4 χρόνια μετά, ευχαριστώ τον πρώην άντρα μου για το διαζύγιό μας!

Όχι! Αυτό δεν θα είναι ένα κείμενο από μια αυτοσαρκαζόμενη, πικρόχολη και θυμωμένη πρώην σύζυγο! Είναι ένα πραγματικό και γεμάτο ειλικρίνεια ευχαριστώ στον πρώην μου, ή για να το διατυπώσω ακόμα καλύτερα στο διαζύγιο μου!

Η δύσκολη περίοδος στην ζωή μου, την οποία δεν σχεδίασα και δεν ζήτησα ποτέ, μου χτύπησε την πόρτα. Το διαζύγιο ήρθε στην ζωή μου σαν ακάλεστος συγγενής, και εγώ έπρεπε να του ανοίξω την πόρτα και να τον αφήσω να περάσει. Έμεινε πολύ παραπάνω από το μελάνι στη συμφωνία που έβαζε τα πράγματα στη θέση τους και δήλωνε ότι ο γάμος μας είχε λήξει.

Παρόλα αυτά, 4 χρόνια μετά, έχω συνειδητοποιήσει ότι έχει έρθει η ώρα να ευχαριστήσω το σύμπαν γι’ αυτό το μάθημα, να αποδεχτώ ότι ήταν να συμβεί , και να δεχτώ όλα τα μαθήματα που ήρθαν μαζί με αυτό. Να αποδεχτώ ότι είμαι πια η πρώην σύζυγος, ότι όλη αυτή η κατάσταση έχει περάσει, και πως εγώ στέκομαι ακόμα.

Βλέπεις, το θέμα είναι ότι έχω καταλάβει πως αν δεν ήταν η ιστορία με τον πρώην άντρα μου, και ο γάμος που τελείωσε, δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα. Ναι ξέρω, μπορώ να ακούσω τη μητέρα μου να λέει : ” Κανείς δεν πρέπει να καθορίζει τη μοίρα σου, θα πρέπει να μάθεις να αγαπάς και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, και να μην αφήνεσαι ποτέ στα χέρια του άλλου”. Πες με αδύναμη, αλλά μπήκα στην σχέση με τον πρώην μου, χωρίς να αγαπώ και να αποδέχομαι τον εαυτό μου, να αμφιβάλλω για εμένα και τις ικανότητες μου, και να κουβαλώ κατάλοιπα από πολύ βαριά φορτία.

Μαζί με όλες μου τις αδυναμίες, είμαι ευγνώμων για τον γάμο μου, για τον πρώην άντρα μου, και για το διαζύγιο μου:

Έχω δύο γερά, υπέροχα παιδιά, οπότε σε κάποιο στάδιο του γάμου μου, αγάπησα τον άντρα μου τόσο πολύ ώστε να δημιουργήσουμε δύο υπέροχες υπάρξεις και τώρα όταν τα κοιτώ, είμαι ευγνώμων που επιλέχθηκα για να γίνω η μαμά τους. 

Τον ευχαριστώ γιατί έφυγε όταν κατάλαβε ότι δεν τον ενδιέφερε ο γάμος μας πια. Την ημέρα που μου ζήτησε διαζύγιο, η καρδιά μου έσπασε και ένιωθα ότι η ψυχή μου δεν θα θεραπευτεί ποτέ. Σήμερα συνειδητοποιώ ότι ο πόνος και ο φόβος που ένιωσα εκείνη την στιγμή , ήταν η κινητήρια δύναμη που με οδήγησε εδώ που βρίσκομαι σήμερα. Έχω πλέον δικό μου αυτοκίνητο, το δικό μου εισόδημα, παίρνω αποφάσεις και αποδέχομαι την ευθύνη για αυτές, εξερευνώ και επιτρέπω στον εαυτό μου να καθοδηγείται από όλα όσα αγαπώ, χρειάζομαι, και παθιάζομαι μαζί τους.

Τα τελευταία 4 χρόνια, περνάω καλά σαν μαμά στο σπίτι, αλλά αν δεν υπήρχε εκείνη η σφαλιάρα στη ζωή μου, θα είχα χάσει τόσες πολλές υπέροχες εμπειρίες, θα είχα χάσει την ευκαιρία να γνωρίσω αρκετά όμορφους ανθρώπους και να μοιραστώ τις ιστορίες τους, και δεν θα μου είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία να ανακαλύψω τον εαυτό μου και τη δύναμη μου.

Τέλος, είμαι ευγνώμων γι αυτό το μάθημα που λέγεται διαζύγιο, καθώς μου δίδαξε πως θα πρέπει να είναι η αγάπη και πως όχι. Και ναι, πέρα από τον πόνο, τα δάκρυα και τις πραγματικά δύσκολες στιγμές, έχω μάθει επιτέλους να αγαπώ και να αποδέχομαι τον εαυτό μου. Να αναζητώ αξίες και να με σέβομαι γι αυτο που είμαι. Τι ταξίδι ήταν αυτό! Ακόμα είναι. Οπότε ανυπομονώ για το επόμενο κεφάλαιο!

Πηγή : http://divorcedmoms.com/