Σταύλος κύκλος

Κάποια από τα παρακάτω τα συναντάμε ή τα ακούμε σχεδόν κάθε μέρα κι από πενήντα φορές, οπότε και αποφάσισα να τα γελοιοποιήσω. Highlight οι καυγάδες του facebook!

Εδάφιο 1: Εγώ τη γνώμη μου λέω
Είναι μια φράση που μπορεί να ακούμε και 670 φορές τη μέρα. «Νομίζω ότι έχεις πάρει 120 κιλά, τη γνώμη μου λέω» ή «Νομίζω ότι όσες θηλάζουν/κάνουν καισαρική/φοράνε 35 νούμερο παπούτσι, δεν κάνουν για μανάδες. Δεν ξέρω, εγώ τη γνώμη μου λέω» και το θεϊκό, «Μα γιατί δηλαδή δεν μπορώ να πω τη γνώμη μου;». Το θέμα δεν είναι η γνώμη σου αγαπημένη, αλλά ποιος σου τη ζήτησε…

Έχουμε λοιπόν μπερδέψει τη γνώμη με την αγένεια. Κρυβόμαστε πίσω από το πρόσχημα της δημοκρατίας, για να ξεράσουμε όλη μας τη χολή για το τι κάνει και τι δεν κάνει ο ένας και ο άλλος, αν είναι καλός σύντροφος/άνθρωπος/γονιός, αν μεγαλώνει τα παιδιά του σωστά και αν τρώει το μουσακά με μελιτζάνα. Χώνουμε τη μύτη μας σώνει και ντε στις ζωές των άλλων γιατί δεν έχουμε δική μας. Το΄χω ξαναπεί, οι κάτοικοι αυτής της χώρας δεν πάσχουν από τρόπους, πάσχουν από ζωές.

Εδάφιο 2: Με ζηλεύουν
Μυθιστορήματα ολόκληρα έχουν γραφεί εντός κι εκτός διαδικτύου γι’ αυτή τη περιβόητη ζήλια που έχουν οι άλλοι επειδή είσαι πλούσια, όμορφη και κορμάρα με τον απόλυτα σούπερ ντούπερ ευτυχισμένο γάμο, τη καρακαταπλούσια μονοκατοικία και την τέλεια δουλειά, που είσαι μάνα που είσαι πεθερά και συνυφάδα, που είσαι γαμάτη. Και σε ζηλεύουν γιατί ο κόσμος είναι κακός αγάπη μου κι έχει πολλά ψυχολογικά και προσπαθεί να τα καλύψει μες από τη ζωή σου, τη γαμάτη και υπέρλαμπρη. Ο κόσμος, όχι εσύ. Εσύ αποκλείεται να κάνεις λάθος, αποκλείεται να έχουν έστω και λίγο δίκιο, αποκλείεται να πρέπει να λάβεις έστω και λίγο υπόψιν σου, αυτά που σου λένε. Εσύ έχεις μόνο δίκιο, σε ζηλεύουν και κουβέντα παραπάνω. Ας πάω να βουτήξω στο jacuzzi μου τώρα…πλάτς! (συγχαρητήρια που νιώθεις μοναδική αλλά όταν ξυπνήσεις, πάρε με τηλέφωνο!)

Εδάφιο 3: Γενικά μιλάω
Το «γενικά μιλάω» είναι η χαρά του δειλού, η απόλαυση εκείνου που θέλει να σε κράξει και πιστεύει ότι το κάνει έξυπνα διότι πάνω από όλα σε θεωρεί ηλίθιο που δεν καταλαβαίνεις ή απλώς δεν τολμάει να σου πει στα μούτρα, αυτά που πιστεύει για ‘σένα οπότε πετάει και ένα status-τα-λέω-της-νύφης-να-τ’ακούει-η-πεθερά. Παράδειγμα:
-Άντε τώρα με την κάθε χαζοχαρούμενη που ποστάρει Πάολα στον τοίχο της.
-Για μένα το είπες αυτό;
-Όχι ρε πού κολλάς εσύ τώρα;
-Μα εγώ ποστάρω Πάολα στον τοίχο μου.
-Δεν το λέω για σένα γενικά μιλάω.
Ο μόνος τρόπος για να αποδείξεις ότι το λέει για σένα, είναι να προσεύχεσαι να βγεί μια μέρα και να κράξει όσες φοράνε σουτιέν νούμερο 75D, μένουν Αριστοφάνους 35 κι έχουν και μια ελιά στη πλάτη. Πόσες συμπτώσεις μαζεμένες πια;

Όλα τα εδάφια μαζί: Καυγάδες στο facebook
Οι καυγάδες στο facebook έχουν πολλή πλάκα. Μου θυμίζουν βρισίδια ανάμεσα σε οδηγούς στη Κηφισίας οι οποίοι αν γνωρίζονταν στο σπίτι κάποιου κοινού γνωστού, παίζει και να γίνονταν οι καλύτεροι φίλοι.  Καυγάδες στο facebook λοιπόν για όλα τα γούστα και για κάθε πιθανό λόγο, που αλλιώς ξεκινάνε κι αλλού καταλήγουν. Ακολουθεί παράδειγμα:
Ντίνα: Να ρωτήσω βρε κορίτσια, δεν μου πέτυχε το κερί και ακολούθησα τις οδηγίες. Τι κάνω λάθος;
Λίνα: Μήπως δεν είναι καλή η μάρκα; Εγώ παίρνω Κερίξ.
Ντίνα: Εγώ παίρνω Κερέν.
Λίνα: Να παίρνεις Κερίξ είναι καλύτερο.
Τζίνα: Γιατί να πάρει Κερέν η κοπέλα; Μια ζωή θα πρέπει να λες στον κόσμο τι να κάνει;
Λίνα: Εγώ λέω στον κόσμο τι να κάνει; Εγώ τη γνώμη μου είπα! (βλ. Εδάφιο 1).
Τζίνα: Ναι αλλά σου λέει ότι πήρε Κερέν και επιμένεις να πάρει Κερίξ.
Ντίνα: Εντάξει βρε κορίτσια μη μαλώνετε.
Τζίνα: Δεν μαλώνουμε αλλά ορισμένες δεν καταλαβαίνουν μέχρι πού τις παίρνει.
Λίνα: Για μένα τώρα το λες αυτό;
Τζίνα: Όχι γενικά μιλάω (βλ. Εδάφιο 3).
Λίνα: Εγώ της είπα να πάρει Κερίξ μήπως της ταιριάξει καλύτερα.
Μίνα: Σιγά μην απολογηθείς κιόλας, επειδή ορισμένες ζηλεύουν τους πάντες (Εδάφιο 2) και αρπάζονται με το παραμικρό!
Τζίνα: Εγώ αρπάζομαι με το παραμικρό; Άι μωρή Χρυσαυγίτισσα.
Μίνα: Μίλησε τώρα η Αριστερά, τα είδαμε τα χαϊρια σας τόσα χρόνια.
Λίνα: Ρε παιδιά τελικά εγώ τι κάνω λάθος με το κερί;
Λίνα: Το βάζεις στ’ αυτιά, άι παράτα μας βούρλο.
Τζίνα: Να ποιες αρπάζονται με το παραμικρό, ορίστε επίπεδο. Λυπάμαι τη μάνα σου/τον πατέρα σου/τα παιδιά σου/την Οικουμένη.
Μίνα: Λίνα έχεις κάθε δικαίωμα να λες τη γνώμη σου αλλά να είσαι κόσμια σε παρακαλώ.
Τζίνα: Πες τα αγάπη μου, άντε με το κάθε τσόκαρο δηλαδή.
Μίνα: Πάμε για καφέ; Βαριέμαι…
Τζίνα: Άντε πάμε!

Γελάτε τώρα αλλά να ξέρετε τούτο και σας το λέει ένας άνθρωπος που στο παρελθόν, αναλώθηκε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σε όλο αυτό, σπαταλώντας χρόνο και ενέργεια, χωρίς κανένα αποτέλεσμα ή νόημα: Η απόσταση και το άγνωστο δημιουργούν ένα δίχτυ “ασφαλείας” το οποίο μας κάνει να λέμε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα λέγαμε ή δεν θα πιστεύαμε. Ο ήχος της φωνής, το ύφος, το βλέμμα είναι πράγματα που απουσιάζουν από τη διαδικτυακή επαφή με αποτέλεσμα να γίνεται της Λίνας, της Μίνας και της Τζίνας, ειδικά αν έχουμε μία δύσκολη μέρα ή περισσότερες. Επίσης κάθε ένας κουβαλάει τα προβλήματά του τα οποία δεν μπορεί να ξεσπάσει στη δουλειά του ή στο παιδί του, οπότε και τα ξεσπάει στο facebook, όπου κανείς δεν τον βλέπει και κανείς δεν τον ξέρει. Όλο αυτό το σου’πα-μου’πες,  είναι ψυχοφθόρο, δεν βγάζει πουθενά και το μόνο που καταφέρνει κανείς, είναι να μπαίνει σε έναν… σταύλο κύκλο, που λέει και μια φίλη μου. Σας αγαπώ!