Για τις μαμάδες χωρίς παιδιά με πολύ αγάπη!

Γεια σας!

Δεν είμαι μονογονέας, ωστόσο σας παρακολουθώ γιατί έχω πολλούς ανθρώπους δικούς μου που δίνουν τον αγώνα τους έως μονογονεικες οικογένειες. Σας γραφω γιατί μόλις διάβασα το άρθρο που γράψατε με τις ιστορίες πολλών γυναικών που προσπαθούν να γίνουν μαμάδες.

Είμαι 34 ετών, είμαι με τον άντρα μου από τα 23 μας. Στα 24 αποφασίσαμε να παντρευτούμε και αμέσως ξεκινήσαμε για παιδί. Ήθελα πολλά παιδιά! Από μικρή όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, έλεγα «μαμά»! έκοψα το κάπνιζα πριν ακόμα ξεκινήσουμε τις προσπάθειες, από τις συζήτησης και μόνο!

Γίναμε 25. Και ακόμα τίποτα.

Γίναμε 26. Και ακόμα τίποτα.

Ο γυναικολόγος μου λόγω της ηλικίας μας, μας έλεγε να κάνουμε υπομονή και πως όλα δείχνουν νορμάλ  και απλά να ξε-αγχωθούμε.

Γίναμε 27. Και ακόμα τίποτα.

Αφού είχαμε εξαντλήσει τα 3 χρόνια προσπάθειας που μας είχε δώσει σαν περιθώριο ο γιατρός μου, ξεκινήσαμε εξετάσεις. Τα αποτελέσματα όχι καλά. «Οι πιθανότητες να κάνετε παιδί φυσιολογικά  σχεδόν αδύνατον και με βοήθεια ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας» μας είπε.

Μου κοπήκαν τα πόδια. Πρώτη αντίδραση: ΓΕΛΙΟ! Γέλασα μέχρι που δάκρυσα! Το σοκ μου ήταν τόσο μεγάλο που ήταν ο μόνος τρόπος που μου βγήκε να ξεσπάσω! Ο άντρας μου με κοιτούσε και δεν έβγαλε καμία απολύτως  αντίδραση εκείνη την στιγμή. Από το επόμενο πρωί συμπεριφερόταν σαν να μην είχαμε μάθει τίποτα. Ξέρω πως ο αντρικός εγωισμός θίγεται πολύ εύκολα σε τέτοιες κατάστασης και ήξερα πως μέσα του πονούσε όσο εγώ οπότε αποφάσισα να κάνω το «δικό του» ώστε να ελαφρύνω την κατάσταση.

Δείτε σχετικά: Μαμάδες χωρίς παιδιά. Γυναίκες που ακόμα δεν τις φώναξαν «μαμά»!

Κι έτσι γίναμε 28. Κι ακόμα «παίζαμε» κρυφτό με την αλήθεια.

Γίναμε και 29. Και το παιχνίδι συνεχιζόταν. Μέχρι που ένα πρόβλημα υγείας μου, με ανάγκαζε να κάνω μια θεραπεία 6 μήνη όπου για 2 χρόνια μου απαγορευόταν να μείνω έγκυος. Δηλαδή θα φτάναμε 31 παρά κάτι 32. Θύμωσα!!! Θύμωσα πολύ! Γύρισα σπίτι έξαλλη και δώσαμε έναν καβγά όπου τα σπάσαμε όλα μέσα στο σπίτι! Είχε τελειώσει η αντοχή μου με το κρυφτό των συναισθημάτων μας! Έπρεπε να παρθεί απόφαση εδώ και τώρα για το τι θα γίνει! Προσπάθεια, εξωσωματικής; Υιοθεσίας (ήμουν πολύ πιο υπέρ); Τίποτα;; Ότι κι αν ήταν η απόφαση, έπρεπε να ήταν κοινή και να παρθεί αμέσως!!

Την επομένη το μεσημέρι με πηρέ τηλέφωνο και μου είπε πως έχουμε ραντεβού στον γυναικολόγο. Το είχε κανονίσει μόνος του. Το ξέσπασμα έκανε καλό και στους δυο! Και ήρθε την κατάλληλη στιγμή.

Κι έτσι στα 29 και κάτι ξεκινήσαμε εξωσωματική, με τους γιατρούς να μας υπενθυμίζουν πως οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Με μια ψυχολογία κουρέλι.

18 Ιουλίου 2010. Ένα μήνα πρίν γίνω 30.  Τηλεφωνώ στο μικροβιολογικό να μάθω τα αποτελέσματα, ήμουν σίγουρη για την αποτυχία, το είχα πάρει πολύ ψύχραιμα και άνετα. Να φανταστείτε πήρα με 2 ώρες καθυστέρηση τηλέφωνο! Τόσο σίγουρη ήμουν!

-«γεια σας για τα αποτελέσματα τεστ εγκυμοσύνης σας παίρνω»
-«αργήσατε! Είναι θετικό! Είσαστε έγκυος!»

Έβαλα τα κλάματα. Η μαμά μου δίπλα μου νομίζοντας πως ήταν αρνητικό, να προσπαθεί να με πείσει να ηρεμήσω, κι εγώ να μην μπορώ να της πω από το κλάμα πως είμαι ΕΓΚΥΟΣ!!

Τελικά τα κατάφερα! Ο άντρας μου έλειπε λόγω δουλειάς και με πηρέ τηλέφωνο. Όταν άκουσε το αποτέλεσμα μου τρύπησε το τύμπανο από τις φωνές χαράς! Ήρθε αμέσως σπίτι όπως και όλοι οι δικοί μας!

Σήμερα η κόρη μας είναι 5 ετών και είναι το κομμάτι που μας ενώνει πολύ δυνατά!

Σας τα έγραψα όλα με πολύ λεπτομέρεια, όχι άσκοπα. Το έκανα γιατί πρέπει όλες οι γυναίκες να ξέρουν πως ΟΛΑ είναι πιθανά! Όπως επίσης πρέπει να ξέρουν πως δεν γινόμαστε μανάδες επειδή γεννάμε αλλά επειδή ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ! Κι όσες δεν τα καταφέρνουν να αποκτήσουν παιδί είτε δικό τους είτε με υιοθεσία ξέρω πως δένονται ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ με τους συντρόφους τους που κάποια στιγμή αυτή η αγάπη γινεται παντοτινή και πέρα για πέρα ΑΛΗΘΙΝΗ!

Ο σεβασμός που έρχεται μέσα από αυτές τις κατάστασης ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα είναι απλά καταπληκτικός! Βεβαίως και υπάρχουν και άσχημες περιπτώσεις, αλλά όλα στο χέρι μας είναι! Όλα! Τα αρνητικά να τα κάνουμε θετικά, και να ζούμε αληθινά με τον άνθρωπο μας όταν ξέρουμε πως είναι ο σωστός! Θα νομίζετε πως μιλώ εκ του ασφαλούς γιατί έχω την κόρη μου ε; Δεν είναι έτσι όμως. Σας είπα ήθελα πολλά παιδιά! Κι ακόμα θέλω! Αλλά ξέρω πως πλέον δεν μπορώ. Δεν έχω το κουράγιο να τα ξανακάνω όλα αυτά από την αρχή. Δεν έχω όμως παρατήσει το θέμα τις υιοθεσίας. Και νομίζω δεν θα το παρατήσω ποτέ!

Έλλη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των αναγνωστών μας, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητώς η αναδημοσίευσή τους. Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ