fbpx

Έχω τύψεις που δεν στάθηκα ικανή να κρατήσω τον πατέρα του παιδιού μου

| 30 Ιουλίου 2015
ADVERTISEMENT

Είμαι η Δέσποινα, 39 ετών από μια επαρχιακή πόλη κοντά στην Αθήνα.

Το 2007, στα 31 μου, ανέβηκα στην Αθήνα μετά από μια μεγάλη περιπέτεια που μ έκανε να χάσω το νου μου, να αισθάνομαι ότι η λογική και η τρέλα ισορροπούν σε μια μικρή κλωστή και πως είμαι έτοιμη να περάσω στην απέναντι πλευρά. Δε πέρασα και λίγα τότε… Γι αυτό έφυγα. Πήγα στην Αθήνα χωρίς να έχω φίλους εκεί, χωρίς δουλειά και χωρίς σπίτι. Κάποιοι γνωστοί δικών μου ανθρώπων με φιλοξενούσαν κάποιες μέρες την εβδομάδα, ο ένας εδώ, ο άλλος εκεί, ο άλλος παραπέρα αλλά δεν είμαι αχάριστη. Είχα κάπου να καταλήγω. Κάποιες φορές πήγαινα και σε ξενοδοχείο.


ADVERTISEMENT

Βρήκα δουλειά και κάθε Σάββατο απόγευμα γυρνούσα στην πόλη μου, για να πλύνω τα ρούχα μου και να ετοιμάσω το φαγητό της εβδομάδας και να γυρίσω τη Δευτέρα πρωί πρωί. Αυτό για 3 μήνες. Όταν αισθάνθηκα σίγουρη για τη δουλειά που είχα βρει, νοίκιασα σπίτι και ξεκουράστηκα απ τα πήγαινε έλα. Άρχισα να γνωρίζω κόσμο, έκανα δυο σχέσεις που δε με κάλυπταν και όταν γνώρισα τον Γιώργο, πίστεψα ότι εκείνος είναι που θα γεράσω μαζί του. Καλός άνθρωπος, εργατικός, με εταιρεία δική του, όμορφος και πολύ ερωτευμένος μαζί μου. Κι εγώ στην αρχή…

Δείτε σχετικά: Όλοι με ρωτάνε “Μα καλά δεν είδες τα σημάδια;”.

Μου ζήτησε να πάρουμε απ το Χατζηκυριάκειο ίδρυμα τις δυο κόρες του που πριν 5 χρόνια πήγαν εκεί και να μείνουμε όλοι μαζί με την υπόσχεση ότι θα κάνουμε και δικό μας παιδάκι. Οι κόρες του τότε 13 και 11 ετών. Αισθάνθηκα ότι η μοίρα με οδήγησε στην Αθήνα και σ αυτό τον άνθρωπο για να κάνω αυτό το καλό. Να δώσω σ αυτά τα κορίτσια ένα σπίτι, μια οικογένεια. Η μαμά τους εξαφανίστηκε όταν εκείνα ήταν 4 και 2 ετών, παππούδες και γιαγιάδες με φιλότιμο δεν υπήρχαν κι άρα, δεν υπήρχε άλλη λύση για έναν άντρα που εργάζεται. Απ όταν έμεινε μόνος του με τα παιδιά μέχρι τη στιγμή που μπήκαν στο ίδρυμα, είχε βοήθεια απ τους γονείς του. Κουράστηκαν όμως…!!!!


ADVERTISEMENT

Έτσι έγινε τελικά. Μείναμε όλοι μαζί. Δε λειτούργησε όμως όλο αυτό. Εκείνος έλειπε μέχρι το βράδυ στη δουλειά, εγώ με τα παιδιά να τσακώνονται όλη μέρα χωρίς να μπορώ να επιβληθώ γιατί «δεν ήμουν η μαμά τους». Την οποία ζητούσαν συνεχώς. Και τον παππού και τη γιαγιά επίσης. Οι οποίοι πιστεύουν ότι είναι και υποδείγματα γονέων και παππούδων… Δε λέω ότι ο ρόλος των παππούδων είναι να μεγαλώνουν τα εγγόνια σε αποκλειστικότητα αλλά αν τους συμβεί αυτό που συνέβη στο γιο τους, τι πρέπει να κάνουν; Η γκρίνια των παιδιών στο σπίτι μετά από μερικούς μήνες με άλλαξε. Κουράστηκα. Δεν ήμουν ερωτευμένη πια. Ήθελα να χωρίσω. Σκεφτόμουν όμως ότι θα έδινα το τελειωτικό χτύπημα στα παιδιά. Και δεν έφευγα.

Η μικρή κόρη το επόμενο καλοκαίρι, πήγε διακοπές στο εξωτερικό στη νονά της και δε ξαναγύρισε. Το ζήτησαν επίμονα και η μικρή και η νονά της και τελικά κατάφεραν να τον πείσουν. Εκείνος τώρα πια λέει πως άφησε τη μικρή να μείνει εκεί γιατί καταλάβαινε ότι όλοι μαζί δε θα τα καταφέρναμε. Ότι το έκανε για να μη με χάσει. Και μου το χρεώνει. Μείναμε πια με τη μεγάλη του κόρη. Δεν ήταν ούτε τότε εύκολο αλλά είχαμε πολύ καλές στιγμές. Ήξερε ότι μπορεί να με εμπιστεύεται κι ότι ήμουν δίπλα της σε όλα. Όμως στην εφηβεία τα παιδιά γίνονται άδικα, κακότροπα και πολύ απαιτητικά.

Τότε, πάνω σ αυτές τις απαιτήσεις έμεινα έγκυος. Έκανα και τότε ότι μπορούσα μέχρι που ένα μήνα πριν γεννήσω κι ενώ ο σύζυγος πια έλειπε στο εξωτερικό, η μικρή είπε ότι θα βγει και δε γύρισε στην ώρα της. Πήγα να τη βρω και δεν είχε πάει ποτέ εκεί που είχε πει ότι θα είναι. Έψαχνα παντού μέχρι που γύρισε 3 ώρες αργότερα κι αφού δε σήκωσε ποτέ το κινητό της για να μου πει ότι είμαι υπερβολική. Έγινε καβγάς και ζήτησε να πάει στη μαμά της να μείνει μόνιμα, η οποία είχε επιστρέψει μόλις 2 χρόνια πριν απ το άγνωστο που ήταν και είχε δώσει σημεία ζωής επειδή αγαπούσε τα παιδιά της, οπότε δέχτηκε να την πάρει. Ήταν πια μεγάλη, δεν ήθελε νταντέματα και ειδική φροντίδα. Κι έτσι έφυγε και το άλλο το παιδί…

Και μείναμε εγώ, ο Γιώργος κι ο μπέμπης μας. Μόνοι καθώς ήμασταν και μετά από μερικούς μήνες κι αφού η δουλειά του ήταν στην έξοδο του λεκανοπεδίου κι εμένα τα πατρικά μου μόλις 1 ώρα μακριά, αποφασίσαμε να μετακομίσουμε, για γυρίσω στο σπίτι μου, να έχω βοήθεια από τους δικούς μου καθώς ο Γιώργος εξακολουθούσε να επιστρέφει αργά. Ήρθαμε και ήμασταν χαρούμενοι. Περνούσαμε καλά παρά το γεγονός ότι εκείνος δε γύριζε κάποιες νύχτες και έμενε Αθήνα. Ήταν στο πρόγραμμα αυτό.

Τελικά μια μέρα με χώρισε γιατί δεν ήταν πια ερωτευμένος, είχε φτάσει τα 40 και ήθελε να ζήσει. Αυτά είπε. Επίσης, μου χρεώνει το γεγονός ότι δεν είμαστε και με τα 3 παιδιά όπως αρχικά είχαμε συμφωνήσει. Ξέχασα να αναφέρω ότι εδώ και 2 χρόνα η μεγάλη του κόρη γύρισε σ αυτόν καθώς θεώρησε ότι θα είναι καλύτερα γι αυτή. Και για λίγο είχε μια οικογένεια εκεί και μια εδώ αφού η κόρη του δεν ήθελε να έρθει να μείνει εδώ.

Τώρα είμαι μόνη με το παιδί και την οικογένεια μου, στέλνει χρήματα, σ αυτό δεν έχω παράπονο, αλλά έρχεται κάποιες Κυριακές μόνο για να δει τον μικρό, για 10 ώρες κάθε φορά και τώρα πια έχει 45 μέρες να κατέβει. Μια ώρα δρόμο. Έχει προβλήματα με τη δουλειά, όλοι έχουν στις μέρες που ζούμε… Κι επιλέγει να αφήνει το παιδί σε εκκρεμότητα από οτιδήποτε άλλο.

Απέτυχα παταγωδώς, έκανα ένα σωρό λάθη… Έχω γεννηθεί για να προσφέρω όμως. Δίνω όπου μπορώ και ό,τι μπορώ. Υλικά ή όχι… Απ όλα. Ήταν κάτι που δε μπορούσα να αρνηθώ. Να βάλω δυο παιδιά σ ένα σπιτικό… Το πρώτο λάθος. Και μετά αναρίθμητα.

Δε ξέρω αν θα υπάρξει ποτέ κάποιος να τον εμπιστευτώ τόσο ώστε να τον βάλω στη ζωή του παιδιού μου. Έχω κι εγώ ανάγκες, μ αρέσει η συντροφιά… Προσφέρω απλόχερα σε άγνωστους που το χρειάζονται και δεν έχω έναν άνθρωπο δικό μου να του δίνω ό,τι έχω. Κι αν βρω και πάλι δε θα το κάνω από φόβο μήπως κάνω πάλι λάθος. Τελικά, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Τα κάναμε κι οι δυο μαντάρα νομίζω τελικά…

Ο γιος μου μεγαλώνει με πολύ αγάπη από όλα τα μέλη της οικογένειας μου και είναι χαρούμενο παιδάκι. Ο μπαμπάς όμως είναι πάντα μπαμπάς… Κι έχω τύψεις που δεν στάθηκα ικανή να τον κρατήσω δίπλα μου.

Δέσποινα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο 
info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ