“Είναι αλκοολικός δεν ξέρεις που μπλέκεις” μου έλεγε η πρώην γυναίκα του…

Διάβασα ένα άρθρο σας για τον αλκοολισμό και το διαζύγιο και αποφάσισα να σας γράψω και τη δική μου ιστορία. Επιτέλους το διαζύγιό μου είναι οριστικό και αν με ρωτήσετε, δεν νιώθω τίποτα για τον πρώην άντρα μου. Προσεύχομαι κάθε μέρα να μπορέσω να τον συγχωρέσω και δεν τα έχω καταφέρει, ίσως να μην τον συγχωρέσω ποτέ. Το διαζύγιό μας ήταν εφιάλτης. Σε όλη τη διάρκεια του γάμου μας, με εκφόβιζε για τα πάντα ακόμη και τη μέρα που έφευγα από το σπίτι. Μέχρι τότε δεν αντιδρούσα και ήρθε μια μέρα που σκέφτηκα «Θέλεις πόλεμο; Θα τον έχεις!».  Κι όταν ανταπέδωσα, δυνάμωσα!

Ο Μιχάλης ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να σε χειρίζεται. Ίσως να έφταιγε ότι ήταν αλκοολικός αλλά πιστεύω πως και χωρίς αυτό, σαν άνθρωπος ήταν κακός και εγωιστής. Δεν έχω ιδέα πώς κατέληξα να παντρευτώ έναν τόσο νάρκισσο και εξαρτημένο υπάνθρωπο. Δεν με τραβούσαν τέτοιοι άντρες στο παρελθόν ούτε είχα σχέση με κάποιον που να του μοιάζει και όμως, κατέληξα να παντρευτώ έναν τέτοιο και να ζω κάθε μέρα σε μια κόλαση από την οποία δεν μπορούσα να ξεφύγω.

Στην αρχή ξεκίνησε αθώα. Όταν τον γνώρισα, έδειχνε ωραίος τύπος και κυρίως πολύ αγαπητός. Όλοι του οι φίλοι, οι συγγενείς και οι συνάδελφοι έδειχναν να τον αγαπούν. Με εξαίρεση όσους πραγματικά τον ήξεραν. Οι μόνοι που γνώριζαν πραγματικά το τέρας που λεγόταν «Μιχάλης» ήταν η πρώην γυναίκα του και τα παιδιά του. Η πρώην γυναίκα του προσπάθησε να με προειδοποιήσει μερικές μέρες πρίν τον γάμο και φυσικά δεν την πίστεψα γιατί νόμιζα ότι το έκανε από εκδίκηση. «Είναι αλκοολικός, δεν έχεις ιδέα που μπλέκεις!» μου έλεγε η πρώην γυναίκα του στο τηλέφωνο, τίποτα εγώ. Έκλεισα αυτιά και μάτια και τον πήρα. Έπρεπε να την είχα ακούσει. Όλη του η οικογένεια, ήξερε ότι ο Μιχάλης είχε προβλήματα με το ποτό. Δεν έπρεπε λοιπόν να με ενημερώσουν; Καλή ερώτηση. Μακάρι να το είχαν κάνει, δεν θα τον παντρευόμουν.

Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν μερικούς μήνες μετά το γάμο. Υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε διακοπές στη Κρήτη αλλά δεν φτάσαμε ποτέ στο λιμάνι διότι το προηγούμενο βράδυ ο Μιχάλης, μου έβαλε τις φωνές για πρώτη φορά. Ουρλιαχτά που δεν είχα ακούσει ποτέ από κανέναν. Έφυγα από το σπίτι μας τρέμοντας από φόβο και πέρασα το Σαββατοκύριακο στο σπίτι μιας φίλης. Μερικούς μήνες μετά από εκείνο το περιστατικό, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Μιχάλη και ότι όλος ο γάμος ήταν λάθος. Ήθελα διαζύγιο. Αλλά θα χώριζα με μόλις λίγους μήνες μετά το γάμο; Ντροπή, τι θα έλεγαν οι γύρω μου; Και τότε ο Μιχάλης μου είπε πως είχε πρόβλημα με το αλκοόλ και ότι αυτή ήταν η πραγματική αιτία του πρώτου του διαζυγίου. Η πρώην γυναίκα του είχε δίκιο κι αυτός είχε πεί ψέμματα, απλά. Όμως πώς θα άφηνα έναν άρρωστο άνθρωπο που ζητούσε βοήθεια;  Ήταν άντρας μου και έπρεπε να τον βοηθήσω, σωστά; Τότε δεν ήξερα ότι το να θεραπεύσεις έναν αλκοολικό είναι σχεδόν αδύνατο.

Και τότε άρχισαν τα ψέμματα, οι υποσχέσεις, ο χειρισμός, η κακοποίηση. Ακόμη κι όταν ο Μιχάλης ήταν νηφάλιος και τα πράγματα έδειχναν καλά, περίμενα για το επόμενο επεισόδιο του μεθυσμένου Μιχάλη να παίξει σε πρώτη προβολή. Εν τω μεταξύ κάναμε και ένα παιδί, πιστεύοντας πως αυτό θα τον άλλαζε σαν άνθρωπο, θα ένιωθε μεγαλύτερη ευθύνη, θα πρόσεχε τη συμπεριφορά του, θα αναγκαζόταν να γίνει πιο συνετός, θα ήταν πια πατέρας…χωρίς το “-πα” μπροστά…

Ο Μιχάλης συνέχιζε να πίνει, ειδικά τη μέρα που γεννούσα είχε γίνει λιώμα υποτίθεται από χαρά. Όσες μέρες ήμουν στο μαιευτήριο ζήτημα να ήρθε μια φορά νηφάλιος και χωρίς νεύρα. Τη μέρα που έπαιρνα εξιτήριο ξέχασε να έρθει να μας πάρει και πήγα σπίτι μας με το μωρό με ταξί. Καλύτερα γιατί όταν μπήκαμε σπίτι τον βρήκα τύφλα και αν οδηγούσε κιόλας, μπορεί και να μην φτάναμε ποτέ.

Ο γιός μου έγινε δουλειά πλήρους απασχόλησης για μένα αλλά δεν μπορούσα να το χαρώ. Μέσα σε όλο το ξενύχτι και τη κούραση είχα και τα ξεσπάσματα του Μιχάλη ο οποίος δεν ασχολούνταν καθόλου με το παιδί. Οι ομηρικοί καυγάδες συνεχίζονταν, φυσικά ούτε λόγος για θηλασμό, με τι ηρεμία να θηλάσω και τι γάλα να έχω; Το μόνο που είχα ήταν ένα μωρό που ζήταγε φροντίδα και έναν Μιχάλη που φώναζε κάθε τόσο ότι ήταν και γαμώ τους άντρες και ότι όλοι τον αγαπάνε και όλες οι γυναίκες τον θέλουν αλλά εγώ είμαι η αχάριστη που δεν εκτιμά όσα προσφέρει σπίτι μας. Μια φορά του είπα «Μακάρι να με χτύπαγες. Μόνο τότε δεν θα μπορούσες να αρνηθείς το κακό που μας κάνεις». Ήταν τόσο μεθυσμένος που αποκλείεται να κατάλαβε τι του έλεγα.

Έθαψα τη ζωή τη μου και του παιδιού μου στη κακοποίηση και επειδή ντρεπόμουν, είχα απορροφηθεί στο πώς να κάνω πιο πιστευτή την εικόνα ότι ο Μιχάλης κι εγώ είχαμε έναν ιδανικό γάμο και μια ευτυχισμένη οικογένεια. 3 χρόνια μετά τον γάμο μας, ξύπνησα ένα πρωί, κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και σιχάθηκα. Άρχισα να γίνομαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, με τους φίλους μου. Άρχισα να λέω την αλήθεια στην οικογένειά μου για όσα περνούσα κι αυτό ήταν μεγάλη πρόοδος για μένα. Εν τω μεταξύ ο μικρός μεγάλωνε, εγώ έτρεχα στον παιδικό σταθμό, εγώ στους παιδίατρους, εγώ για παιχνίδι εγώ για μπάνιο. Ήμουν ένας παντρεμένος μονογονέας που δεν είχε τουλάχιστον την ηρεμία και τη χαρά να μεγαλώνει το παιδί του μόνος του. Ήμουν ένας παντρεμένος μονογονέας που κακοποιούνταν όλη τη μέρα για όλους τους λόγους και που έβαζε και το παιδί του σε αυτή τη διαδικασία. Αν έπρεπε να ντρέπομαι για κάτι ήταν αυτό.

Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε ένα μεσημέρι που γύρισα από το νοσοκομείο. Είχα πάει να κάνω μαγνητική γιατί ο γιατρός μου, είχε βρεί κάποια ογκίδια στο στήθος και φοβόταν για καρκίνο. Όταν γύρισα σπίτι ο Μιχάλης ήταν πιωμένος. Κάθισα στη κουζίνα και σχεδόν πετάχτηκα από τη καρέκλα μου, όταν ούρλιαξε τόσο πολύ μέσα στο πρόσωπό μου που τρομοκρατήθηκα. Άρχισε να ωρύεται και να φωνάζει ότι ήμουν υπερβολική και βλαμμένη και τεμπέλα, επειδή δεν δούλευα γιατί κρατούσα το παιδί. Δεν άντεχα άλλο, έλεος, κάλεσα την αστυνομία και τον μάζεψε. Μερικές μέρες μετά μου βρήκαν καρκίνο στο δεξί στήθος. Μάζεψα τα πράγματά μου, πήρα το παιδί και μετακόμισα για να κάνω τις χημειοθεραπείες μου, με την ησυχία μου. Προτιμούσα τις χημειοθεραπείες παρά εκείνον.

Όταν έφυγα από το σπίτι, και εκείνος γύρισε απ’ το αυτόφωρο άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες. Ό,τι δεν θα μου έδινε φράγκο για το παιδί και θα έπαιρνε όλα τα χρήματα από τους κοινούς μας λογαριασμούς. Όταν είδε ότι αυτό δεν έπιασε, άρχισε να μου στέλνει με email, φωτογραφίες μιας κοπέλας που γνώρισε λέει στο facebook (άραγε να ήταν αληθινές ή να κατέβασε στον υπολογιστή ό,τι φωτογραφίες βρήκε μπροστά του;).  Ότι εκείνη δεν ήταν τεμπέλα όπως εγώ ούτε άρρωστη. Δεν ξέρω αν της είχε πεί ότι η-μόλις 10 ημερών-πρώην γυναίκα του πάλευε με τον καρκίνο κι εκείνος την έβριζε αλλά υποθέτω πως όχι. Από τη μία σκεφτόμουν ότι αυτή η κοπέλα, αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο, θα πέρναγε ό,τι περνούσα εγώ και έπρεπε να την προειδοποιήσω αλλά μετά έκανα πίσω. Αφού ο Μιχάλης δεν ήταν πια δικό μου πρόβλημα, ας ήταν όποιου ήθελε. Ακούγεται εγωιστικό αλλά είχα ένα παιδί να μεγαλώσω και έναν καρκίνο να παλέψω. Μόνη μου.

Σήμερα 2 χρόνια από τότε έχω πολεμήσει δύο καρκίνους, τον δικό μου και τον Μιχάλη. Είμαι επίσημα χωρισμένη και δεν δέχτηκα να συμβιβαστώ ούτε στο παραμικρό, εξάλλου οι απειλές του δεν λειτούργησαν και πολύ υπέρ του, στο διαζύγιο. Ο χωρισμός μου από τον Μιχάλη ήταν το δεύτερο καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να βγεί, από αυτή τη κόλαση που έζησα. Το πρώτο καλύτερο είναι ο ο γιός μου. Ελπίζω εσύ που τώρα με διαβάζεις και είσαι σε μια τέτοια σχέση, έναν τέτοιο γάμο, να βρείς τη δύναμη να φύγεις. Το διαζύγιο είναι σκληρό και δύσκολο για όλους όπως και η απόφαση. Αλλά υπάρχουν πολύ χειρότερα  κι ένα από αυτά είναι η κακοποίηση, να μπαίνεις σπίτι σου μετά τη δουλειά και να μην ξέρεις αν θα καταλήξεις στο νοσοκομείο και αν θα βγείς ζωντανή. Τρέξε!

Νικολέττα 

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των αναγνωστών μας, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητώς η αναδημοσίευσή τους. Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ