Αγαπώ τα παιδιά του συντρόφου μου, σαν δικά μου. Η μητέρα τους αρνείται να τα κρατήσει…

Καιρό τώρα ήθελα να σας γράψω ! Όχι γιατί πιστεύω στην λύση … Αλλά γιατί θέλω κάπου να τα πω μπας και υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι σαν εμένα …

Είμαι μόλις 26 ετών! Ο σύντροφος μου έχει 2 παιδιά στο Δημοτικό. Ζούμε μαζί και κάθε Π.Σ.Κ, σε κάθε γιορτές και 3 μήνες το καλοκαίρι τις έχουμε μαζί μας! Τις αγαπάω πάρα πολύ και όταν λείπουν νιώθω άδειο το σπίτι . Πάντα αγαπούσα τα “ξένα” παιδιά. Ίσως να συμβαίνει αυτό γιατί ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να κάνω δικά μου παιδιά λόγο προσωπικού προβλήματος. Όπως και να έχει όμως εγώ τις αγαπάω και δίνω όλο μου τον χρόνο στα παιδιά.

Πολλές φορές κάνω λάθη . Και ίσως τις πληγωνω. Το κάνω ίσως όμως γιατί, εκεί που ήμαστε υπέροχα και η μητέρα τους εμφανίζεται 1 φορά την εβδομάδα όλο το καλοκαίρι, το χειμώνα, το που έχει βοήθεια για τα παιδιά μου απαγορεύει να τα δω και βάζει λόγια . Εγώ κάνω πίσω και λέω ο.κ. Ή μάνα τους είναι , ας τις κρατάει αυτή και δεν θα δημιουργήσω θέμα.

Ε, μόλις έρχεται η ώρα να τις κρατήσει αυτή , γιατί ο πατέρας εργάζεται, ξαφνικά αρχίζει τα δικά της και δεν τις κρατάει ποτέ. Πάντα λέει ότι δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο και πρέπει κι αυτή να κοιτάξει και την προσωπική της ζωή . Συμφωνώ . Να την κοιτάξει ! Αλλά γιατί ασχολείται τοσο πολυ μαζι μας εφόσον δεν θέλει να κρατάει τα παιδιά στον ελεύθερο χρόνο της ; Εφόσον εγώ το κάνω με χαρά , αυτή τη ζόρι τραβάει; Μπορώ να καταλάβω ότι νιώθει ζήλεια γιατί είναι παιδιά της . Αλλά από την άλλη εφόσον κάνω πίσω γιατί δεν της κρατάει η ίδια;

Τις θέλει μόνο όταν εργάζεται και ξέρει ότι τα παιδιά θα είναι μόνα τους στο σπίτι. Μόνο τότε λέει Ναι . Αν έχει ρεπό; Ούτε κατά διάνοια . Έχω έρθει πολλές φορές στα όρια μου και Θέλω να πω στα παιδιά να μιλήσουν επιτέλους και να της πουν ότι αυτό που κάνει δεν είναι δίκαιο … Αλλά πως να το κάνω; Είναι η μαμά τους και δε θέλω να τις πληγωσω. Απλά κάνω υπομονή …. ως πότε; Δεν ξέρω ! Ξερω μονο οτι παλεύω να βάζω πιο πάνω την ψυχική υγεία των παιδιών για να μην ουρλιάξω και τα χαζέψω τελείως.

Την Πρωτοχρονιά σε μια συζήτηση είπα ότι την επόμενη μέρα θα πήγαιναν στην μητέρα τους . Με ρώτησαν κατευθείαν γιατί; Εσύ δε μπορείς να μας κρατήσεις; Απάντησα : φυσικά κ μπορώ να σας κρατήσω ! Πάντα θα μπορώ! Απλά η μαμά θέλει να περάσει λίγο χρόνο μαζί σας μιας και ο μπαμπάς θα δουλεύει το πρωί . Συμφώνησαν και το βράδυ μου είπαν να την πάρουν τηλ για να έρθει να τις πάρει.

Πως να τις έλεγα ότι ο μπαμπάς ενημέρωσε την μαμά, αλλά αυτή είχε κανονίσει με τον σύντροφο της και δε θα τις χαλαγαμε εμείς την βόλτα της επειδή ετσι μας ήρθε; “Να κόψεις το κεφάλι σου και να κάνεις ότι θέλεις με τα παιδιά , έχω ήδη κανονίσει” μου είπε.

Δεν ξέρω τι να σκεφτώ πλέον …. προσπαθώ πάρα πολύ αλλά θα εκραγω κάποια στιγμή ! Και να ήταν μόνο αυτό …. Μου λέει το παιδί : να πάρουμε ένα δώρο στον μπαμπά; Απαντάω εγώ “Κορίτσια μου έχετε και μαμά”. Δε γίνεται να ζητάτε απο εμενα δώρο μονο για τον μπαμπά σας . Όποτε διαλέξτε από ένα μικρό δωράκι για τους γονείς σας και εδω είμαι να το πληρώσω με πολύ αγαπη .

Απάντηση του παιδιού “Στην μαμά να πάρουμε μια ατομική βόμβα να την ρίξει στο σπίτι μας!”. Ε τι άλλο θ’ ακούσω Θεέ μου!

Ελίζα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ