Μονογονέας από επιλογή με πατέρα…τον κολλητό μου

Με λένε Ιουλία και ποτέ δεν περίμενα ότι στα 40 μου, όχι μόνο δεν θα ήμουν μητέρα αλλά δεν θα είχα καν σχέση. Πάντα πίστευα πως θα γνώριζα τον άντρα των ονείρων μου με τον οποίο θα έκανα πολλά παιδιά. Δυστυχώς, η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα. Μη με παρεξηγείτε, αγαπώ τη ζωή μου αλλά τώρα που έχω κατασταλάξει στη καριέρα μου (είμαι εκπαιδευτικός) και οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μου, έχουν παιδιά, αισθάνομαι ότι ήρθε η κατάλληλη στιγμή και για μένα.

Ποτέ δεν ήθελα να γίνω μονογονέας από επιλογή. Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν 8 ετών και από τότε η μητέρα μου, μας μεγάλωσε μόνη της. Είδα και έζησα από κοντά πόσο πάλεψε για να τα βγάλει πέρα και να μας παρέχει τα πάντα. Και επειδή είδα από κοντά πόσο δύσκολο είναι,  δεν περίμενα ότι θα το επέλεγα και για τον εαυτό μου, δηλαδή ο μονογονέας να είμαι εγώ. Όμως, όταν τα χρόνια περνούσαν και δεν έκανα μια σχέση όπως την ήθελα για να είμαι ευτυχισμένη, το όνειρό μου να γίνω μητέρα, γινόταν ολοένα και πιο μακρινό. Σε αυτό το σημείο, μπήκε ο Θωμάς.

Ο Θωμάς είναι κολλητός μου φίλος τα τελευταία 30 χρόνια. Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά και γνωριζόμασταν πολύ καλά. Τελειώνοντας το Λύκειο μπήκαμε στην ίδια σχολή οπότε και η φιλία μας έγινε πιο δυνατή. Είμαστε η ζωντανή απόδειξη ότι ο άντρας και η γυναίκα μπορούν να είναι μόνο φίλοι, ο Θωμάς ειδικά αισθάνεται σαν αδερφός μου και ήταν πάντα ο ώμος στον οποίο έκλαιγα όποτε χώριζα, ακόμη κι όταν διέλυσα τον αρραβώνα μου με τον έρωτα της ζωής μου. Το ίδιο ισχύει και για εκείνον, δεν θα ξεχάσω τη μέρα που ήρθε κλαίγοντας και μου είπε ότι η γυναίκα της ζωής του, τον απάτησε με έναν πολύ καλό του φίλο. Έχουμε στηρίξει πολλές φορές ο ένας τον άλλον και ποτέ δεν είδαμε τη φιλία μας σαν κάτι παραπάνω.

Παρ’ όλο που λέγαμε πως θέλουμε να κάνουμε παιδιά, για κάποιο λόγο δεν τα καταφέραμε, ούτε εγώ ούτε εκείνος. Πρίν μερικούς μήνες εκεί που καθόμασταν για ποτό και τα λέγαμε, ο Θωμάς μου είπε για ένα άρθρο που διάβασε για ανθρώπους που, επειδή πίστευαν πως τα παιδιά χρειάζονται και τους  δύο γονείς αλλά δεν είχαν βρεί τον κατάλληλο ή την κατάλληλη, επέλεξαν να κάνουν παιδιά με φίλους τους, άσχετα αν δεν είχαν ερωτική σχέση μεταξύ τους και ήταν μαζί μόνο σαν γονείς. Τότε ο Θωμάς πήρε το θάρρος και με ρώτησε αν ήθελα να κάνουμε μαζί ένα παιδί. Η πρότασή του, με σόκαρε και φυσικά αρνήθηκα.

Όμως όσο περνούσε ο καιρός, το σκεφτόμουν όλο και πιο πολύ. Τον Θωμά τον γνώριζα σχεδόν μια ζωή, γνώριζε ο ένας την οικογένεια του άλλου, είχαμε μεγαλώσει μαζί και είχαμε παρόμοιες αντιλήψεις. Δεν ήξερα αν και πότε θα γνώριζα έναν άνθρωπο όπως εγώ τον είχα φανταστεί για να κάνω οικογένεια μαζί του και μπορεί όταν τελικά τον έβρισκα, να ήμουν αρκετά μεγάλη για να κάνω παιδί ή να μην μπορούσα. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, το άφησα να ωριμάσει στο μυαλό μου και τελικά, δέχτηκα.

Όταν το είπαμε στις οικογένειές μας, η μητέρα μου φρίκαρε και οι γονείς του Θωμά χάρηκαν. Η μητέρα μου, μου είπε “Μα τρελλάθηκες να κάνεις παιδί χωρίς πατέρα;” ή “Ρε κορίτσι μου να σου γνωρίσω αυτό το γιο της φίλης μου, καλό παιδί στο Δημόσιο δουλεύει” και οι γονείς του Θωμά,  μέχρι και σήμερα νομίζουν ότι ερωτευτήκαμε και έχουν χαρεί. Γενικά άλλα τους λέμε, άλλα καταλαβαίνουν όμως δεν τους παρεξηγούμε. Ακόμη και μερικοί φίλοι μας, που υποτίθεται είναι άνθρωποι πιο νέοι και πιο ανοιχτόμυαλοι, μας αντιμετώπισαν σαν να τους είπαμε ότι ληστέψαμε τράπεζα. Κάποιοι άλλοι ευτυχώς, ήταν πιο πρακτικοί στις αντιδράσεις τους και απλά μας πρότειναν να πάμε σε δικηγόρο για να ρυθμίσουμε τα οικονομικά ζητήματα και την επικοινωνία με το παιδί.

Βασικά δεν παρεξηγώ κανέναν. Ζούμε σε μια χώρα που έτσι κι αλλιώς η λέξη “μονογονέας” θεωρείται κάτι αρνητικό, οπότε όταν πας και λες στον άλλον όχι μόνο ότι είσαι μονογονέας αλλά ότι το επέλεξες κι όλας είναι “λογικό” να σε αντιμετωπίζει σαν ξένο σώμα. Αλλά το μυστικό σε όλα τα πράγματα είναι να κάνεις αυτό που σε σένα φαίνεται σωστό. Κι εμείς, αναλαμβάνουμε ένα νέο ρόλο στον οποίο κανείς μας δεν ξέρει πώς θα ανταποκριθεί αλλά αφού το αποφασίσαμε, οφείλουμε στο μωρό που θα έρθει στον κόσμο, να είμαστε αφοσιωμένοι στο μεγάλωμά του και ανεπηρέαστοι από τη γνώμη των άλλων. Ήδη επισκεπτόμαστε ψυχολόγο ώστε να ξέρουμε τι θα πούμε στο παιδί αλλά και τι θα γίνει αν κάποιος από εμάς κάνει καινούρια σχέση ή παντρευτεί.

Αρκετοί βγήκαν και είπαν ότι η πράξη μας είναι εγωϊστική, ότι το παιδί χρειάζεται μεν δύο γονείς αλλά όχι ότι γονείς να΄ναι, αλλά ένα ζευγάρι που αγαπιέται. Δεν συμφωνώ μαζί τους. Διότι υπάρχουν παιδιά που γεννιούνται και μεγαλώνουν με ζευγάρια που αγαπιούνται αλλά στη πορεία ξε-αγαπιούνται και χωρίζουν και σκοτώνονται. Ή ζευγάρια που αγαπιούνται και κάπου στη πορεία, ο ένας ή φεύγει από τη ζωή ή απλά εγκαταλείπει. Εκεί τι γίνεται με το παιδί, το επιστρέφεις στο μαιευτήριο; Σίγουρα είναι διαφορετικό να το επιλέγεις, ίσα ίσα όμως αυτό, δηλαδή να κάνεις ένα παιδί εξ αρχής και συνειδητοποιημένα με έναν άνθρωπο που δεν είσαι ερωτευμένος αλλά εκτιμάς βαθιά, σέβεσαι και εμπιστεύεσαι, νομίζω πως παρέχει στο παιδί ένα πιο σταθερό και ασφαλές περιβάλλον. Πρίν 5 μήνες έκανα εξωσωματική και σήμερα είμαι 4 μηνών έγκυος.Έχω αρχίσει να αγαπώ πολύ τη νέα μου οικογένεια και κυρίως την ιδέα ότι αυτή την οικογένεια την κάνω με έναν τόσο δικό μου άνθρωπο που θαυμάζω και που ξέρω ότι θα γίνει ένας φανταστικός μπαμπάς. Και που ξέρεις τελικά; Μπορεί με τον καιρό να είμαστε ζευγάρι. Μπορεί και όχι. Ό,τι κι αν γίνει με εμάς, το σίγουρο είναι ότι θα είμαστε πάντα γονείς!

Ιουλία

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.