4 γυναίκες μιλούν για το διαζύγιό τους. Μήπως είσαι εσύ;

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα δεκάδες email που μας στέλνετε καθημερινά, όλα με την ανάγκη να μοιραστείτε την εμπειρία σας μαζί μας και να βοηθήσετε πολλούς ανθρώπους που βρέθηκαν ή βρίσκονται στη δική σας θέση. Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη σας και προπάντων για τη θέλησή σας να μοιραστείτε την εμπειρία σας με γονείς που τη χρειάζονται για να πάρουν κουράγιο![divider]

Έφυγα από το ίδιο μου το σπίτι λόγω ενδοοικογενειακής βίας, όταν μου ζητήθηκε να κάνω έκτρωση και του άφησα μερικές μέρες να μαζέψει τα πράγματά του. Το διαζύγιο μετά από πίεση της αδερφής του, πήγε κατ’ αντιδικία γιατί εκείνη δεν ήθελε συναινετικό (!). Τελικά μου έκανε καλό γιατί μετά από εκεί, γνώρισα το καταφύγιο γυναίκας και μία καταπληκτική δικηγόρο που με ανέλαβε δωρεάν, από το κράτος. Όλος ο έγγαμος βίος μου ήταν μια προσπάθεια, μια ανοχή, μια δοκιμή μήπως αλλάξει κάτι αλλά όλα γίνονταν χειρότερα. Μία χάρη σας παρακαλώ: Να λέτε στις γυναίκες θύματα για το “Καταφύγιο Γυναίκας”, να λέτε πως να κάνουν οι ίδιες καταγγελία, πως οι μηνύσεις λόγω ενδοοικογενειακής βίας, δεν απαιτούν παράβολο. Προσωπικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Εισαγγελείς υπηρεσίας και το “Καταφύγιο Γυναίκας” στη Θεσσαλονίκη που με βοήθησαν να βγώ από τον εφιάλτη και να είμαι τώρα σχετικά ήρεμη με το παιδάκι μου. Να ξέρουν όσοι βιώνουν ένα διαζύγιο με αντιδικία, πως πρέπει  να βρούν δύναμη και ψυχραιμία για όσα ακουστούν στις δικαστικές αίθουσες. Οι δικαστές ξέρουν, καταλαβαίνουν με τί έχουν να κάνουν ό,τι κι αν λένε για σένα, όση λάσπη κι αν σου ρίξουν!
Φλωρεντία

Παντρεύτηκα με τον πρώην σύζυγό μου το 2008, όταν ήμουν ήδη 7 μηνών έγκυος στο γιό μου. Χωρίσαμε προσωρινά το 2010 μετά από όχι και τόσο καλή συμβίωση και το λάθος μου ήταν ότι έδωσα πολλές ευκαιρίες και είχαμε πολλές επανασυνδέσεις. Χωρίσαμε οριστικά στις αρχές του 2013. Το θέμα είναι πως σήμερα έχουμε ένα αγοράκι 5,5 ετών το οποίο ούτε ενδιαφέρεται σαν πατέρας να δεί ούτε να προσφέρει γι’ αυτό. Πάντα προσπαθούσα εγώ, μέχρι και παρακαλούσα, να το πάρει να περάσει κάποιες ώρες μαζί του. Τελικά ένα όμορφο πρωϊνό χτύπησε το κουδούνι από δικαστικό επιμελητή ο οποίος μου άφησε χαρτί με ασφαλιστικά μέτρα και με την αιτιολογία ότι του απαγορεύω να δεί το γιό μας!!! Το παιδί ακόμα δεν έχει αρχίσει να τον ζητάει και όπως λέει, θέλει να ξαναπαντρευτώ έναν καλύτερο μπαμπά. Αυτό το παιδί είναι η ζωή μου, η ανάσα μου, και δεν θα ήθελα με τίποτα να πληγωθεί. Δεν έχω κατηγορήσει ποτέ τον πρώην μου στο παιδί και ούτε θέλω να τον απομακρύνω από το γιό μας, το αντίθετο! Να μην μακρηγορώ, σήμερα ήταν να γίνει το δικαστήριο αλλά αναβλήθηκε με τη λογική να τα βρούμε εξωδικαστικά με τη λογική να μην δίνει διατροφή για να το βλέπει κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Φυσικά αναβάλαμε το δικαστήριο για τον επόμενο μήνα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν να λέγονται γονείς. Δεν αξίζουν να λέγονται μπαμπάδες και δεν αξίζουν να υπάρχουν!
Σμαράγδα

Είχαμε προβλήματα για αρκετά χρόνια, τα οποία γνώριζε… και τα οποία με τη δική μου ανοχή συνεχίζονταν. Έμεινα στο γάμο 12 χρόνια, κλαίγοντας, νιώθοντας εγκλωβισμένη. Μετά από 7 χρόνια γάμου αποφάσισα να φύγω για πρώτη φορά απ’ το σπίτι, παίρνοντας μαζί μου την τετράχρονη κόρη μου και πηγαίνοντας στην πόλη που ζούσαν οι δικοί μου άνθρωποι (πατέρας – αδελφή). Επειδή τον συμπαθούσαν, είναι γνωστός επιχειρηματίας στο νησί όπου ζούμε τώρα χωριστά πια, δεν με στήριξαν και προσπαθούσαν να με νουθετήσουν να γυρίσω πίσω. Εκείνος έκανε 3-4 ταξίδια ώσπου στο τέλος με έπεισε να γυρίσω πίσω, να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο μου. Για λίγο καιρό ήμασταν καλά μετά πάλι τα ίδια. Βρήκα το κουράγιο να φύγω αρχικά από τη δική του δουλειά, το έθεσα σαν αυστηρό όριο για να μείνω στο γάμο. Βρήκα δουλειά σε μία τοπική εφημερίδα και άρχισα να μαζεύω χρήματα ώσπου να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου.

Έπειτα από 2 χρόνια οικονομίας και πολύ άσχημης συμβίωσης με τον πρώην, αποφάσισα πως ήρθε η στιγμή να φύγω.

Άδειασα το σπίτι από τα δικά μου πράγματα σε ένα πρωινό μέσα. Όταν γύρισε απ’ τη δουλειά δεν μας βρήκε εκεί. Το πιο παράξενο που δείχνει και τον χαρακτήρα του; δεν μας πήρε τηλέφωνο αμέσως, άφησε να περάσουν μερικές ώρες και μετά πήρε να με ρωτήσει τι έκανα! του είχα κρούσει φυσικά τον κώδωνα κινδύνου αρκετές φορές ρωτώντας τον “για πόσο καιρό νόμιζε ότι μπορεί να συμβαίνουν όλα όσα με πίκραιναν;” Είτε στον τοίχο μιλούσα είτε στον ίδιο… ένα και το αυτό! Τώρα πια έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που χώρισα, η κόρη μου σπουδάζει και είμαι σε μια άλλη σχέση. Τα δύσκολα πέρασαν πια!
Μαρία

Με λένε Ρουμπίνη, είμαι 34 ετών και έχω χωρίσει εδώ και ένα χρόνο. Το μόνο που μου έμεινε από αυτό το γάμο είναι το αγγελούδι μου, ο Δημητράκης μου (4 χρόνων). Όταν χώρισα δδεν διεκδίκησα τίποτα από τα αποκτήματα του κοινού μας βίου. Η εμπειρία του γάμου μου ήταν πολύ άσχημη και το μόνο που ήθελα ήταν να πάρω το παιδάκι μ και να φύγω για να μπορώ να ανασαίνω και πάλι…

Θεώρησα ότι ο πρώην  σύζυγος μου μπορεί να ήταν κακός για μένα αλλά το παιδί του δεν θα μπορούσε να μη το νοιάζεται…Λάθος μου… Ζούμε στο ίδιο χωριό απόσταση 5 λεπτά το σπίτι του από το σπίτι του παιδιού του. Οχι μόνο δεν παίρνει το παιδί τις μέρες που έχουμε υπογράψει, αδιαφορεί ακόμα και όταν ξέρει ότι είναι άρρωστο. Οταν θα έρθει να το παρει( για δυο ώρες το πολύ δυο φορές το μήνα) θα το παει στη καφετέρια που δουλεύει η γκόμενά του. Στη συνέχεια θα του πάρει κάποιο παιχνίδι και θα μου το φέρει πίσω….

Αρχικά ανακάλυψα ότι είχε φάει τα λεφτά του παιδιού μας που νόμιζα ότι αποταμίευα. Στη συνέχεια  όταν του είπα να μεταβιβάσει ένα σπίτι που αποκτήσαμε μαζί στο κοινό μας βίο στο παιδί, η απάντηση που έλαβα ήταν ” πλήρωνα εγώ για να περάσει σε άλλον;;; Αυτό μπορεί να μη μου μιλάει σε δέκα χρόνια”. Σημειώνω ότι πληρώναμε μαζί και ίσως εγώ περισσότερο….

Μετά και από αυτό συνειδητοποίησα ότι η αδιαφορία του για το παιδί δεν είναι κάτι καινούργιο. Πάντα έτσι ήταν. Και μέσα στο γάμο μας ποτέ δεν κράτησε το παιδί, δεν ξενύχτησε, δεν έπαιξε με το παιδί του. Εγώ απλά ζούσα στο κόσμο που ήθελα να ζω.

Δε με νοιάζει το οικονομικό κομμάτι, όχι γιατί έχω άνεση, αλλά γιατί είμαι άνθρωπος δυναμικός και ξέρω ότι πάντα τα καταφέρνω. Σε ότι αφορά το παιδί μου, θα μπορούσα να βγάλω νύχια και να ξεσκίζω αν καταλάβω ότι μου το πειράζουν.

Θέλω να πω ότι αν ένας άνθρωπος μπορεί να είναι “μπαμπάς”  μόνο στον τίτλο, είτε είναι σε ένα γάμο είτε όχι… Δυστυχώς διάλεξα για πατέρα του παιδιού μου, έναν τέτοιο άνθρωπο. Έναν “μπαμπά” για το κόσμο και όχι έναν μπαμπά για το παιδί του. Όταν έρθουν οι φίλοι του θα πάρει το παιδί για να δείξει πόσο καλός μπαμπάς είναι και μετά…. Το παιδί μαραζώνει περιμένοντας να έρθει πάλι κάποιος σημαντικός άνθρωπος για το μπαμπά του… Δεν μπορώ να δικαιολογήσω αυτή τη συμπεριφορά… Αλλά ακόμα περισσότερο δε μπορώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου που δεν κατάλαβε νωρίτερα…..
Ρουμπίνη

Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.