fbpx

Αλήθεια δεν είμαι καλή μητέρα…

| 30 Οκτωβρίου 2014
ADVERTISEMENT

Δεν είμαι μονογονέας αλλά νιώθω ότι σε εσάς μπορώ να μιλήσω. Ο γάμος μου δεν πάει πολύ καλά αλλά το πραγματικό πρόβλημα το έχω με το παιδί μου. Βασικά με εμένα προς το παιδί μου. Νιώθω ότι δεν είμαι καλή μητέρα και δεν είναι από ανασφάλεια ή ενοχές που νιώθουν όλες οι μαμάδες. Αλήθεια δεν είμαι καλή μητέρα.

Άνοιξα μια επιχείρηση πρίν λίγο καιρό και δουλεύω από το σπίτι γιατί ήμουν αρκετό καιρό άνεργη και θεωρήσαμε ότι ίσως ήταν μια λύση. Δύσκολο πράγμα όμως να μπαίνει η δουλειά στο σπίτι σου και το σπίτι στη δουλειά σου. Και στις μέρες μας δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Ή θα δουλεύεις 16 ώρες για τον ξένο (αν τον βρείς να σε προσλάβει) ή 16 ώρες για σένα. Το 16ωρο είναι σίγουρο. Και αν είσαι τυχερός και δουλεύεις 8ωρο το πολύ 9ωρο, φορτώνεσαι τη δουλειά τη δική σου, του δίπλα, του απέναντι και φεύγοντας περνάς και μία τις σκάλες. Κι έτσι όταν επιλέγεις τις 16 ώρες για σένα, ειδικά το πρώτο καιρό, δεν μπορείς να πείς όχι σε τίποτα. Γιατί έχεις παθιαστεί, γιατί αγαπάς πρώτη φορά τόσο πολύ αυτό που κάνεις, γιατί είναι δικό σου, γιατί φοβάσαι μήπως αύριο γίνει κάτι και δεν έχεις να προσφέρεις στο παιδί σου τα απαραίτητα. Μέσα σε όλα αυτά δεν είπα τη λέξη «προσωπική ζωή». Που είναι η προσωπική ζωή; Χαμένη κάπου μεταξύ σούπερ μάρκετ, παιδικού σταθμού και δεύτερου 8ωρου!


ADVERTISEMENT

Τα όνειρα για τριήμερα σε κοντινά νησιά, παππούδες stand by πάντα πρόθυμους να φυλάξουν τον μικρό τρίβολο και παντρεμένοι αλλά ακόμα ερωτευμένοι είναι για το Ciao και το Hello. Για σένα και για πολλούς από εμάς μένουν πάντα όνειρα γιατί η πραγματικότητα της τσέπης μας, μας προσγειώνει κάθε μέρα. Εγώ στη ραπτομηχανή εκείνος στον υπολογιστή και λίγες κουβέντες, μετρημένες. Για τους λογαριασμούς, το παιδί, το σχολείο του παιδιού, το εμβόλιο του παιδιού, τις καμπύλες στο βιβλιάριο του παιδιού. Κάτι γίνεται και όταν παντρεύεσαι υπάρχει μόνο το παιδί ή μόνο στο δικό μου γάμο συμβαίνει αυτό;

Τους τελευταίους μήνες νιώθω ότι δεν είμαι καλή μαμά. Δεν βλέπω πολύ το παιδί μου, δεν ασχολούμαι και όταν έρχεται είμαι τόσο διαλυμένη από τη κούραση που δεν μπορώ να κουνήσω ούτε τα βλέφαρά μου. Με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ και εκείνος μου φωνάζει «Έ μαμά σήκω!!». Έξω έχει χαρά Θεού, είναι Κυριακή και εγώ είμαι μέσα, τον έχω δίπλα μου και βαριέται να με βλέπει να ράβω, θέλει να πάμε να παίξουμε. “Και εγώ θέλω αγόρι μου αλλά έχω δουλειά, λίγο ακόμα μωρό μου τελειώνω” του λέω. Ώσπου βραδιάζει και δεν έχω τελειώσει, δεν τελειώνω ποτέ και εκείνος έχει φύγει εδώ και ώρες από δίπλα μου, απογοητευμένος και σίγουρος πως ούτε σήμερα θα παίξουμε. Αγαπάει περισσότερο τον μπαμπά του και όχι άδικα. Εκείνος έχει ή βρίσκει περισσότερο χρόνο, εγώ σε αυτή τη φάση δεν μπορώ να βρω αλλά δεν μπορώ και να το εξηγήσω αυτό σε ένα παιδί 4 χρονών. Δεν μπορώ να του εξηγήσω ότι το άγχος μου για το αν θα έχω να τον ταΐσω, ξεπερνάει την αγάπη μου για εκείνον.

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και εύχομαι να συνεχίσετε τη πολύ καλή δουλειά που κάνετε.


ADVERTISEMENT

Εβίτα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ