fbpx

Δεν ήθελα να το έχω βάρος στη συνείδησή μου πως χώρισε για μένα…

| 31 Δεκεμβρίου 2014
ADVERTISEMENT

Κάποτε ήμουν κι εγώ το τρίτο πρόσωπο σε ένα γάμο. Έχω ακούσει πολλά και έχω βιώσει την απόλυτη Ελληνική υποκρισία αλλά δεν θα σταθώ σε αυτό. Θα σταθώ στο γιατί επέλεξα να τελειώσω αυτή τη σχέση και να αφήσω τον έρωτα της ζωής μου όχι από ηθική αλλά από λογική. Και η λογική μου, μου έλεγε πως αν ήταν να χωρίσει από τη γυναίκα του, ήθελα να το κάνει χωρίς εμένα.

Τα είχαμε στο Λύκειο και από τότε που τελειώσαμε, χαθήκαμε. Πάντα τον θυμόμουν και τον σκεφτόμουν με νοσταλγία. Συναντηθήκαμε ξανά μετά από 15 χρόνια στο facebook. Εγώ ελεύθερη και εκείνος παντρεμένος με ένα κοριτσάκι. Ξεκινήσαμε να μιλάμε πολύ χαλαρά και αραιά. Όταν άλλαξε οικογενειακή κατάσταση, και έγραψε «διαζευγμένος» αρχίσαμε να μιλάμε πιο πολύ. Ήμουν κι εγώ παιδί χωρισμένων γονιών και ήξερα. Μετακόμισε και ξεκίνησε τη διαδικασία του διαζυγίου. Μου ζήτησε να βγούμε και όχι μόνο δεν αρνήθηκα, αλλά πετούσα στα σύννεφα.


ADVERTISEMENT

Περάσαμε 6 τέλειους μήνες. Με κρασάκια στη θάλασσα, με ταξίδια, με Κυριακάτικα πρωϊνά κάτω από τα παπλώματα. Αυτά που έβλεπα στις ταινίες, τα ζούσα και δεν το πίστευα. Σκεφτόμουν πως τόση ευτυχία δεν εξηγείται, κάτι θα γίνει και θα μου τα πάρουν όλα πίσω.

Με τη πρώην γυναίκα του είχαν τυπικές σχέσεις, το παιδί του το υπεραγαπούσε και ήμουν περήφανη γι αυτό. Δεν ένιωσα στιγμή ότι απειλούμουν. Δεν σας κρύβω όμως ότι πάντα μέσα μου αναρωτιόμουν τί θα γινόταν, αν δεν ήταν μαζί μου. Θα συνέχιζε να θέλει διαζύγιο ή θα γυρνούσε στη γυναίκα του; Πάντα σκεφτόμουν μήπως ήμουν εγώ το εμπόδιο στο να τα ξαναβρούν . Δεν ήταν αυτός που με έκανε να αισθάνομαι έτσι αλλά εγώ που δεν είχα εμπλακεί ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις και όλα αυτά κάπως άρχισαν να μην μου ταιριάζουν.

Ένα βράδυ που καθόμασταν χαλαρά και βλέπαμε τηλεόραση, πήρε τηλέφωνο η γυναίκα του και του είπε πως το παιδί χτύπησε πολύ σοβαρά στις σκάλες και έτρεχαν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Αμέσως τρέξαμε. Του είπα θα τον περιμένω απ’ έξω να βγει να μου πει πως ήταν. Περίμενα μια ώρα, τον έπαιρνα τηλέφωνο και επειδή δεν απαντούσε να μου πεί τι γινόταν, ανησύχησα. Κλείδωσα το αμάξι και πήγα να μπω στο νοσοκομείο, όταν τους είδα να βγαίνουν μαζί και να πηγαίνουν στο αμάξι της. Εκείνη έκλαιγε κι εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά. Δεν ξέρω τι γύρισε στο κεφάλι μου, τι κουμπί πάτησε μέσα μου αυτή η εικόνα. Ίσως να μου θύμισε το διαζύγιο των γονιών μου.  Ήταν η μάνα των παιδιών του κι ο,τι κι αν γινόταν, αυτό δεν άλλαζε ποτέ. Η σκέψη που με έτρωγε ότι αν δεν ήμουν εγώ, ίσως  να γυρνούσε πίσω στην οικογένειά του, έγινε πιο έντονη.


ADVERTISEMENT

Έβαλα μπρος, πήγα στο σπίτι του και μάζεψα κάποια πράγματά μου. Μου έστειλε μήνυμα το βραδυ να μου πει πως βγήκε έξω να με βρει αλλά είχα φύγει και πως το χειρουργείο πήγε καλά. Του είπα ψέμματα πως μου ζήτησαν από τη δουλειά να πάω στο υποκατάστημα της εταιρίας εκτός Αθηνών και μετά από μια εβδομάδα του είπα τέλος.

Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Κάθε βράδυ έβγαινα και έπινα. Έκλαψε, παρακάλεσε, έπεσε στα πόδια μου, μου ζητούσε να μην τον αφήσω τώρα, ότι με αγαπούσε όσο τίποτα άλλο.Πλάνταξα αλλά δεν γινόταν να συνεχίσουμε.Αν ήθελε να χωρίσει, θα το έκανε χωρίς εμένα και σίγουρα όχι για εμένα.  Δεν μπορούσα με τίποτα να σηκώσω τέτοιο βάρος στη συνείδησή μου.Δεν μπορούσα με τίποτα να σκέφτομαι πως εγώ έγινα αφορμή να μην ξανασκεφτεί την επανασύνδεση με τη γυναίκα του. Δεν μπορούσα μια ζωή να αμφιβάλλω. Θα μου πείτε γιατί δεν το σκέφτηκα από την αρχή. Γιατί ήμουν ερωτευμένη και αφού είχε φύγει μόνος του από το σπίτι χωρίς τη δική μου ανάμιξη, όλα έμοιαζαν εύκολα.

Έχουν περάσει 6 χρόνια, είμαι παντρεμένη με άλλον κι εχω δυο αγοράκια. Δεν θα σου πω πως αγαπώ τον άντρα μου περισσότερο από εκείνον, δεν θα σου πω πως δεν με καίει η σκέψη του, δεν θα σου πω ψέματα ότι τη μέρα του γάμου μου, το μυαλό μου δεν ήταν σ’ αυτόν. Το μυαλό μου είναι μόνο σε αυτόν κάθε μέρα 6 χρόνια τώρα. Πάντα σκέφτομαι τι θα γινόταν αν, πάντα αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν το συνέχιζα, αν θα ήμασταν μαζί και αν θα κάναμε τη δική μας οικογένεια . Ήθελα όμως το όνειρο να το ζήσω καθαρά, με ανοιχτά χαρτιά. Χωρίς να κρύβομαι, χωρίς την αμφιβολία ότι αν δεν ήμουν εγώ δεν θα προχωρούσε το διαζύγιό του. Η απόφαση μου με δικαίωσε γιατί πράγματι δεν χώρισαν και γύρισε στο σπίτι του.

Νιώθω κάπως προδομένη γιατί τη μέρα που του ζήτησα να χωρίσουμε χτυπιόταν και έλεγε πως δεν ήθελε τη γυναίκα του και δεν θα γύριζε ποτέ σε εκείνη. Γιατί έλεγε πως θα χώριζε επειδή έτσι και αλλιώς δεν περνούσε καλά με τη γυναίκα του και όχι επειδή περνούσε καλύτερα μαζί μου. Νόμιζα πως μόλις έβγαινε το διαζύγιο θα έτρεχε να με βρει και θα ξεκινούσαμε από την αρχή καθαρά και έντιμα. Και αυτό δεν έγινε ποτέ. Σημασία έχει ότι η απόφασή μου, έδειξε το τέλος μας  και απέδειξε πως αν ήθελε πραγματικά να είμαστε μαζί, θα ήμασταν. Δεν αισθάνομαι οτι αυτοθυσιάστηκα όπως μου λένε κάποιοι. Αισθάνομαι όμως πως δεν θα αγαπήσω ποτέ κανέναν όπως αυτόν…

Ελεονώρα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο 
info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ