fbpx

Έφυγες και αντί για πάτωμα, κοιτάζω ουρανό!

| 10 Νοεμβρίου 2015
ADVERTISEMENT

Έφυγες και γέμισε το σπίτι μου τραγούδια. Μουσικές που μιλάνε για έρωτα και αγάπη. Για όσα είχα χρόνια να νιώσω δίπλα σου και μου ‘λειπαν.

Έφυγες και νιώθω σαν κάποιος να έβγαλε το χέρι του απ’ το στόμα μου. Εισπνέω, εκπνέω, μιλώ και υπάρχω σαν να γεννήθηκα χθες και ο αέρας φτάνει καθάριος, μέχρι βαθιά μέσα μου. Λέω αυτά που θέλω χωρίς να φοβάμαι πως θα τα λογοκρίνεις. Καμία κουβέντα σου δεν είναι πλέον ικανή να με φιμώσει.


ADVERTISEMENT

Έφυγες και αγάπησα περισσότερο το παιδί μας. Ζω και χαίρομαι πραγματικά κάθε στιγμή μου, μαζί του. Χωρίς εντάσεις και φωνές. Πλέον δεν τρέχω στον υπολογιστή μόλις ξυπνήσω. Προτιμώ να τον χαζεύω στο κρεβάτι να κοιμάται. Γιατί είναι μόνο αυτός εκεί και όχι εσύ!

Έφυγες και σταμάτησα να φοβάμαι τα κλειδιά στη πόρτα. Την απότομη εισβολή σου μέσα στο σπίτι, τις φωνές και τις βρισιές, τα πιάτα που χτυπούσαν, τα παράθυρα που ανοιγόκλειναν με βρόντο, τα “Όχι” σου κάθε φορά που ήθελα να πάμε μια βόλτα, μια εκδρομή μαζί, τους καυγάδες που άρχιζες επίτηδες όποτε μας καλούσαν κάπου για να μην έρχεσαι και να πηγαίνω μόνη μου. Τώρα πια, μόνο παρέες, μουσική και γέλια η ζωή μου!

Δείτε σχετικά: Να μάθεις να φεύγεις. Από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.


ADVERTISEMENT

Έφυγες και μου ‘δειξες ποιοι είναι οι φίλοι μου. Ποιοι άνθρωποι ήρθαν να με στηρίξουν και ποιοί εξαφανίστηκαν. Με έφερες άθελά σου πιο κοντά σε πρόσωπα που υπήρχαν στη ζωή μου σαν γνωστοί και με απομάκρυνες από εκείνους που νόμιζα δικούς μου.

Έφυγες κι όταν ξυπνάω το πρωί, τραγουδώ. Μπορώ και θυμάμαι τα αστεία που μου είπαν χθες, τις καλές στιγμές της μέρας, μια σκηνή που με έκανε να γελάσω με τη καρδιά μου, μια ατάκα του παιδιού μας. Γιατί δεν υπάρχει το κακό να επισκιάζει το καλό, δεν είναι ο νους μου στις εντάσεις μου, μαζί σου. Δεν παραμονεύεις πότε θα γελάσω για να μου το χαλάσεις.

Έφυγες γιατί εγώ το διάλεξα. Το διάλεξα γιατί άρχισα να καταλαβαίνω πως αν δεν το έκανα, θα ερχόταν σύντομα η μέρα που δεν θα σηκωνόμουν ξανά από το κρεβάτι. Και το παιδί μας, με χρειάζεται. Όπως κι εσένα εξάλλου.

Έφυγες και θυμήθηκα ότι έχουμε ουρανό. Γιατί για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κοιτάζω ψηλά και όχι το πάτωμα όπως όλες τις φορές που με ξεφτίλιζες. Δεν σου κρατώ κακία, δεν σε κοντράρω, δεν σε μισώ, δεν σου ζητώ και δεν σε απεχθάνομαι. Αλλά δεν σ΄αγαπώ. Έκανες τα πάντα για να με κάνεις να μην σ’ αγαπώ.

Έφυγες κι ευχήθηκα να βρω έναν άνθρωπο να με κάνει να γελάω. Δεν με νοιάζει αν θα είναι όμορφος, πλούσιος, φτωχός, ψηλός, κοντός ή όλα αυτά που δεν είχες εσύ κι ακόμα παραπάνω, όχι. Να με κάνει να γελάω γίνεται; Αυτό μου λείπει!

Άννυ

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο 
info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ