Η γενναία απόφαση της Αθηνάς

Τη γνώρισα μέσα από κάποιες συγκυρίες και 3 μήνες μετά ήρθε μια φίλη μου και μου είπε “Ξέρεις η Αθηνά είναι έγκυος”. Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν ότι-μετά το θάνατο του άντρα της- η ζωή της έδινε μια δεύτερη ευκαιρία με κάποιον άλλον. “Όχι, μου λέει, από σπέρμα δότη είναι έγκυος”. Συγκινήθηκα και είχα έναν ακόμη λόγο να χαρώ. Η απόφαση της Αθηνάς δεν είναι μια απόφαση που τη παίρνει οποιοσδήποτε οποτεδήποτε. Θέλει δύναμη ψυχής να γίνεις συνειδητά γονιός στα 47 σου χωρίς πατέρα για τα παιδιά σου. Και η Αθηνά όχι μόνο το τόλμησε αλλά σύντομα περιμένει να κρατήσει στην αγκαλιά της, τις δίδυμες κόρες της. Ας δούμε μαζί την υπέροχη συνέντευξη που μας παραχώρησε!

Αθηνά θέλεις να μας πείς λίγα λόγια για το πώς πήρες μια τέτοια απόφαση; 
Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε το 1995 και παντρευτήκαμε το 2000. Δεν ήθελε παιδιά. Όχι μόνο επειδή είχε πρόβλημα υγείας (καρδιακή ανεπάρκεια) το οποίο ανακαλύψαμε νιόπαντροι αλλά και γιατί απλά δεν ήθελε. Πέρσι πέθανε και μετά τον θάνατό του, ξεκίνησα να κάνω πραγματικότητα το όνειρό μου να γίνω μητέρα.

Μήπως φοβόταν ότι αν έκανε παιδιά, με το πρόβλημα υγείας που είχε, θα τα άφηνε ορφανά;
Μπορεί δεν ξέρω. Εγώ όμως αυτό δεν το ήξερα όταν τον παντρεύτηκα, δεν μου είπε ποτέ “δεν θέλω να κάνω παιδιά”. Μου το είπε μετά.

Πώς ήταν η ζωή με τον άντρα σου;
Μμμ..μαρτυρική θα έλεγα. Δεν με άφηνε να βγω, μου έκανε έλεγχο για τα πάντα. Με χτυπούσε από όταν γνωριστήκαμε. Πολύ βία και το πρόβλημα της υγείας του, επιδείνωνε τη κατάσταση. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο πρίν πεθάνει, έφτασα σε σημείο να θέλω να τον καταγγείλω.

Γιατί δεν το έκανες;
Από τη μια τον λυπόμουν που ήταν άρρωστος και από την άλλη, ήλπιζα πως θα έφτιαχναν τα πράγματα. Και όσο ήλπιζα, τόσο χειροτέρευαν. Τον φοβόμουν πολύ. Επίσης δεν ήθελε και να γίνει καλά και αυτό με ανησυχούσε πιο πολύ. Έμπαινε στο νοσοκομείο να κάνει αγωγή για τη καρδιά του και μετά υπέγραφε ο ίδιος και έβγαινε, δεν με άκουγε, δεν άκουγε ποτέ κανέναν. Σκεφτόμουν τί θα γινόταν αν εγώ έφευγα. Όταν πέθανε είπα από μέσα μου ότι ανακουφίστηκα, ότι είμαι πια ελεύθερη.  Μου λείπει αλλά δεν άντεχα αυτά που περνούσα δίπλα του.

Και πώς πήρες την απόφαση να κάνεις παιδιά με σπέρμα δότη;
Βασικά δεν είναι μόνο το σπέρμα από δότη είναι και τα ωάρια διότι λόγω ηλικίας, μου έδιναν 2% πιθανότητα να συλλάβω με τα δικά μου. Η απόπειρα να κάνω παιδί με αυτό το τρόπο δεν είναι η πρώτη αλλά η τρίτη. Τη πρώτη φορά κίνησα τη διαδικασία όταν ζούσε ο άντρας μου, άρχισα να παίρνω τα φάρμακα αλλά στη πορεία δεν υπέγραφε να γίνει ωοληψία (θέλει υπογραφή συζύγου) και το θέμα έμεινε εκεί, δεν προχώρησα σε εμβρυομεταφορά. Τη δεύτερη φορά που έγινε η εμβρυομεταφορά, λίγο μετά το θάνατό του, δεν πέτυχε και τελικά πέτυχε με τη τρίτη.

Γνωρίζεις τους δότες; Σου έχουν δώσει πληροφορίες για εκείνους;
Όχι δεν σου λένε τίποτα. Το μόνο που έμαθα κι αυτό επειδή έπρεπε να δικαιολογήσουν το γιατί δεν χρειαζόταν να κάνω αμνιοπαρακέντηση, ήταν ότι η δότρια ωαρίων είναι 27 ετών. Δεν ξέρω τίποτα άλλο.

Η όλη διαδικασία είναι επώδυνη σωματικά και ψυχικά; 
Σωματικά, όχι δεν πόνεσα καθόλου. Όσον αφορά το ψυχολογικό κομμάτι, το κέντρο που κάνεις την εμβρυομεταφορά έχει ψυχολόγο και σε στηρίζει σε ό,τι χρειαστείς.

Όταν έμεινες έγκυος και το είπες σε κάποιους δικούς σου ανθρώπους, πώς αντέδρασαν; Οι συγγενείς του άντρα σου π.χ. τί είπαν;
Τίποτα, δεν είπαν κάτι. Γενικά δεν είχα άσχημες αντιδράσεις. Υπήρχαν εκείνοι που μου είπαν “καλά έκανες” και υπήρχε και μια παπαδιά που μου είπε πως η θρησκεία μας δεν το επιτρέπει και δεν έπρεπε να το κάνω…

Νιώθεις ότι είσαι μόνη σου σε όλο αυτό;
Βασικά ίσως επειδή έχω βοήθεια από τη μητέρα μου, δεν σκέφτομαι καθόλου ότι είμαι μόνη μου. Αυτό που σκέφτομαι έντονα είναι ότι είμαι μεγάλη. Όταν οι κόρες μου θα είναι 10 χρονών εγώ θα είμαι 57.  Φοβάμαι μήπως πάθω κάτι εγώ και μείνουν εκείνες μόνες τους.

Μίλησέ μας λίγο για τις κόρες σου. Πότε τις περιμένεις με το καλό και πώς φαντάζεσαι ότι θα είναι η ζωή σας;
Τέλη του χρόνου θα κρατώ τις κόρες μου στην αγκαλιά μου. Τις έχω τάξει στη Παναγία και θα δώσω και στις δύο ένα δεύτερο όνομα στη χάρη Της. Από εκεί και ύστερα δεν ξέρω. Θα κάνω όμως το καλύτερο γι’ αυτές, ό,τι περνάει από το χέρι μου να είναι ευτυχισμένες!

Σκέφτεσαι τί θα τις πείς αν σε ρωτήσουν για τον πατέρα τους;
Ναι το έχω συζητήσει και με τη ψυχολόγο. Μου είπε πως υπάρχουν πολλά μεταφρασμένα παραμύθια από το εξωτερικό ειδικά γι΄αυτές τις περιπτώσεις τα οποία αφηγείσαι στα παιδιά προκειμένου να τους μιλήσεις για την ιστορία της γέννησής τους και τη μορφή της δικής σας οικογένειας.

Αυτό το υπέροχο που έκανες, θα το συνέστηνες και σε άλλους;
Και βέβαια θα το συνέστηνα, ειδικά στα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Το καλύτερο για ένα παιδί είναι να έχει και τους δύο γονείς δίπλα του. Αν γίνεται. Αν δεν γίνεται, τότε το καλύτερο είναι να έχει στο πλάι του εκείνον που το αγαπά. Κι ας είναι ένας!

Ευχαριστούμε πολύ την Αθηνά γι’ αυτή τη συγκινητική  αυτή συνέντευξη και της ευχόμαστε η ζωή να την έχει πάντοτε γερή και να της χαρίσει την όμορφη οικογένεια που πάντα ονειρευόταν!

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.