fbpx

Εσύ και το μελάτο σου!

| 9 Οκτωβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Οι άνθρωποι συνήθως με ρωτάνε: «Γιατί οι μαμάδες είναι τόσο επικριτικές; Πώς μπορώ να ξεφύγω από αυτό το διαγωνισμό μητρότητας;». Η απάντησή μου είναι πάντα «Εάν θες να αφανίσεις κάτι, πάψε να το πιστεύεις!». Ο ανταγωνισμός είναι κάτι σαν ντροπή. Υπάρχει μόνο όταν οι άνθρωποι πιστεύουν σε αυτόν. Κάποτε πίστευα τόσο πολύ στο διαγωνισμό μητρότητας, που λίγο έλειψε να γίνω παρανοϊκή!

Θυμάμαι ένα απόγευμα που καθόμουν και με τα τρία μου παιδιά μου σε ένα εμπορικό, τρώγαμε πίτσα, πίναμε κόκα κόλα και τα μικρά οργίαζαν πετώντας καλαμάκια και γλείφοντας τα πλαστικά ποτήρια, όταν μία κυρία με το κοριτσάκι της, ήρθε και έκατσε στο διπλανό τραπέζι. Το κοριτσάκι ήταν εκνευριστικά ήσυχο, το ντύσιμό του άψογα σεταρισμένο και στο κεφάλι του είχε ένα τεράστιο φιόγκο. Η μαμά του παιδιού, έβγαλε από την τσάντα της ένα μελάτο αυγό και ένα κουταλάκι για να ταίσει το κοριτσάκι. Το κοριτσάκι με τον μεγάλο στυλιζαρισμένο φιόγκο, αντί για πίτσα και κόκα κόλα, θα έτρωγε κάτι που ήταν και έδειχνε υγιεινό άρα αποδεκτό.


ADVERTISEMENT

Το σόου αυτής της μαμάς έκανε το κεφάλι μου να καίγεται. Ένιωθα ότι αυτή η γυναίκα, κάθισε επίτηδες δίπλα μου, για να μου πετάξει στα μούτρα την άψογη ανατροφή του παιδιού της και να φανώ εγώ η κακιά. Κι ύστερα αποφάσισα ότι η γυναίκα αυτή επίτηδες τάιζε την κόρη της αυγό, για να το δώ εγώ. Ότι επίτηδες έντυσε το παιδί της λες και βγήκε από περιοδικό, για να το δώ εγώ. Ότι όλα αυτά τα χρόνια έμαθε το παιδί της να πειθαρχεί για να το φέρει εδώ στο διπλανό τραπέζι και να κάνει επίδειξη σε μένα που έτρωγα με τα αγόρια να χοροπηδάνε πάνω από το κεφάλι μου. Ότι επίτηδες είχε διαλέξει να φάει σαλάτα, για να φανώ εγώ η χοντρή που έτρωγε πίτσα. Ένιωθα ότι με κατέκρινε. Ένιωθα ότι είχε μια τεράστια φωτεινή επιγραφή πάνω απ’ τη μητρική της τελειότητα, για να επισκιάζει τη δική μου. Η γυναίκα αυτή, τολμούσε να μεγαλώνει το παιδί της άψογα, μέσα στα μούτρα μου!

Για πολλά χρόνια βέβαια, ζούσα σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι έκαναν πολλά πράγματα εναντίον μου και επίτηδες, όπως:

Ο άντρας μου, έπιανε τη δεξιά θέση του καναπέ επίτηδες, επειδή ήξερε ότι αυτή η θέση άρεσε σε εμένα.
Οι άνθρωποι συζητούσαν για φυσιολογικούς τοκετούς επίτηδες, επειδή ήξεραν ότι έχω κάνει 3 καισαρικές.
Οι άνθρωποι αναρτούσαν φωτογραφίες από πάρτι στο facebook επίτηδες, επειδή ήξεραν ότι δεν είχα χρόνο ούτε για να πεταχτώ στο περίπτερο.
Οι άνθρωποι μεγάλωναν τα παιδιά τους άψογα, επίτηδες, για να φαίνομαι εγώ η κακιά μάνα με τα τρία «θηρία» που δεν μπορεί να τα συνετίσει.
Οι άνθρωποι έκαναν δίαιτα και τζόκινγκ επίτηδες, για να φαίνομαι εγώ η χοντρή και λαίμαργη.


ADVERTISEMENT

Ζούσα συνεχώς στην επίθεση όλων αυτών των επικριτικών ανθρώπων που ζούσαν και ανέπνεαν, εναντίον μου. Ζούσα σε έναν απόλυτα εχθρικό κόσμο.

Περνώντας τα τελευταία πέντε χρόνια διαβάζοντας ιστορίες χιλιάδων μαμάδων όλων των ειδών, ζω πλέον σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, με διαφορετικές αντιλήψεις και σίγουρα βλέπω τα πράγματα αλλιώς. Ξέρω πως κανείς δεν μεγαλώνει άψογα το παιδί του, επίτηδες για να ανταγωνιστεί τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνω εγώ τα δικά μου παιδιά. Ξέρω πως κανείς δεν ζεί με μοναδικό σκοπό της ζωής του, να με «πικάρει». Το να νιώθεις συνεχώς ότι οι αποφάσεις των άλλων κρίνουν τις δικές σου, είναι ο πιο εγωκεντρικός τρόπος ζωής και δεν βγάζει πουθενά. Όπως λέει και ο πατέρας μου «Κανείς δεν σε σκέφτεται τόσο, όσο σκέφτεσαι εσύ τον εαυτό σου!».  

Όλες οι μαμάδες, χρησιμοποιούν ό,τι εργαλεία έχουν για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να προσφέρουν το καλύτερο στις οικογένειές τους. Είναι τόσο χαρούμενες, απασχολημένες, φοβισμένες, ανήσυχες κι έχουν τόσα στο κεφάλι τους, που το τελευταίο πράγμα που σκέφτονται, είναι εμένα.

Ύστερα από πέντε χρόνια σκέφτομαι πως η κυρία με το αυγό, μπορεί να μην ήξερε καν πως θα ήμουν εκεί, εκείνο το απόγευμα και θα έτρωγα πίτσα με τα παιδιά. Ότι ψάχνει κανείς βρίσκει και αν ψάχνουμε έναν κόσμο γεμάτο επικριτικές μαμάδες, σίγουρα θα τον βρούμε. Τα παιδιά μας είναι το πιο σημαντικό πράγμα στις ζωές μας, αλλά και το πιο τρωτό μας σημείο. Αρκετές φορές δεν είμαστε σίγουροι για τις αποφάσεις μας, αλλά ακόμη και με τον φόβο ότι κάνουμε λάθος, μπορούμε να επιλέξουμε. Όπως μπορούμε να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να απολαύσουμε ο ένας την παρέα του άλλου. Θέλουμε να είμαστε σύμμαχοι ή αντίπαλοι;

Ευτυχώς πια, ζω σε έναν κόσμο που οι μαμάδες είμαστε σύμμαχοι. Κι αυτός ο κόσμος είναι καλύτερος, πιο ειρηνικός και πολύ πιο ενδιαφέρον. Κι αν έχετε κάποια φίλη που σας κάνει να αισθάνεστε λίιιιγο ανταγωνιστικά, θυμηθείτε ότι πιθανόν να μην είναι κακιά ούτε εκείνη ούτε εσείς και ότι απλώς μπορεί να ζείτε σε διαφορετικούς κόσμους. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να πηγαίνετε σε όποιον κόσμο σας καλούν! Υποστηρίξτε τις επιλογές σας, μείνετε στον «κόσμο» σας και σταματήστε να πιστεύετε στον ανταγωνισμό, για να σταματήσει και εκείνος να πιστεύει σε εσάς!

Πηγή: Huffingtonpost.com

Περιμένουμε και τη δική σας εμπειρία με email, στο info@singleparent.gr
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ