγο το ένα έφερε το άλλο και έπιασε ένα καλώδιο και άρχισε να με χτυπάει στο σώμα με το 3χρονο τότε κοριτσάκι μας να είναι δίπλα μου…Είχα σημάδια σε όλο μου το σώμα. Έφυγα και πήγα και έκανα καταγγελία στην αστυνομία…Καταγράφηκε σαν ανάρμοστη συμπεριφορά απέναντί μου και όχι σαν ενδοοικογενειακή βια. (δεν ήθελα να του δημιουργήσω πρόβλημα !!!)… Μετά από πολλές πιέσεις από πολλούς και διάφορους πείστηκα να του δώσω μια ευκαιρία. Μετά από 2 χρόνια έκανα άλλο ένα παιδί. Τίποτα όμως δεν άλλαξε. Εκτός από μικρά διαλείμματα η κατάσταση στο σπίτι ήταν άσχημη. Προσβολές καθημερινά, βρισιές, και που και που και καμιά ξανάστροφη να μου υπενθυμίζει να μην παίρνω πολύ αέρα…Ώσπου δεν άντεξα….μάζευα ,μάζευα και τελικά …έσκασα…

Αυτόν τον άνθρωπο τον αγάπησα πολύ…περισσότερο απ’ ότι του άξιζε. Και αυτός ήταν ο λόγος που έμενα…Του το έλεγα κατά καιρούς και τον προειδοποιούσα….”Πρόσεχε την ημέρα που θα σταματήσω να σε αγαπώ. Αν έρθει εκείνη η μέρα δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις”. Και εκείνη η μέρα ήρθε. Πάλι για ασήμαντο λόγο (είχα πάει τα παιδιά στη θάλασσα) δημιουργήθηκε μια απίστευτη κατάσταση που την ακολούθησαν βρισιές σπρωξιές και ξύλο….Μόνο που εκείνη τη φορά βλέποντας στα μάτια των παιδιών μου τον φόβο αποφάσισα ότι αυτό το βλέμμα δεν ήθελα να το ξαναδώ στα παιδιά μου….Μετά από λίγο καιρό μετακόμισα…Και ναι είμαι καλά…Μπορεί να περνάω δύσκολα και να μην έχω βοήθεια αλλά τουλάχιστον έχω χαρά και ηρεμία σπίτι μου. Κάνω πράγματα με τα παιδιά μου…

Ξέρω ότι το λάθος ήταν δικό μου…Ναι δικό μου…Που τον αγάπησα περισσότερο από τον εαυτό μου. Που δεν με αγαπούσα αρκετά ώστε να φύγω στην πρώτη προσβολή, στο πρώτο χαστούκι. Αυτός τώρα κλαίει και χτυπιέται γιατί με θέλει πίσω Όχι γιατί με αγαπάει όπως λέει…αλλά γιατί έχασε την υπηρέτρια, κάποιον να ικανοποιεί τις ανάγκες του και την φαινομενικά καλή οικογένεια που είχε φτιάξει για τον κόσμο….ΕΓΏ όμως έφυγα…χωρίς ίχνος αγάπης πια γι’ αυτόν. Όταν εγώ τον αγαπούσα και τον παρακαλούσα εκείνος με κορόιδευε. Όταν έκλαιγα και ζητούσα συγνώμη εκείνος μου γύριζε την πλάτη.

Σήμερα εγώ είμαι 32 και τα κορίτσια μου είναι 7 και 4 περίπου…

Δεν το μετάνιωσα ποτέ που τις έκανα. Τις ήθελα και τις 2. Κάποιοι θα αναρωτηθούν γιατί έκανα και δεύτερο παιδί…Έκανα δεύτερο παιδί γνωρίζοντας πόση μοναξιά ένιωθα εγώ. Ήθελα να εξασφαλίσω ότι χωρίζοντας τον (γιατί ήμουν σίγουρη για το γεγονός αλλά όχι για τον χρόνο) θα έχω δυο παιδιά που θα έχουν το ένα το άλλο. Γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι μια μητέρα με παιδί(α) να ξαναφτιάξει οικογένεια.

Εξακολουθώ να ελπίζω ότι κάποια μέρα θα συναντήσω τον άνθρωπο της ζωής μου…Που θα έχει κατανοήσει τους όρους αγάπη εμπιστοσύνη και σεβασμός…Που σκοπός της ζωής του θα είναι να έχει μια αγαπημένη οικογένεια…Που θα με αγαπήσει γι αυτό που είμαι…που θα έχει τα κότσια να πει σε θέλω εσένα και το πακέτο σου και 1000 προβλήματα αν έρθουν θα είμαι εκεί 1000 φορές να τα περάσουμε μαζί….

Ευγενία

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.