Μονογονείς εναντίον μονογονέων

Εξαιτίας της δύσκολης οικονομικά συγκυρίας που όλοι περνάμε, αρκετοί άνθρωποι προκειμένου να επιβιώσουν, έχουν γίνει κάπως πιο… «ευρηματικοί». Τα τελευταία χρόνια λοιπόν ακούμε για εξωφρενικές ιστορίες (γυναίκες που χωρίζουν τους άντρες τους και παντρεύονται τους υπερήλικες πεθερούς τους για να πάρουν τη σύνταξη) μέχρι και για πιο “light” περιπτώσεις ζευγαριών που παίρνουν εικονικό διαζύγιο για να εξαιρεθούν από τη διαθεσιμότητα στο δημόσιο. Μέρος αυτών των περιπτώσεων, είναι και αρκετοί γονείς που ενώ συζούν και έχουν άψογη σχέση με το/τη σύντροφό τους, επιλέγουν συνειδητά να μην παντρευτούν προκειμένου να έχουν μερίδιο στα ελάχιστα επιδόματα και παροχές που δίνει το κράτος στις μονογονεϊκές οικογένειες. Αυτό φυσικά έχει ως επακόλουθο οι μισοί μονογονείς να στρέφονται κατά των άλλων μισών, για το ποιός πραγματικά δικαιούται αυτά τα «προνόμια». Η αλήθεια δεν βρίσκεται κάπου στη μέση αλλά… μέσα στις ιστορίες τεσσάρων ανθρώπων που βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν τη κατάσταση από πρώτο χέρι!

«Με τον άντρα μου συζούμε και είμαστε καλά μαζί αλλά επιλέξαμε να μην παντρευτούμε για να μη χάσουμε τα 1700 ευρώ που μας έδινε κάθε μήνα το κράτος. Με αυτά τα λεφτά, μπόρεσα να μεγαλώσω τα τρία παιδιά μου χωρίς να τα δίνω σε νταντάδες και παιδικούς σταθμούς» μας λέει η Σοφία 45 ετών, κόρη στρατιωτικού και ανύπαντρη μαμά 3 παιδιών. «Όταν το κράτος έκοψε αυτό το ποσό και το μείωσε στα 1.000 ευρώ, βγήκα έξω να βρω δουλειά γιατί με 1000 ευρώ και τρία παιδιά που πλέον έχουν μεγαλώσει και έχουν φροντιστήρια, σχολεία, ρούχα και ένα κάρο άλλα έξοδα ήταν αδύνατον να τα βγάλουμε πέρα.Θα μου πείς πώς τα βγάζει πέρα ο υπόλοιπος κόσμος; Καθένας κάνει ότι μπορεί, εμείς μπορέσαμε αυτό. Δεν φταίω εγώ που ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός δεν το επέλεξα. Βαρέθηκα να με κοιτάνε σαν απατεώνα, άνθρωποι που αν ήταν στη θέση μου θα έκαναν ακριβώς το ίδιο. Αν δεν τα έπαιρνα τα χρήματα αυτά, εκείνοι θα τάιζαν τα παιδιά μου;».

Η περίπτωση της 32χρονης Φανής, μαμά ενός κοριτσιού 4 ετών σήμερα, είναι λίγο πιο διαφορετική: «Όταν έμεινα έγκυος ο φίλος μου, με εγκατέλειψε. Γέννησα τη κόρη μας, την αναγνώρισε αλλά δεν ήθελε καμία άλλη επαφή μαζί μας. Άρχισα να έχω τις τρομερές και φοβερές παροχές του μονογονέα, που ο κόσμος νομίζει ότι σε κάνουν δισεκατομμυριούχο ενώ στη πραγματικότητα σε κάνουν δυστυχισμένο. Γιατί είναι δυστυχία να χάνεις μεροκάματα από τη δουλειά σου για να τρέχεις στις δημόσιες υπηρεσίες με ένα καρότσι χαρτιά, να παρακαλάς για τα αυτονόητα και στο τέλος να μην τα παίρνεις κιόλας. Οι άνθρωποι βλέπουν τους νόμους στο χαρτί και νομίζουν ότι ισχύουν όλοι. Ή νομίζουν ότι επειδή ο ΑΣΕΠ, σου δίνει 50 μόρια παραπάνω, σημαίνει ότι θα σε προσλάβει κιόλας. Χρόνια τώρα ξέρουμε τον τρόπο που προσλαμβάνει ο ΑΣΕΠ και όλοι οι κρατικοί φορείς δυστυχώς. Όποιος θέλει ας γίνει μονογονέας να δεί τη γλύκα» μας λέει και συνεχίζει «Στη πορεία ο φίλος μου επέστρεψε στη ζωή μας και τα ξαναβρήκαμε. Πρίν παντρευτούμε συμβουλευτήκαμε δικηγόρο ο οποίος μας ειπε τα υπέρ και τα κατά διότι ναι η μονογονεική ζωή έχει κατά, πολλά περισσότερα και πιο δυσβάσταχτα από τα επιδόματα. Κι έτσι στη πορεία, επέλεξα και συνειδητά πλέον να είμαι μονογονέας διότι φοβόμουν πως αν ο άνθρωπος αυτός αποφάσιζε να ξαναφύγει, δεν θα μπορούσαμε ούτε εγώ ούτε η κόρη μου να αντέξουμε ένα διαζύγιο, ψυχολογικά και οικονομικά. Σήμερα συζούμε και είμαστε προς το παρόν καλά. Αλλά το μέλλον δεν το ρισκάρω κι ας λένε ό,τι θέλουν. Τι τους κάνει να πιστεύουν πως αν δεν έπαιρνα εγώ αυτά τα χρήματα, θα τα έπαιρναν εκείνοι; Πάλι στις τσέπες των πολιτικών θα πήγαιναν».

Η κυρία Ξένια, υπάλληλος σε κρατικό φορέα, δίνει τη δική της εκδοχή και μαρτυρία: «Κοίτα να δείς, υπάρχει και μια δόση αλήθειας σε αυτά για τα οποία διαμαρτύρεται ο κόσμος και το κακό είναι πως πρόκειται για μια κατάσταση που δεν μπορείς να αποδείξεις. Συζεί κάποιος με τη μάνα των παιδιών του και δεν θέλει να παντρευτεί, δεν μπορείς να του πείς γιατί δεν παντρεύεσαι! Είναι θέμα συνείδησης. Αυτό που με στενοχωρεί αφάνταστα είναι που έρχονται πολλές φορές εδώ διαζευγμένοι δήθεν μονογονείς με πανάκριβα τζήπ και τσάντες που κοστίζουν ένα βασικό μισθό και παίρνουν επιδόματα ενώ στο διπλανό γκισέ το ίδιο επίδομα παίρνει και αυτός που δεν έχει να φάει. Δεν έχει σημασία αν είναι 25 ή 30 ευρώ αυτά που παίρνουν, σημασία έχει ότι δεν τα χρειάζονται και επιβαρύνουν τα ταμεία η βιωσιμότητα των οποίων, ειδικά αυτή τη στιγμή, είναι απαραίτητη για τους πραγματικά δικαιούχους μονογονείς που ζούν μόνο από αυτά. Αυτή η κατάσταση πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα διότι δεν υπάρχει κανένας ελεγκτικός μηχανισμός, δεν γίνεται πλούσιοι και φτωχοί στον ίδιο γκισέ.  Δεν αρκεί το εκκαθαριστικό, μπορεί κάποιος να δηλώνει 10 χιλιαρικα το χρόνο και να βγάζει 30. Πρέπει να γίνεται ξαφνική αυτοψία στα σπίτια αυτών των ανθρώπων για να ξεκαθαρίσει το τοπίο.Καταλαβαίνω και τους ανθρώπους που παίρνουν ένα βασικό μισθό και επιλέγουν συνειδητά να γίνουν μονογονείς για να μπορούν να έχουν ένα μικρό εισόδημα παραπάνω και να μεγαλώνουν αξιοπρεπώς τα παιδιά τους. Αλλά δεν υπάρχει λίγο μονογονέας ή πολύς μονογονέας. Υπάρχει συνειδητός.Και αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, πρέπει να κοιτάξουμε κατά πόσο αυτά που κάνουμε τους επιβαρύνουν άμεσα και έμμεσα».

Η Ελένη, 50 ετών είναι μια μαμά δύο αγοριών που επέλεξε συνειδητά να αποχαιρετίσει τη μονογονεϊκή ζωή και να ξαναπαντρευτεί «Έκανα τα παιδιά μου σε μια εποχή που τα πράγματα ήταν καλά οικονομικά οπότε οι άνθρωποι δεν αναγκάζονταν να κάνουν αλχημείες για να ζήσουν. Ο άντρας μου ήταν ναυτικός και όταν έμαθε πως ήμουν έγκυος ήταν στα καράβια. Δεν γύρισε ποτέ» μας λέει και μας δείχνει τη φωτογραφία του που ακόμη και σήμερα που παντρεύτηκε, την έχει σε εμφανή θέση στο σαλόνι της.  «Αφοσιώθηκα στα παιδιά μου και δεν κοίταξα άλλον άντρα, όχι μόνο για ψυχολογικούς λόγους αλλά και για οικονομικούς. Δεν ήθελα να κάνω σταθερή σχέση με κάποιον που εξαρχής δεν σκόπευα να παντρευτώ διότι σαν μονογονέας είχα κάποιες παροχές παραπάνω και δεν ήθελα να τις χάσω». Η Ελένη ξαναπαντρεύτηκε πρίν από μόλις 2 χρόνια «Ήταν λίγο γελοίο να είμαι νύφη στα 48 μου αλλά δεν με νοιάζουν τα μόρια ή το χαρτζιλίκι που δίνει για επίδομα το κράτος διότι έχω στηριχτεί στο δεύτερο σύζυγο αλλά και στο γεγονός ότι τα παιδιά μου μεγάλωσαν και μπορούν να δουλέψουν. Αν και δεν το επέλεξα, μπορώ να καταλάβω εκείνους που το επιλέγουν γι’ αυτά τα λίγα χρήματα. Στο κάτω κάτω, μπορεί να έχουν κάποια επιδόματα και παροχές αλλά δεν έχουν καμία εξασφάλιση. Εμένα αν πεθάνει αύριο ο άντρας μου, παίρνω μία σύνταξη. Εκείνοι τί θα πάρουν; Κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις, τίποτα δεν σου χαρίζεται έτσι!».

Εμείς το μόνο που ευχόμαστε είναι την ένωση των ανθρώπων για το κοινό καλό. Τα υπόλοιπα συμπεράσματα, δικά σας!

Χρήσιμες πληροφορίες
-Τα ονόματα του ρεπορτάζ έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους.
-Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
-Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να μεταβείτε στους όρους χρήσης