Η αρρωστημένη ζήλια μου διέλυσε το γάμο μου!

Γειά σας…Είμαι 50 ετών και χωρισμένη . Αποφάσισα να σας πω την ιστορία μου που με βασανίζει πολλά χρόνια.

Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε αρκετά νέοι, μόλις τελειώσαμε και οι δύο το πανεπιστήμιο . Ερωτευτήκαμε κεραυνοβόλα και παντρευτήκαμε σχετικά άμεσα. Τα πρώτα χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και κυρίως όταν γεννήθηκαν τα δύο παιδιά μας. Η οικονομική μας κατάσταση χειροτέρεψε όταν ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση . Εγώ, λόγω των παιδιών, αναγκάστηκα να μείνω σπίτι να τα μεγαλώσω και από μια δυναμική γυναίκα που ήμουν μέχρι τότε κλείστηκα στο σπίτι. Αυτό στοίχισε πολύ στην ψυχολογία μου μπορώ να πω. Τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από τα παιδιά , τη μαγειρική , τα τρέχοντα προβλήματα του νοικοκυριού και την καθημερινότητα . Δεν υπήρχε τίποτα έξω από το μικρόκοσμο μου , ούτε ο σύζυγος , ούτε η δουλειά του , κανένα ενδιαφέρον , συν το ότι είχα παραμελήσει εντελώς την εξωτερική μου εμφάνιση.

Ο άντρας μου, από την άλλη, αφιέρωνε ατελείωτες ώρες στη δουλειά με στόχο να βελτιώσει τα οικονομικά μας. Όλα τα υπόλοιπα είχαν πέσει πάνω μου. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να γυρνάει στο σπίτι και αντί να ακούσει μια γλυκιά κουβέντα από εμένα, του μετέφερα όλα τα προβλήματα της ημέρας συνοδευόμενα με μια ατελείωτη γκρίνια . Σίγουρα είχα χάσει τον εαυτό μου και δεν το καταλάβαινα .

Τότε ήταν που εμφανίστηκε εκείνη . Ήταν η γραμματέας του , η βοηθός του , ο δικός του άνθρωπος στην επιχείρηση . Από όταν την είδα αισθάνθηκα ένα σφίξιμο , ένα κόμπο στο στομάχι , μια ζήλεια να με διαπερνάει. Δεν είναι ότι ήταν καμιά γυναικάρα εμφανισιακά, αλλά ήταν η κατανόηση , η οικειότητα , το δέσιμο που είχαν μεταξύ τους σε επαγγελματικό , όπως φαινόταν , επίπεδο. Άρχισαν να με ζώνουν τα μαύρα φίδια, ζήλευα αυτή τη γυναίκα που ήταν δίπλα του όλες τις ώρες, στα ταξίδια , που έκανε κουμάντο στην επιχείρηση του , που την εμπιστευόταν , που συζητούσε τα πάντα μαζί της, ρόλος που φυσικά θα ήθελα να ήταν δικός μου . Δεν μπορούσα ούτε να αντέξω ούτε να διαχειριστώ την σχέση τους, όσο επαγγελματική και αν ήταν…Είχα πολλές ανασφάλειες και φόβους.

Σε ένα στάδιο απελπισίας, του ζήτησα να πάω να δουλέψω μαζί του. Αρνήθηκε. ‘’Προτεραιότητα έχουν τα παιδιά’’ είπε . Δεν είχα κάτι χειροπιαστό σχετικά με απάτη , τρελαινόμουν όμως όταν τους αισθανόμουν μαζί . Στο μυαλό μου περνούσαν εικόνες που δε μπορούσα να διαχειριστώ . Έγινα υστερική…παρακολουθούσα τα πάντα, τα κινητά του, το γραφείο του, τον υπολογιστή του , τον ίδιο. Με αφορμή κάποια μηνύματα που βρήκα στο κινητό του και φανέρωναν υπερβολική οικειότητα , όχι απαραίτητα ερωτικού περιεχομένου , όπως συμπεραίνω μετά από δέκα χρόνια, απαίτησα να την απολύσει. Τρελάθηκα, δεν την ήθελα άλλο στη ζωή του. Δε δέχτηκε. Την θεωρούσε πολύτιμη για τη δουλειά του και προσπάθησε να με πείσει ότι όλο αυτό είναι απλά δικές μου υστερίες και τίποτα παραπάνω . Δεν άντεξα, του ζήτησα να χωρίσουμε . Έτσι όπως ήμασταν σε αδιέξοδο και ενώ είχε και πολύ σοβαρά προβλήματα στη δουλειά του εκείνη την περίοδο, δέχτηκε.

Δέκα χρόνια τώρα με τρώει η αμφιβολία αν τελικά ο εγωισμός μου στέρησε τον πατέρα τους από τα παιδιά μου και από εμένα τον άντρα μου, που κατά βάθος τον αγαπάω ακόμα. Συνέχεια και τέλος της ιστορίας , ο πρώην μου και η βοηθός του εξακολουθούν να είναι μαζί επαγγελματικά , ο καθένας έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια όμως με άλλους ανθρώπους, ενώ εγώ έχω μείνει εντελώς μόνη μου να βολοδέρνω μεγαλώνοντας τα παιδιά μου, χωρίς σχέση και χωρίς καμία συντροφιά . Είναι άραγε θέμα τύχης όλο αυτό;

Πηγή: http://efisecrets.gr/