Μεγαλώνω μόνος μου το παιδί της γυναίκας μου και του εραστή της

Καλησπέρα σας. Με λένε Νίκο και έχω μια κόρη 7 ετών. Αποφάσισα να σας διηγηθώ και τη δική μου ιστορία, όσα πέρασα, πόσο πόνεσα και πόσο κάποιες καταστάσεις με ωρίμασαν και με “ανάγκασαν” να γίνω πατέρας ενός παιδιού που δεν ήταν δικό μου αλλά αγαπώ πιο πολύ από τη ζωή μου.

Είμαι καθηγητής Μαθηματικών και τη πρώτη χρονιά που δούλεψα σαν αναπληρωτής, γνώρισα μια μαθήτριά μου, στη τελευταία τάξη του Λυκείου. Οι γονείς της όταν έμαθαν για τη σχέση μας, πήγαν στο διευθυντή και εκείνος με απέλυσε. Όμως εγώ αυτή τη κοπέλα την έβλεπα σοβαρά, την ήθελα και έτσι παρόλο που οι γονείς της έγιναν αιτία να χάσω τη δουλειά μου, η σχέση μας συνεχίστηκε και μετά από 2 χρόνια παντρευτήκαμε.

Η γυναίκα μου δεν είχε εμπειρίες, ήταν μόλις 20 χρονών και πιστεύω πως αυτό ήταν η αιτία του παράνομου δεσμού της. Μια άλλη αιτία ήταν ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδί.Προσπαθούσαμε 4 χρόνια είχαμε πάει σε πολλούς γιατρούς, μας έβρισκαν υγιείς αλλά δεν μπορούσαμε. Προχωρήσαμε σε εξωσωματική μα και πάλι τίποτα. Δεν έπιανε παιδί.

Δείτε σχετικά: Έμεινα μόνος μου με ένα μωρό 13 μηνών.

Σταδιακά απομακρυνθήκαμε. Εκείνη με τις ορμόνες και με την ανεκπλήρωτη επιθυμία της να γίνει μητέρα έγινε νευρική, επιθετική, της έφταιγαν όλα. Εγώ ένιωθα ανίκανος και άχρηστος να προσφέρω στη γυναίκα μου ένα παιδί. Δεν κάθισα να σκεφτώ πως θα λύναμε το πρόβλημα αλλά έκατσε ο κάθε ένας μόνος του και το πρόβλημα μεγάλωσε. Η κατάσταση όλο και χειροτέρευε, ζούσαμε δυο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη με κάποια μικρά διαλείμματα με χαρούμενες στιγμές, ένα γέλιο ή ένα χάδι και μέχρι εκεί. Είχαμε μπλοκάρει. Κανείς δεν έφευγε αλλά και κανείς δεν ήθελε να μείνει. Ώσπου η γυναίκα μου, μετά από 4 χρόνια γάμου, έκανε παράνομο δεσμό.

Δεν το κατάλαβα αμέσως γιατί ήμασταν ψυχραμένοι. Ήρθε και μου το είπε η ίδια όταν ήταν ήδη 3 μηνών έγκυος από τον άλλον. Κανονικά δεν θα έπρεπε να με πειράξει αφού ήταν σαν να μην ήμασταν μαζί όμως τρελάθηκα. Όχι μόνο γιατί δεν προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα μαζί μου αλλά έτρεξε σε έναν άλλον. Αλλά γιατί αυτός ο άλλος κατάφερε να της κάνει αυτό που εγώ πάλευα χρόνια και δεν μπορούσα. Ένα παιδί. Δεν ήταν θέμα απιστίας όπως θα νόμιζε κανείς αλλά θέμα εγωϊσμού.

Ο άλλος δεν ήθελε να ακούσει. Όταν του είπε πως είναι έγκυος, απλά δεν ξανασήκωσε το τηλέφωνο. Η γυναίκα μου απελπίστηκε και τότε ήρθε να μου μιλήσει. Αλλιώς θα ήταν μαζί του. Ήμουν η τελευταία της επιλογή και αυτό με έκανε να νιώθω ταπεινωμένος, εξευτελισμένος. Η λαχτάρα μου όμως να γίνω πατέρας, ήταν μεγαλύτερη. Ίσως γιατί πίστευα πως ένα παιδί θα έφερνε τη γυναίκα μου και το γάμο μας πίσω. Και έτσι και έγινε.

Ο γάμος μας έλαμψε. Όσο ήταν έγκυος πηγαίναμε μαζί στο γιατρό, στις εξετάσεις, στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού. Και όταν γέννησε θυμηθήκαμε ξανά γιατί ερωτευτήκαμε και παντρευτήκαμε. Δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή το πώς δημιουργήθηκε αυτό το παιδί αλλά ότι ήταν δικό μου. Το θεώρησα από τη πρώτη στιγμή δικό μου.  Ο γάμος μας ξανάνιωσε, ξανακάναμε έρωτα, ξαναβγήκαμε μαζί, ξαναμιλήσαμε για τα σχέδιά μας. Ήμασταν κανονικά μαζί και πολύ ευτυχισμένοι. Όταν η κόρη μας έγινε 3 ετών, ανακάλυψα κάποια μηνύματα της γυναίκας μου στον εραστή της με τα οποία του έδινε ραντεβού να δει το παιδί. Του έγραφε μάλιστα ότι τον αγαπούσε ακόμα. Έγινα τρελός από θυμό!

Εγώ το μεγάλωσα αυτό το παιδί. Το κοίμισα, το παρηγόρησα, το πόνεσα. Πώς ήταν δυνατόν κάποιος που το παράτησε και παράτησε και τη μητέρα του, να δικαιούται να το γνωρίσει; Ως τί; Πώς ήταν δυνατόν να του γράφει πως τον αγαπάει, πώς αγαπάς έναν άνθρωπο που σε πέταξε έγκυο και δεν αγαπάς κάποιον που εσύ τον απάτησες, και αυτός σε αγκάλιασε; Έγινε ένας μεγάλος καυγάς και η γυναίκα μου έφυγε. Εκείνο το βράδυ πήγε και αυτοκτόνησε. Δεν θα με συγχωρήσω ποτέ.

Από τότε μεγαλώνω τη κόρη μου, μόνος μου. Κάνω ψυχοθεραπεία αλλά οι τύψεις θα με ακολουθούν για πάντα. Αν δεν της έκανα καυγά, αν της το έλεγα ήρεμα, αν δεν έλεγα τίποτα και το άφηνα να περάσει δεν θα θύμωνε, δεν θα έφευγε. Η κόρη μου δεν ξέρει τίποτα για τον βιολογικό της πατέρα και δεν ξέρω αν θα της το πώ ποτέ γιατί αν της το πω, θα πρέπει να της πω το πώς και το γιατί πέθανε η μητέρα της. Και δεν θέλω το παιδί μου να πονέσει ή να μου ρίξει ευθύνες, δεν θα το αντέξω.

Τα παιδιά θέλουν και τους δύο γονείς και αφού ο ένας δεν ήθελε, αποφάσισα να πάρω εγώ τη θέση του. Δεν μετάνιωσα ποτέ που έγινα πατέρας αυτού του κοριτσιού ακόμα και αν ήταν καρπός έρωτα της γυναίκας μου με άλλον. Μετανιώνω που δεν χειρίστηκα σωστά τις καταστάσεις και λειτούργησα εν θερμώ. Δεν θα μάθω ποτέ γιατί η γυναίκα μου έδωσε τέλος στη ζωή της, τί τη βασάνιζε και πόσο καιρό το επεξεργαζόταν γιατί κανένας δεν αυτοκτονεί χωρίς να το έχει σκεφτεί πρώτα.

Ελπίζω να μας βλέπει από ψηλά, να με έχει συγχωρήσει και να χαίρεται που το παιδί μας είναι στα χέρια του πατέρα που θα έπρεπε να έχει από την αρχή.

Καλή δύναμη και ζωή, σε όλους τους μόνους γονείς!

Νίκος

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ