Είσαι μονογονέας; Απαγορεύεται να “λυγίζεις”!

Μερικούς μήνες αφού χωρίσαμε με τον πατέρα της κόρης μου, του είπα ότι δυσκολευόμουν πολύ να προσαρμοστώ στο νέο τρόπο ζωής. Δούλευα 8 ώρες και ήθελα και άλλες 4 στις μετακινήσεις γιατί η δουλειά μου ήταν πολύ μακριά από το σπίτι μου. Ύστερα, γυρίζοντας νωρίς το βράδυ στο σπίτι, έπρεπε να κάνω μπάνιο τη μικρή να τη ταΐσω να της διαβάσω, να τη κοιμίσω και, παρόλο που ήμουν ράκος, να ετοιμαστώ κι εγώ για την επόμενη μέρα και να κάτσω να γράψω στον υπολογιστή γιατί αυτή είναι η δουλειά μου, μέρος της οποίας έπαιρνα και στο σπίτι.

Η απάντηση του μπαμπά της ήταν «Αν δεν αντέχεις, δώσε μου την επιμέλεια¨, λες κι εγώ του έλεγα πως ήθελα να μεγαλώσει το παιδί μακριά μου. Κι αυτή ήταν η πρώτη γεύση που πήρα από τη ντροπή που έμελλε να βιώσω ως χωρισμένη μαμά. Δεν έχουμε δικαίωμα να λέμε πόσο δυσκολευόμαστε. Δεν έχουμε δικαίωμα να κλαίμε υπό πίεση. Είναι χρέος μας να μην γκρινιάζουμε και απλά να υπομένουμε. Γι’ αυτό δεν με εντυπωσιάζει που αρκετοί μονογονείς οδηγούνται στη κατάθλιψη ή ξεσπάνε στα παιδιά τους. Δεν λέω ότι είναι σωστό ούτε το δικαιολογώ. Λέω απλά ότι μπορώ να το καταλάβω.

Όταν η μικρή μου ήταν 3 ετών, δούλευα σε ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό και θυμάμαι που έλεγα σε μια συνάδελφο πόσο δύσκολα τα κατάφερνα. Μια γυναίκα στο ίδιο τμήμα με εμένα, είχε μεγαλώσει σχεδόν μόνη της το γιο της (που είχε πια ενηλικιωθεί) ενώ ο εργοδότης μας ήταν παιδί μονογονεϊκής οικογένειας (τον είχε μεγαλώσει η μητέρα του, εντελώς μόνη). Νόμιζα πως βρισκόμουν σε μια επιχείρηση με ανθρώπους που θα καταλάβαιναν γιατί ένιωθα έτσι. Δεν ήθελα τον οίκτο ούτε να γκρινιάξω ήθελα. Ήθελα απλώς την εμπειρία και τη συμβουλή των άλλων, ειδικά όσων υπήρξαν κάποτε ή ήταν ακόμα στη δική μου θέση.

Μια κυρία στο τμήμα που δούλευα, γύρισε και μου είπε «Μην τα λες αυτά μπροστά στο αφεντικό!». Μου εξήγησε πως η μητέρα του είχε μεγαλώσει και εκεινον και τα δύο αδέρφια του εντελώς μόνη της χωρίς καμία βοήθεια και ότι ήταν μια πολύ δυνατή γυναίκα, άρα αφού μπόρεσε εκείνη μπορούσα κι εγώ. Αυτό όμως δεν έκανε αδύναμη εμένα ούτε με υποχρέωνε να αποδείξω αυτό που ήμουν.

Δυστυχώς κατάλαβα πως υπάρχει ένας άγραφος νόμος στη κοινωνία, μια νοοτροπία, που προστάζει οι μονογονείς, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους στη σιωπή. Χωρίς να παραπονιούνται, χωρίς να λένε πως δεν αντέχουν ή ότι έχουν κουραστεί. Κάθε γονιός δικαιούται να πεί πόσο έχει εξαντληθεί, ο μονογονέας όχι. Διότι αυτό, αυτόματα τον καθιστά ανίκανο!

Πόσοι από εσάς βάλατε το μαξιλάρι στο στόμα για να μην σας ακούνε που ουρλιάζετε; Πόσα βράδια κλάψατε κρυφά γιατί «απαγορεύεται» να το κάνεις φανερά. Πόσες φορές είπατε στο φίλο ή στη φίλη μας, ότι νιώθετε πως δεν μπορείτε να τα καταφέρετε και η απάντηση που πήρατε είχε σχέση με τις κοινωνικές υπηρεσίες, τη πρόνοια και την επιμέλεια στον πατέρα; Ή θα το βουλώσεις λοιπόν ή θα δώσεις την επιμέλεια στον άλλον. Μέση λύση δεν υπάρχει!

Μια άλλη κυρία, μου είπε το κλασσικό, ότι δηλαδή αφού ήμουν χωρισμένη δεν ήμουν μονογονέας. Ότι η κόρη μου είχε πατέρα, άρα δεν τη μεγάλωνα μόνη μου. Και στάθηκα εκεί αμίλητη για λίγο και η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν «Καλά πλάκα μας κάνεις;».

Ο πρώην σύντροφός μου ήταν πολύ βίαιος μαζί μου αλλά καθόλου βίαιος με το παιδί μας. Ποτέ δεν ένιωσα ότι η κόρη μας κινδύνευε μαζί του. Όταν χωρίσαμε, ποτέ δεν αρνήθηκα να τη βλέπει και εκείνος πλήρωνε πάντα διατροφή, παράπονο δεν είχα. Οπότε ναι, ο μπαμπάς της είναι παρών. Είναι ενεργός. Αλλά να με συγχωρείτε, δεν τη μεγαλώνουμε μαζί. Η λέξη «συνεπιμέλεια» σημαίνει έχουμε και οι δύο την επιμέλεια του παιδιού, δηλαδή μοιραζόμαστε τις ευθύνες στο μεγάλωμα του παιδιού μας. Όταν ο ένας γονιός (όποιος και αν είναι αυτός) βλέπει το παιδί κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, ποιες μισές ευθύνες αναλαμβάνει στο μεγάλωμα του παιδιού; Με δουλεύετε;

Είμαι μονογονέας.  Σίγουρα όχι ο μόνος γονιός γιατί κάπως γίνονται τα παιδιά, αλλά είμαι μονός γονιός. Εγώ πηγαίνω τη κόρη μου στο γιατρό, εγώ στο σχολείο, εγώ στο μπαλέτο. Εγώ την έτρεχα στα επείγοντα όταν έκοψε το δάχτυλό της. Εγώ είμαι εκείνη που ξέρει το αγαπημένο της φαγητό, ποιος είναι ο συμμαθητής της που συμπαθεί πιο πολύ, ποιοι είναι οι φίλοι της στο σχολείο. Ένα βράδυ που το φεγγάτι φαινόταν έντονα, ξύπνησε και ήρθε στο κρεβάτι μου  «Μαμά έλα να δείς το φεγγάρι, είναι σαν κίτρινος πηλός». Ήταν 5 χρονών και σήμερα είναι 10. Και τα έχω κάνει όλα αυτά μόνη μου. Είμαι μονογονέας και αυτή είναι η ζωή μου.

Ένα πρωί, χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η κόρη μου που με έπαιρνε από το σχολείο. Αγχώθηκα πάρα πολύ, νόμιζα πως είχε συμβεί κάτι πολύ σοβαρό και έπρεπε να τρέξω. Την άκουσα στο τηλέφωνο να μου λέει ψιθυριστά «Μαμά, μου ήρθε περίοδος». Ήξερε τι να κάνει γιατί την είχα ενημερώσει για όλα πρίν της συμβούν. Της είχα πεί τι ήταν η περίοδος, η ωορρηξία, κάθε στάδιο στη ζωή μιας γυναίκας και εννοείται για το πώς γίνονται τα παιδιά. Της είχα πεί πως αν της ερχόταν περίοδος και ήταν στο σχολείο, να με πάρει τηλέφωνο αν χρειαζόταν κάτι ή αγχωνόταν. Και με πήρε.

Μια μέρα που πήγα να τη πάρω από το σχολείο, την ώρα που έστριβα στη γωνία και η κόρη μου ήταν έξω από τη πόρτα, πέρασε ένας άντρας γύρω στα 60, τη κοίταξε από το απέναντι πεζοδρόμιο, της έστειλε φιλάκια και της είπε «Τι κουκλάρα είσαι εσύ!». Όρμησα πάνω του και εκείνος ισχυρίστηκε πως δεν το είπε σε εκείνη αλλά σε μια κυρία που στεκόταν δίπλα της. Φυσικά και έλεγε ψέμματα. Είναι δύσκολο να τη προστατέψω. Είναι δύσκολο να είσαι μονογονέας.

Και αναρωτιέμαι πώς θα τη μεγαλώσω σε ένα τέτοιο κόσμο. Σε ένα κόσμο που αν μεγαλώνεις μόνος σου το παιδί σου, δεν δικαιούσαι να παραπονιέσαι, να γκρινιάζεις και να αισθάνεσαι.  Σε ένα κόσμο που η απάντηση σε όσα λες ότι περνάς, είναι «δώσε την επιμέλεια στον πατέρα» ή «ας μη χώριζες!». Είμαι όμως και ευγνώμων για όσους έχουν στηρίξει και αγκαλιάσει εμένα και τη κόρη μου, αποδεικνύοντας πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι απαγορεύεται να λυγίζεις υπάρχουν όμως και εκείνοι που-αν και μονογονέας- δεν σε αφήνουν στιγμή να νιώσεις μόνος!

Πηγή: Huffingtonpost.com

Θες να μας πείς τη γνώμη σου; Κι εμείς! Μπορείς να αφήσεις το σχόλιό σου στο τέλος του κειμένου ή να γνωρίσεις και να ανταλλάξεις απόψεις και με άλλους μονογονείς στη σελίδα μας στο facebook, εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα και άλλα στοιχεία αλλάζονται για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!