fbpx

Ανύπαντρη μητέρα από επιλογή: Πόσο κοστίζει;

| 13 Οκτωβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Πρίν 12 χρόνια και πρίν γίνει άγαμη μητέρα, η Robin Bergman έκανε τα πάντα για να προετοιμαστεί οικονομικά, αποταμιεύοντας 200 δολλάρια την εβδομάδα ώστε να καλύψει τους πρώτους 7 μήνες ζωής του παιδιού της, ξεκινώντας από τις περικοπές στα προσωπικά της έξοδα. «Συνήθιζα να ξοδεύω πολλά χρήματα για μένα» θυμάται η Robin. «Πήγαινα διακοπές κάθε χρόνο, αγόραζα κοσμήματα, ρούχα, έπιπλα και έτρωγα συνεχώς έξω».

Αλλά τίποτα δεν προετοίμαζε την οικονομική αναλύτρια της ιστορίας μας ,για μια αλλαγή καριέρας και περικοπές της τάξης των 10.000 δολλαρίων ετησίως, γεγονός που την έκανε να χάσει το σπίτι της και ουσιαστικά να «ξεριζωθεί» μαζί με τη 12χρονη κόρη της Judy.


ADVERTISEMENT

Παρ’ όλα αυτά, η 52χρονη σήμερα Robin, θεωρεί την απόφασή της να γίνει μόνη μητέρα κατ’ επιλογή, ως «ό,τι πιο εγωιστικό, έξυπνο και όμορφο, έχει συμβεί στη ζωή μου»!

Κι ενώ αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών που επιλέγουν να γίνουν ανύπαντρες μητέρες χωρίς τη βοήθεια συντρόφου, εξίσου αυξάνεται και ο αριθμός των γυναικών που το σκέφτονται αλλά από φόβο ότι θα καταλήξουν στο πτωχοκομείο, δεν το τολμούν.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι για να πάρει κάποιος την απόφαση να κάνει παιδί μόνος του, λαμβάνονται υπόψιν εξω-οικονομικοί παράγοντες, ωστόσο μία πιο καθαρή εικόνα επί του οικονομικού μπορεί να βοηθήσει οποιονδήποτε σκέφτεται να κάνει μια τέτοια μετάβαση. Παρακάτω θα διαβάσετε μερικά κόστη από όσους επέλεξαν συνειδητά το δρόμο της μονογονεϊκής οικογένειας χωρίς να συνυπολογίζονται τα έκτακτα έξοδα όπως οι περικοπές μισθών ή κάποιο πρόβλημα υγείας.


ADVERTISEMENT

Το κόστος…εγγραφής!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κάνει μια γυναίκα, οικογένεια, ως ανύπαντρη μητέρα.
Σύμφωνα με στατιστικές που αντλήσαμε από τον “Single Mothers by Choice“- έναν οργανισμό που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και ιδρύθηκε για να υποστηρίξει γυναίκες που έγιναν μονογονείς κατ’ επιλογή-ένα 20% των γυναικών επιλέγουν την υιοθεσία, την οποία έχουν επίσης επιλέξει και πολλοί διάσημοι όπως η Sandra Bullock, η Sheryl Crow και η Charlize Theron. Αλλά ο τρόπος αυτός κοστίζει. Το μέσο κόστος μίας υιοθεσίας στις Η.Π.Α ανέρχεται στα 30.000 δολλάρια ενώ η υιοθεσία σε διεθνές επίπεδο κοστίζει πολύ περισσότερο, για να μην αναφερθούμε σε χώρες όπου η υιοθεσία δεν επιτρέπεται καθόλου!

Περίπου το 60% των 30.000 μελών του “Single Mothers by Choice“, έχουν επιλέξει να συλλάβουν παιδί με σπερματέγχυση από δότη σπέρματος, μας λέει η ιδρύτρια και πρόεδρος του Οργανισμού, κυρία Jane Mattes.

Κι ενώ η σπερματέγχυση από δότη κοστίζει κάτι λιγότερο από 1.000 δολλάρια αν πιάσει την πρώτη φορά, αυτός δεν είναι ο κανόνας. Σε αρκετές περιπτώσεις γυναικών 37-39 ετών, υπάρχει πρόβλημα γονιμότητας που σημαίνει ότι προηγουμένως οι γυναίκε αυτές, πρέπει να ακολουθήσουν μια σειρά από θεραπείες. Μερικές άλλες γυναίκες επιλέγουν πιο «επιθετικές» μεθόδους, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία όμως δεν καλύπτεται από την ασφάλιση.

Ο Alan Penzias, ενδοκρινολόγος και διευθυντής αναπαραγωγικής ενδοκρινολογίας και γονιμότητας, του κέντρου εξωσωματικής γονιμοποίησης «Boston IVF» επιβεβαιώνει τα παραπάνω και ισχυρίζεται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γυναίκες αυτές είναι υγιείς και ότι –τα τελευταία χρόνια-έχει και ο ίδιος διαπιστώσει μία 10% αύξηση στον αριθμό των γυναικών που τον επισκέπτονται, επειδή θέλουν να συλλάβουν  και να γεννήσουν ένα παιδί μόνες τους. «Για μία 37χρονη ή νεότερη γυναίκα με κανονικό κύκλο περιόδου και χωρίς προηγούμενο βεβαρημένο ιστορικό υγείας που αυξάνει τις πιθανότητες, να τεθούν σε κίνδυνο οι σάλπιγγες, ελέγχουμε το απόθεμα των ωοθηκών και αν τα αποτελέσματα είναι καλά πραγματοποιούμε 3-4 απόπειρες γονιμοποίησης πρίν προχωρήσουμε σε περαιτέρω εξετάσεις. Για μια γυναίκα μεγαλύτερης ηλικίας, ο συνολικός χρόνος εξετάσεων και θεραπειών, φυσικά αυξάνεται!» λέει.

Στη κλινική του Alan Penzias, οι γυναίκες που επιλέγουν να κάνουν σπερματέγχυση από δότη σπέρματος, πληρώνουν 450 δολλάρια συν το κόστος του δείγματος σπέρματος για κάθε «κύκλο»-οπότε και γίνεται η απόπειρα γονιμοποίησης όταν η γυναίκα έχει ωορρηξία-που σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστούν περισσότεροι από έναν ή δύο κύκλους. Το δε κόστος της εξωσωματικής γονιμοποίησης ανέρχεται στα 8.700 δολλάρια και δίνει περίπου 40% πιθανότητα εγκυμοσύνης και τοκετού σε γυναίκες κάτω των 35 ετών. Εν ολίγοις, η επιτυχία της διαδικασίας αυξάνεται αντιστρόφως ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας, οπότε όσο πιο «νωρίς» επισκεφθεί μία γυναίκα την κλινική, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι πιθανότητες επιτυχίας.

Η ανύπαντρη μητέρα Lissa Palermo η οποία, μέσω δότη σπέρματος και εξωσωματικής γονιμοποίησης, συνέλαβε τους γιούς της στα 41 της, ισχυρίζεται ότι έξι μήνες πρίν τη σύλληψη, ξόδεψε περίπου 35.000 δολλάρια . Που σημαίνει ότι ένα ακόμη υψηλό κόστος που πρέπει να λάβετε υπόψιν, είναι αυτός του προγεννητικού ελέγχου και των θεραπειών/φαρμάκων που ενδεχομένως χρειαστείτε και που τα ασφαλιστικά ταμεία συνήθως δεν καλύπτουν.

Όλα τα παραπάνω έξοδα, πρίν κάν έρθει το παιδί στο σπίτι, είναι ακόμη πιο αυξημένα όταν στο σπίτι μπαίνει μόνο ένας μισθός!

Τα έξοδα από τη γέννα, ως το Πανεπιστήμιο

Σύμφωνα με νέα έρευνα που διεξήχθη από το μεσιτικό γραφείο “Redfin”, το μέσο κόστος του πρώτου χρόνου του μωρού, είναι 26.000 δολλάρια εάν αναβαθμίσεις το σπίτι σου φτιάχνοντας ένα ακόμη υπνοδωμάτιο, πληρώνοντας βρεφονηπιακό σταθμό, κάνοντας ιδιωτική ασφάλιση στο παιδί και φυσικά αγοράζοντας τα τυπικά πράγματα που όλοι οι νέοι γονείς αγοράζουν.

Αλλά τα παραπάνω στοιχεία, δεν απεικονίζουν με ρεαλιστικό τρόπο, την πραγματικότητα. Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, τα έξοδα του βρεφονηπιακού σταθμού έχουν υπολογιστεί μόνο για τους πρώτους 9 μήνες της ζωής του παιδιού ενώ οι ανύπαντρες μαμάδες, αναγκάζονται να πληρώνουν για πολύ περισσότερο χρόνο…για να μην πούμε χρόνια!

Καθώς ο παιδικός σταθμός είναι πιο φθηνή επιλογή από ότι η νταντά, οι περισσότεροι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων δυσκολεύονται να βρούν παιδικούς σταθμούς υψηλών υπηρεσιών οπότε καταλήγουν στη πιο δαπανηρή λύση, της μπέιμπι σίτερ.

Η σκηνοθέτις Nina Davenport, που αποφάσισε να γίνει ανύπατρη μητέρα στην ηλικία των 40 ετών με τη βοήθεια ενός φίλου της που ήταν και ο δότης σπέρματος, ισχυρίζεται ότι ο μέσος χρόνος αναμονής για την εγγραφή και ένταξη του παιδιού στο παιδικό σταθμό της γειτονιάς της, ήταν ένα έτος, οπότε αναγκαστικά κατέφυγε στη λύση της νταντάς η οποία της κόστιζε 15 δολλαρια την ώρα, ήτοι 600 δολλάρια την εβδομάδα.

«Πιστεύω πως πολλές γυναίκες στη θέση μου, αποφασίζουν να μην κάνουν παιδί για καθαρά οικονομικούς λόγους. Και δυστυχώς αυτό συμβαίνει επειδή η χώρα μας δεν κάνει τίποτα για να υποστηρίξει την ανύπαντρη μητέρα η οποία αναγκάζεται ειδικά τα πρώτα χρόνια να χαλάει τσουβάλι τα λεφτά για να βρεί βοήθεια» λέει μία ανύπαντρη μαμά της οποίας ο γιός είναι σήμερα 4 ετών  και συνεχίζει «Τα πρώτα χρόνια είναι τα πιο «ακριβά» χωρίς φυσικά να υπολογίζουμε τα έξοδα που απαιτούνται για να μπεί το παιδί στο Πανεπιστήμιο, να φοιτήσει και να αποφοιτήσει»

Μέσα στα πιο υψηλά κόστη της φροντίδας ενός παιδιού είναι οι πάνες (900 δολλάρια τον χρόνο) και το ξένο γάλα (1300 δολλάρια τον χρόνο), μιλώντας πάντα για ένα παιδί. Συνήθως η εξωσωματική αυξάνει τις πιθανότητες της γυναίκας να κάνει δίδυμα οπότε τα παραπάνω νούμερα, διπλασιάζονται.

Μετά τα πρώτα δύο χρόνια από τον τοκετό, τα έξοδα για εξωσχολικές δραστηριότητες ή για θέματα υγείας της παιδικής ηλικίας, είναι ατέλειωτα. Σιδεράκια, μαθήματα χορού, μπαλέτο, μπάσκετ, κολύμβηση, είναι μερικές μόνο από τις υποχρεώσεις που δημιουργεί το μεγάλωμα ενός παιδιού. Για αυτό το λόγο πολλές ανύπαντρες μητέρες, επιλέγουν να εξοικονομούν χρήματα μένοντας με τους γονείς τους ή πιο κοντά σε αυτούς. Ειδικά όταν πρόκειται για το πρώτο εγγόνι, οι παππούδες είναι κάτι περισσότερο από χαρούμενοι!

Επιλέγοντας να ζήσεις με λιγότερα

Κι ενώ οι περισσότερες γυναίκες-μέλη του οργανισμού “Single Mothers by Choice“- έχουν ένα μισθό της τάξης των 50.000 δολλαρίων ετησίως, “όλες πρέπει να κάνουν επώδυνες περικοπές στον τρόπο ζωής τους οι οποίες ενδέχεται να γίνουν ακόμη πιο επίπονες, ελλείψει συντρόφου” ισχυρίζεται η πρόεδρος και ιδρύτρια της οργάνωσης Jane Mattes που τυγχάνει να είναι και ψυχοθεραπεύτρια. Φανταστείτε λοιπόν, τί γίνεται με τις ανύπαντρες μαμάδες, από επιλογή και μή, που στη χώρα μας δεν λαμβάνουν περισσότερα από 10.000 ευρώ τον χρόνο.

«Οι θυσίες σχετίζονται με τις πολυτέλειες στον τρόπο ζωής τους και πλέον ο πρωταρχικός σου στόχος είναι να μπορείς να καλύπτεις τις ανάγκες της οικογένειάς σου και να πληρώνεις τους λογαριασμούς» λέει μία ανύπαντρη μαμά, 36 ετών.

Στα μέσα του 2000, η Pauline ήταν διευθύντρια μάρκετινγκ σε ένα μεγάλο επώνυμο οίκο μόδας, στη ντουλάπα της φιγουράριζαν όλες οι τελευταίες και πανάκριβες μάρκες και το πορτοφόλι της ήταν πάντα γεμάτο για να μπορεί να ανταπεξέρχεται στα έκτακτα ταξίδια που προέκυπταν συνεχώς.

Σήμερα η Pauline μένει με τα 14 μηνών δίδυμα αγόρια της και εργάζεται πλέον σαν part time δασκάλα γιόγκα που, όπως λέει κι η ίδια, της επιτρέπει να έχει πολύ περισσότερο χρόνο με τα παιδιά. Και αν εξαιρέσει κανείς τους επαίνους που λαμβάνει συχνά για το γεγονός ότι άφησε μία χλιδάτη ζωή για να θηλάζει να ταΐζει και να αλλάζει πάνες, τα πράγματα είναι πολύ “σφιχτά” στο οικονομικό σκέλος της ιστορίας.

«Ξόδευα πολλά λεφτά και ταξίδευα συνεχώς ανά τον κόσμο. Ήμουν στο Παρίσι, μετά ήμουν στο Λονδίνο, μετά στο Μεξικό. Η ζωή μου ήταν πολλή δραστήρια και όμορφη τότε. Σήμερα δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά και δεν ξοδεύω δεκάρα για μένα. Ωστόσο, αυτό που εισπράττω πλέον από τα παιδιά μου, είναι μακράν καλύτερο  από κάθε ταξίδι, κάθε ακριβό άρωμα και κάθε καινούριο ζευγάρι παπούτσια. Το θέμα είναι όταν στα 90 σου κοιτάξεις πίσω στη ζωή σου, να μην αναρωτιέσαι αν έπρεπε να είχες παντρευτεί ή κατά πόσο είσαι τυχερή που έχεις το παιδί σου!»

Πηγή: learnvest.com

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ