fbpx

Διαζύγιο: Ένα χρόνο μετά νιώθω μόνο χαρά!

| 30 Ιουνίου 2015
ADVERTISEMENT

Πρίν ενάμιση χρόνο, αποφασίσαμε να πάρουμε διαζύγιο και πριν από πέντε μήνες βγήκε το διαζύγιο μας.
Πριν από ένα χρόνο φύγαμε από το σπίτι “μας.”
Πριν από ένα χρόνο έμεινα σ’ ένα ξενοδοχείο για δυο βδομάδες.

Πριν από ένα χρόνο έφυγα από τη πόλη μου και γύρισα στο πατρικό μου. Είχα πει τότε, “Για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια η ιδέα του να είμαι κοντά στους γονείς μου,  μου φαίνεται ιδανική!”. Έμεινα εκεί για βδομάδες, μέχρι να επιστρέψω στη πόλη μου και να μετακομίσω στο καινούριο μου σπίτι.


ADVERTISEMENT

Ένα χρόνο μετά υπάρχουν επτά παιδιά από 8 έως 13 ετών που τρέχουν στην αυλή μου, φωνάζουν από ευχαρίστηση για το καλοκαίρι και την ελευθερία που τους προσφέρει, ενώ εγώ κάθομαι μέσα και δουλεύω, μ’ ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

Ένα χρόνο μετά, κάποιες φορές τρώμε μαζί, , πηγαίνουμε σε εκδηλώσεις των παιδιών, πακετάρουμε μαζί τις βαλίτσες τους για τις καλοκαιρινές τους περιπέτειες και συζητάμε για τα άγχη μας. Σύμφωνα μ’ έναν κοντινό μου φίλο, ο κόσμος πιστεύει ότι τα έχουμε καταφέρει μια χαρά, ειδικά με τα παιδιά.

Δείτε σχετικά: Χωρισμένη χωρίς σχέση. Ε, και;


ADVERTISEMENT

Ένα χρόνο μετά, γνωρίζουμε ακόμα τις αδυναμίες και τις ανασφάλειες ο ένας του άλλου. Μπορεί ακόμα η καρδιά μου να σπάει και να μείνω άφωνη. Ακόμα τσακωνόμαστε για χαζά αλλά και σημαντικά πράγματα. Ακόμα αποτυγχάνουμε να επικοινωνήσουμε, να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και να δείξουμε σεβασμό ο ένας στον άλλο. Αποτυγχάνουμε. Συχνά.

Ένα χρόνο μετά, το σπίτι μου είναι το σπιτικό μου. Κάθε πράγμα είναι διαλεγμένο από εμένα και τα παιδιά μου. Κάθε πράγμα έχει τον τρόπο του να με κάνει να νιώσω παρηγοριά και ευτυχία. Το πρόγραμμα μας είναι φυσιολογικό αλλά φτιαγμένο όπως το θέλουμε εμείς. Η σχέση μου με τα παιδιά μου έχει αλλάξει επίσης. Είμαι πολύ περισσότερο παρούσα στην ζωή τους. Έχουμε μεγαλύτερη επαφή και επικοινωνία. Έχουν ωριμάσει πολύ και είναι πιο ανεξάρτητα και υπεύθυνα. Οι άνθρωποι διαφωνούν για το τι σημαίνει “μόνη μητέρα” αλλά όταν είμαι μόνη μου με τα παιδιά μου είμαι μια μόνη μητέρα.

Ένα χρόνο μετά, είμαι λιγότερο πληγωμένη, λιγότερο θλιμμένη και λιγότερο θυμωμένη. Μου λείπει λιγότερο. Αλλά μου λείπει. Περνάω πολύ λιγότερο χρόνο κλαίγοντας και θυμώνοντας. Περνάω περισσότερο χρόνο σκεπτόμενη το παρελθόν και κατανοώντας το. Αναλύω και ασχολούμαι με τον εαυτό μου. Περνάω περισσότερο χρόνο μόνη μου. Στο παρελθόν δεν μου άρεσε να είμαι μόνη μου. Ένα χρόνο μετά, έχω μάθει να το απεχθάνομαι λιγότερο.

Ένα χρόνο μετά έχω χάσει αλλά και κερδίσει φίλες. Για κάποιες ξαφνιάστηκα και για κάποιες το περίμενα. Τώρα όμως έχω τους ανθρώπους που θέλω γύρω μου. Έμαθα ότι το να μοιράζεσαι μια εμπειρία είναι πιο σημαντικό από το να έχεις την ίδια ανατροφή με κάποιον. Έμαθα ότι δεν μπορείς ν’ αναγκάσεις κανέναν να μείνει φίλος σου αν δεν θέλει. Έμαθα ότι μπορεί να θες ο πρώην σου να είναι φίλος σου αλλά δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να το θέλει κι εκείνος. Έμαθα ότι μπορείς να κρατήσεις κομμάτια της πρώην οικογένειας σου για τον εαυτό σου και να νιώθεις ευλογημένη γι’ αυτό.

Ένα χρόνο μετά δεν είμαι μόνη μου. Ο Φρόυντ σίγουρα θα είχε πολλά να πει για το γεγονός ότι τόσο εγώ, όσο και ο πρώην μου έχουμε κάνει σοβαρές σχέσεις λίγο μετά τον χωρισμό μας αλλά φαίνεται να είμαστε και οι δυο ευτυχισμένοι. Η δικιά μου σχέση είναι εξ αποστάσεως και φαίνεται να προκαλεί την έκπληξη των ανθρώπων που είναι γύρω μου αλλά εμάς δεν μας πειράζει. Είμαι με κάποιον που με κάνει να νιώθω καλά. Είναι πολύ καλός με τα παιδιά μου και την οικογένεια μου και για ‘μένα αυτό είναι το παν. Η σύντροφος του πρώην μου μένει κοντά μας, οπότε είναι μια συνεχής παρουσία τόσο στην ζωή των παιδιών μου όσο και στην δική μου.

Περιέργως, τον περισσότερο καιρό νιώθω ευγνωμοσύνη. Κάποιες φορές με πονάει η παρουσία της αλλά υποθέτω ότι κάτι αντίστοιχο βιώνει και ο πρώην μου όταν βλέπει τον νέο σύντροφο μου. Τον περισσότερο καιρό όμως είμαι χαρούμενη επειδή είναι ένας καλός άνθρωπος και φαίνεται να νοιάζεται ειλικρινά για τα παιδιά.

Ένα χρόνο πριν, ήμουν στην αρχή αυτού του ταξιδιού. Ένα χρόνο μετά έχω συνειδητοποιήσει ότι τα μικρά βήματα είναι εξίσου σημαντικά με τα άλματα.

Ένα χρόνο πριν είχα ξεχάσει σχεδόν ολοκληρωτικά ποια ήμουν καθώς βίωνα αυτή την επώδυνη απώλεια. Ένα χρόνο μετά έχω επανέλθει. Έχω ξεκινήσει ν’ αναγνωρίζω αυτή την εκδοχή του εαυτού μου. Ένα χρόνο από τώρα μπορεί και να την αγαπάω.

Jessica Kahan
Πηγή: 
http://www.huffingtonpost.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ