Μπαμπάς-επισκέπτης στη ζωή του παιδιού σου; Δες πώς να το αλλάξεις!

Πολλοί μπαμπάδες που έχουν χωρίσει θα συμφωνήσουν ότι το πιο δύσκολο κομμάτι του διαζυγίου είναι ότι δεν μπορούν να δουν τα παιδιά τους κάθε μέρα και ότι νιώθουν πως έχουν γίνει επισκέπτες στη ζωή τους.

Όταν βρέθηκα σε αυτή την κατάσταση, προσπάθησα να κάνω όσο πιο διασκεδαστικό γινόταν τον χρόνο που είχα με τις κόρες μου. Κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Πήγαμε σε Λούνα Παρκ, σινεμά, σε πάρκα κτλ.

Όμως εν καιρώ συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά μου χρειάζονταν έναν πατέρα που δεν θα τους προσέφερε μόνο διασκέδαση.

Πως θα μπορούσα να είμαι ένας καλός πατέρας δεδομένου ότι ο χρόνος που μπορούσαμε να περάσουμε μαζί ήταν περιορισμένος; Αναρωτήθηκα: τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που τα παιδιά χρειάζονται από τον πατέρα τους; Να τον γνωρίσουν. Το να μην τον γνωρίσουν θα ήταν μια μεγάλη απώλεια για εκείνα. Τα παιδιά χρειάζονται τον πατέρα τους για να τους διδάξει πράγματα για τη ζωή και να είναι ένα καλό πρότυπο για εκείνα. Όταν ένας άνθρωπος θυμάται τον πατέρα του, μιλά για το τι του έμαθε και όχι τι του αγόρασε.

Έβαλα στόχο να γίνω ένας τέτοιος πατέρας. Άρχισα να μιλώ στις κόρες μου για τη ζωή και τα όνειρα μου. Τους είπα ότι ήθελα να γίνω συγγραφέας και πόσο με πόνεσε που τα πρώτα άρθρα μου, τα είχαν απορρίψει διάφορα περιοδικά. Τους μίλησα για τους άλλους στόχους μου, τα όνειρα που έχω ξεχάσει και αντικαταστήσει με άλλες πιο άμεσες ανάγκες, όπως το να κερδίσω τα προς το ζην.

Μοιράστηκα μαζί τους πράγματα που είχα μάθει για να τα βοηθήσω να μάθουν για τη ζωή. Προσπάθησα να γίνω το πρότυπο του άντρα που θα ήθελα να επιλέξουν σαν σύντροφο τους στο μέλλον- ένας άντρας που έχει να αντιμετωπίσει ένα οποιοδήποτε πρόβλημα δεν διστάζει, δεν κάνει πίσω και προσπαθεί να το επιλύσει. Τους μίλησα για το τι σημαίνει να έχεις υψηλές προσδοκίες για το πως θες να σου φερθούν οι άλλοι και τους είπα ότι είναι καλό να προσφέρεις αλλά να μπορείς να καταλάβεις αν το άλλο άτομο δεν ξέρει μόνο να παίρνει, αλλά και να δίνει.

Συγκινήθηκα πολύ όταν η μικρότερη κόρη μου, μου είπε ότι έγραψε σε ένα σημειωματάριο όλα όσα της έμαθα, το οποίο ονόμασε “Μαθήματα από τον μπαμπά,” και μίλησε για αυτά στις φίλες τις που δεν έχουν πατέρα.

Όταν μίλησα με άλλους μπαμπάδες για την εμπειρία μου, είδα ότι πολλοί πίστευαν ότι συνεισφέροντας οικονομικά, εκπληρώνουν τον ρόλο τους. Δεν μοιράζονταν τους στόχους και τα όνειρα τους, δεν ήταν πρότυπα και δεν μάθαιναν στα παιδιά τους για τη ζωή. Πολλοί δούλευαν μέχρι αργά κάθε μέρα και όταν ήταν με τα παιδιά τους απλά κοίταζαν να τα διασκεδάζουν – όπως έκανα και εγώ στο παρελθόν. Δεν καταλάβαιναν ότι η οικονομική συνεισφορά τους , δεν εκτιμάται τόσο.

Αν είσαι μόνος μπαμπάς και νιώθεις σαν επισκέπτης στη ζωή των παιδιών σου, μην ξεχνάς ότι ενώ δεν είναι κακό να διασκεδάζεις μαζί τους, μπορούν να διασκεδάζουν και με τους φίλους τους. Από εσένα χρειάζονται κάτι παραπάνω. Πρέπει να σε γνωρίσουν, να μάθουν τα πράγματα που μόνο εσύ μπορείς να τα διδάξεις. Πρέπει να είσαι το πρότυπο τους. Η διασκέδαση είναι κάτι στιγμιαίο. Τα πράγματα που θα τα διδάξεις θα δυναμώσουν τον δεσμό σας και θα σε καταστήσουν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής τους. Και αυτό είναι το εντελώς αντίθετο του “επισκέπτη”!

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com