fbpx

Έχασα το μωρό μου και κατάλαβα ότι η μητρότητα εκτός από χαρά έχει και θρήνο…

| 19 Οκτωβρίου 2016
ADVERTISEMENT

Ξεκίνησα να αιμορραγώ την Κυριακή.

Ελάχιστα.


ADVERTISEMENT

Ήξερα ότι η αιμορραγία το πρώτο τρίμηνο μπορεί να είναι ένα φυσιολογικό σύμπτωμα, μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης. Με δύο εγκυμοσύνες στο ενεργητικό μου, γνωρίζω αρκετά καλά τι δεν είναι φυσιολογικό για μένα. Ίσως να είναι για κάποιους άλλους. Δεν θα με πείραζε να είμαι μια από αυτούς για λίγο καιρό.

Γι αυτό σταμάτησα να ανησυχώ υπερβολικά. Μέχρι που ξύπνησα μια Δευτέρα πρωί, και είχα αίμα σε όλα μου τα ρούχα, και στα σεντόνια μου.

Ο σύζυγος μου γύρισε νωρίτερα από τη δουλειά και πήγαμε στο νοσοκομείο.


ADVERTISEMENT

Σε βάζουν αρχικά να συμπληρώσεις τα στοιχεία σου σε ένα μικρό γραφείο με μικρά φυτά τριγύρω, πρίν σε οδηγήσουν στο δωμάτιο υπερήχων.

Προσπάθησα να παραμείνω ψύχραιμη. Ξεκίνησα να τρίβω αμήχανα τα χέρια μου, ενώ μια γυναίκα με χαμόγελο μου έκανε ερωτήσεις.

« Μάλιστα, φαίνεται λοιπόν ότι έχεις ασφάλιση.»

«Ναί.»

Αφήστε με να δώ το μωρό μου.

« Έχουμε το σύζυγο σας σαν πρώτη κλήση ανάγκης, σωστά;»

« Είστε εντάξει με αυτό κύριε;» Mια χαρωπή συζήτηση που μου μπέρδευε το μυαλό μπροστά στο σύζυγο μου.

Το μωρό ανήκει και σε αυτόν επίσης.

«Εντάξει. Για να δούμε λοιπόν αν έχω άλλες ερωτήσεις εδω..»

Είναι το μωρό μου ζωντανό;

« Λοιπόν , εφόσον συμφωνείτε με αυτές τις πληροφορίες..»

«Είναι;»

Αυτό το μωρό ήταν ότι καλύτερο για μένα.

«… Τέλεια γλυκιά μου. Οι δυό σας θα βγείτε τώρα από εδώ, θα ακολουθήσεις τα σημάδια στο διάδρομο, και πρίν βγείς στην έξοδο θα στρίψεις αριστερά και μετά δεξιά. Μμμμμ ναι; Καλή τύχη!»

Είσαι ένα τυχερό μωρό

Ήταν ένας μεγάλος διάδρομος και ήθελα απλά να φύγω από εκεί. Στρίψαμε αριστερά και μετά δεξιά, και μετα δεξιά ξανά. Υπήρχε ένα ακόμα γραφείο, και ένα χαρτί να υπογράψω πρίν ξαπλώσω.

« Ωραία, κατέβασε το παντελόνι σου. Βάζουμε τζέλ στην κοιλιά σου και είμαστε έτοιμοι».

Ο γιατρός που κάνει τον υπέρηχο είναι ήσυχος και βγάζει φωτογραφίες.

Μπορείς να δείς το μωρό μου

« Τώρα θέλω να αδειάσεις την ουροδόχο κύστη σου. Το μπάνιο είναι στο τέλος του διαδρόμου. Όταν θα γυρίσεις βγάλε τα πάντα από τη μέση και κάτω,  και βάλε αυτό το σεντόνι επάνω σου. Θα γυρίσω όταν θα έχεις τακτοποιηθεί».

Ο σύζυγος μου ρωτούσε αν μπορούσε να έρθει μαζί μου. Ανησυχεί για εμένα. Θα γυρίσω αμέσως.

Όταν πήγα στο μπάνιο και έβγαλα το εσώρουχο μου, το αίμα ξεχείλισε. Ήταν πηχτό και έτρεχε ανάμεσα στα πόδια μου, πρίν ακόμα κάτσω στην τουαλέτα. Υπήρχαν έντονα κόκκινα κομμάτια. Μικρά και καινούρια. Παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Δεν νομίζω ότι αυτό είναι το μωρό μου

Μου πήρε μερικά λεπτά να πλυθώ. Να καθαρίσω τα κομμάτια που είχαν πέσει και είχαν λερώσει το πάτωμα και τη λεκάνη. Γυρίζοντας πίσω στο δωμάτιο εξέτασης, προσπαθώ να ρίχνω το βάρος μου μπροστά, ώστε να σταθεροποιήσω το αίμα που έχανα, καθώς φοβόμουν ότι θα γεμίσω αίματα το διάδρομο.

Πίσω στο τραπέζι. Ο σύζυγος μου στέκεται στη γωνία. Με κοιτάει, και νιώθω ότι καταλαβαίνει πως νιώθω. Αλλά η μητρότητα – ακόμα και αν στάζει από μέσα σου- είναι σαν θρήνος. Ποτέ δεν έμαθα πως να το μοιραστώ. Κρατάω τα μάτια μου στην οροφή.

Η γιατρός καθαρίζει το λαιμό της.

« Μπορείς να ανασηκώσεις τη λεκάνη σου, και να βάλεις τα χέρια σου κάτω από την πλάτη σου; Δεν μπορώ να δω καθαρά τι συμβαίνει».

Μπορώ και θα το κάνω, αλλά καθώς κινούμαι νιώθω μια κόκκινη κίνηση να βγαίνει από μέσα μου, και να τρέχει στα πόδια μου. Δεν μπορώ να το ελέγξω. Απολογούμαι, αλλά δεν ξέρω αν με ακούει.

Μπορείς να ακούσεις το μωρό μου

Βρίσκομαι σε μια γελοία θέση και τα χέρια και τα πόδια μου ξεκινούν να τρέμουν καθώς κουνάει μέσα μου τον υπέρηχο και κοιτάει παράλληλα στην οθόνη.

« Ωραία είσαι έτοιμη να κοιτάξεις;»

Κρατάει έναν καθρέφτη, και μου δίνει την άδεια να βγάλω το ένα χέρι τουλάχιστον κάτω από την πλάτη μου. Παίρνω τον καθρέφτη στο δεξί μου χέρι, και προσπαθώ να ισορροπήσω την πλάτη μου στο άλλο. Αυτά δεν είναι μικρά ποδαράκια. Ανακουφισμένη, νιώθω το χέρι μου να τρέμει.

Δεν μπορώ να δώ το μωρό μου

« Οπότε να τι είδαμε. Υπάρχει ακόμα σάκος. Και υπάρχει ένα πολύ μικρό έμβρυο μέσα σε αυτόν. Αλλά είναι δύο εβδομάδες μικρότερο από ότι θα έπρεπε. Υπάρχει χτύπος καρδιάς, αλλά είναι αργός. Αλλά είναι δύσκολο να πω αν υπάρχει ένας. Είσαι όμως ακόμα έγκυος.»

Θα αντέξει το μωρό;

Κανείς δεν ξέρει. Ρώτησε ένα γιατρό. Περισσότερες εξετάσεις αύριο.

Όταν θα φύγουμε υπάρχει αίμα πάνω στο τραπέζι που είχα ξαπλώσει. Ντρέπομαι γι αυτό.

Υπήρχαν ελπίδες τις επόμενες δύο μέρες.

Προσπαθώ να δω το μωρό σου

Αλλά τελικά το μωρό βγήκε πιο γρήγορα και οι κράμπες έγιναν πιο έντονες. Εγώ καθάριζα την τουαλέτα και το μέλλον απλά έτρεχε από μέσα μου. Μου πήρε μερικά λεπτά να καθαρίσω. Να καθαρίσω τον εαυτό μου και σένα, που είχαμε πέσει στο πάτωμα και στη λεκάνη.

Είμαι χαρούμενη που τα παιδιά ήταν ακόμα σχολείο όταν συνέβη.

Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να δώ το μωρό σου

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί οι γυναίκες είναι τόσο ήσυχες όταν χάνουν ένα μωρό. Νόμιζα ότι ντρεπόντουσαν. Και ίσως αυτό να είναι μια αλήθεια. Αλλά, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να κάνουμε. Η μητρότητα έχει και θρήνο. Δεν μπορεί να μοιραστεί. Δεν μπορώ να δω τα μάτια που θέλουν να με ηρεμήσουν κοιτώντας με από τη γωνία. Νιώθω να με κοιτάνε, και ξέρω ότι με καταλαβαίνουν.

Είναι αρκετό.

Έβλεπα τηλεόραση όλη τη μέρα. Ο άντρας μου γύρισε νωρίς από τη δουλειά και πήγε τα κορίτσια για παγωτό. Ένας φίλος μας έφερε φαγητό με ένα σημείωμα που έλεγε, « Μπορείτε να κρατήσετε τα τάπερ.» Ίσως είναι και  το καλύτερο σημείωμα που είδα ποτέ.

Το ξέρεις ότι είσαι πιο γόνιμη μετά από μια αποβολή; Ότι μετά από αυτό, οι πιθανότητες να έχεις και δεύτερη, είναι λιγότερες;

Το ήξερες ότι αρκετές γυναίκες μπορούν να κάνουν παιδί , μετά από τρείς μήνες μιας αποβολής;

Ή ότι μπορείς να ξεκινήσεις να προσπαθείς ξανά, όταν το αίμα σου θα έχει μηδενικές ορμόνες εγκυμοσύνης;

Ήξερες ότι αυτή η αποβολή δεν είναι λάθος κανενός;

Ήξερες ότι δεν υπάρχει πραγματικά τρόπος να σταματήσεις μια ενεργή αποβολή, πρίν τη δωδέκατη εβδομάδα;

Ήξερες ότι αν περισσότερες γυναίκες μιλήσουν γι αυτό, τότε θα υπάρχει λιγότερο κοινωνικό στίγμα; Θα λάβουν μεγαλύτερη υποστήριξη. Και υποστήριξη σημαίνει αγάπη και κατανόηση;

Ήξερες ότι η ελπίδα, η αγάπη και η κατανόηση μπορούν να σε βοηθήσουν;

Ήξερες ότι το σώμα σου είναι μια θαυμαστή μηχανή, και ότι εκείνο το έμβρυο ήταν το ίδιο και ίσως να μην μπορούσε να επιβιώσει εξαιτίας κυτταρικών ανωμαλιών ;

Πράγμα που σημαίνει ότι η αποβολή δεν είναι λάθος, αλλά αποτέλεσμα πραγμάτων που δεν λειτουργούν σωστά;

Σήμερα το γνωρίζω.

Αλλά το βράδυ, καθώς ανέβαινα τις σκάλες πιάστηκα από την κουπαστή.

Εκείνο το μωρό. Εκείνο που θα ερχόταν στις 12 Μαίου. Εκείνο που τα κορίτσια μου ζωγράφισαν φωτογραφίες και ξεκίνησαν να διαλέγουν όνομα. Εκείνο που θα ήταν το τελευταίο μου. Η αίσθηση ήταν ότι θα ήταν σαν το πρώτο μου. Εκείνο το μωρό, και όχι εκείνο που θα ερχόταν μετά. Εκείνο που δεν θα μπορέσω ποτέ να έχω. Την ένιωθα. Ένιωθα άρρωστη και μόνο στην ιδέα ότι την έχασα.

Εδώ είσαι μωρό μου.

Θα έπρεπε να διώξω τη μυρωδιά της από τα ρουθούνια μου, και να τη σηκώσω στα χέρια μου.

Αντίο μωρό μου.

Ο άντρας μου στην κορυφή της σκάλας στέκεται και με κοιτάει. Ανησυχεί ακόμα για μένα. Νιώθω άσχημα αλλά δεν μπορώ να ανησυχήσω για εκείνον.

«Θα έρθεις στο κρεβάτι; Είσαι καλά;»

Ναι. Και όχι ακόμα.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ