Αν είσαι μονογονέας μην κοιτάς μπροστά. Κοίτα πρώτα μέσα σου!

Καλημέρα σας! Θέλω να σας πω και εγώ την ιστορία μου και να δώσω δύναμη σε όλους τους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδάκια τους μόνοι. Στη ζωή υπάρχει το καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο. Αν εσύ κάποτε επέλεξες το άδικο ή αν σου έτυχε το κακό, δεν σημαίνει πως πρέπει να το σέρνεις πάντα μαζί σου. Δεν σημαίνει πως πρέπει να στιγματίζεσαι ή να μαστιγώνεσαι για μια ζωή. Δεν θα σας πω ότι ευτυχία είναι να κάνεις σχέση και να ξαναπαντρευτείς. Ευτυχία είναι να τα βρείς με σένα, να καταλάβεις γιατί διάλεξες έναν συγκεκριμένο άνθρωπο ή αν έχασες τον άνθρωπο σου, πώς θα προχωρήσεις χωρίς αυτόν. Να «μαζέψεις» τα παιδιά σου και τον εαυτό σου και να συνεχίσεις με νέα δεδομένα τη ζωή που σου απέμεινε. Μετά, όλα τα άλλα, είναι θέμα χρόνου να έρθουν.

Με τον άντρα μου δεν παντρευτήκαμε ποτέ, τον λέω άντρα μου επειδή έτσι τον ένιωθα. Ήμασταν 10 χρόνια μαζί και στον 6^ο μήνα της εγκυμοσύνης, ενώ σχεδιάζαμε να παντρευτούμε, μου ζήτησε να χωρίσουμε. Τότε όλοι έπεσαν πάνω του και ό,τι και αν γινόταν στη ζωή μου, μου έφταιγε αυτός. Τώρα καταλαβαίνω πως ήταν καλύτερα που με άφησε τότε παρά να με άφηνε έχοντας ζήσει το παιδί τσακωμούς ή αδιαφορία μεταξύ των γονιών του γιατί ο άντρας μου ήταν ερωτευμένος με άλλη και μια ζωή θα πιεζόταν όπως θα πιεζόμουν και εγώ με έναν άντρα που δεν με ήθελε. Τότε όμως δεν μπορούσα να σκεφτώ προς το συμφέρον μου. Ναι έφταιγε, ναι με απάτησε, με πρόδωσε, με κορόιδεψε. Αλλά όσα χρόνια το έσερνα μαζί μου τόσο δεν προχωρούσα. Ασχολήθηκα τόσο πολύ μαζί του που ξέχασα να ασχοληθώ με εμένα.

Η ζωή μου άλλαξε μια Πρωτοχρονιά, 5 χρόνια μετά, που τη πέρασα αβοήθητη, με τρομερούς πόνους  στη μέση από το βάρος γιατί εξαιτίας της κατάθλιψης, είχα πάρει πάρα πολλά κιλά. Δεν μπορούσα ούτε στη τουαλέτα να πάω από τους πόνους και ευτυχώς που τη μικρή μου την είχε ο μπαμπάς της (ενδιαφέρθηκε 4 χρόνια μετά το χωρισμό μας να αποκτήσει ξανά επαφές μαζί της και δεν του το αρνήθηκα).  Κάλεσα και ήρθε γιατρός στο σπίτι, μου έκανε ένεση και ηρέμησα. Ξύπνησα το επόμενο πρωί και είπα ΤΕΛΟΣ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΖΗΣΩ! Πέταξα τα τσιγάρα, ξεκίνησα γυμναστική, αποφάσισα να ασχολούμαι περισσότερο με τη κόρη μου,  άρχισα να βγαίνω ξανά. Το μεγαλύτερο καλό όμως μου το έκανε η ψυχοθεραπεία. Δεν είχα χρήματα και πήγα σε μια κοινωνική λειτουργό του δήμου. Μέσα σε λίγους μήνες όλοι  έτριβαν τα μάτια τους και εγώ άρχισα να ανασαίνω, να νιώθω καλύτερα, να χαμογελώ. Να υπάρχω. Το βασικό όμως ήταν που κατάφερα να συγχωρέσω τον μπαμπά της κόρης μου, αυτό μου έδωσε την ώθηση να προχωρήσω. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς γνώρισα κάποιον.

Όχι δεν βρήκα τον έρωτα της ζωής μου, δεν τον παντρεύτηκα, δεν αγάπησε τα παιδιά μου σαν δικά του και δεν ζήσαμε το μικρό σπίτι στο λιβάδι. Κάναμε απλά μια ώριμη σχέση μεταξύ ενηλίκων που κράτησε 2 χρόνια. Περάσαμε όμορφες στιγμές, βρήκα σε εκείνον πράγματα που δεν είχα ζήσει ούτε στο ελάχιστο με τον άντρα μου και βρήκε και εκείνος πράγματα σε εμένα. Κατάλαβα την αξία μου σαν γυναίκα, σαν μητέρα και σαν άνθρωπος και όταν η σχέση σταμάτησε να μας κάνει ευτυχισμένους, χωρίσαμε. Ίσως όχι με πολύ όμορφο τρόπο αλλά όχι σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Δεν μείναμε φίλοι, δεν δώσαμε τα χέρια φεύγοντας αλλά δεν περιφέρουμε τη πικρία μας στη πρώτη ευκαιρία. Μου λείπει, τον αγαπώ αλλά ξέρω πως αν προχωρούσαμε, θα είχαμε τη κατάληξη που είχα εγώ με τον άντρα μου και εκείνος με τη γυναίκα του.

Οι περισσότεροι νομίζουν πως ειδικά ένας άνθρωπος που μεγαλώνει μόνος του τα παιδιά του, θα ευτυχήσει μόνο αν ερωτευτεί. Αυτόν όμως που πρέπει να ερωτευτείς δεν είναι τον πρίγκηπα ή τη πριγκίπισσα αλλά τον εαυτό σου. Να τον συγχωρέσεις, να του συμπαρασταθείς, να τον φροντίσεις, να του δείξεις επιείκεια, να του μιλήσεις αυστηρά, να τον επιπλήξεις για τα λάθη του και μετά να του δώσεις χώρο και χρόνο να ξαναγεννηθεί. Δυστυχώς αρκετοί έχουν συνδέσει τη μονογονεϊκή οικογένεια με την ακόρεστη επιθυμία για δημιουργία νέας οικογένειας και αυτό, οδηγεί πολλούς μονογονείς σε επιπόλαιες σχέσεις και τελικά στα ίδια ίσως και χειρότερα λάθη. Ακούω αρκετούς να λένε “κοιτάμε μπροστά”. Όχι, δεν πρέπει πρώτα να κοιτάξεις μπροστά. Πρώτα πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου!

Αυτά από μια μονογονέα εδώ και 20 χρόνια.

Σεβαστή

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!