Όταν βλέπεις μια μόνη μαμά στο σούπερ μάρκετ αντί να δυσανασχετείς, βοήθησέ τη!

Μόλις γύρισα απ’ το σούπερ μάρκετ και είμαι έξαλλη! Βασικά όχι έξαλλη ακριβώς γιατί μασουλάω μια σοκολάτα αλλά δεν σου λέω ποιά, γιατί θα λές πάλι ότι κάνω διαφήμιση λες και κάνω έγκλημα! :p

Προβληματισμένη είμαι και βασικά καλησπέρα σας!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη

Βρες με στο facebook [divider]

Έχω πάει πολλές φορές σούπερ μάρκετ μόνη με το παιδί και σαν παντρεμένη και σαν χωρισμένη. Θα μου πείς, τί διαφορά έχει, αλλάζει χρώμα το καροτσάκι; Όχι αλλά είναι άλλο να σε περιμένει ο άντρας σου στην είσοδο του σπιτιού να κουβαλήσει τον χαμό και άλλο να σε περιμένει ο Γιώργος που τσιρίζει επίμονα, καταμεσίς του δρόμου “Δώσε μου τα μπισκότα μου, που είναι τα μπισκότα μου;” όταν είσαι ολόκληρη 50 τσάντες ναϋλον και στα τέτοια σου, που είναι τα μπισκότα.

Κάθε φορά λοιπόν που πηγαίνω σούπερ μάρκετ και βγάζω μόνη μου τα πράγματα από το καρότσι, τα βάζω στο ταμείο κι ύστερα πάλι μόνη μου σε σακούλες, μου έχει κάνει πολύ κακή εντύπωση που δεν βοηθάει κανείς. Και όχι μόνο δεν βοηθάει κανείς αλλά δυσανασχετούν κιόλας, καλή ώρα σήμερα!

Είχα που λες δυο βδομάδες να πάω σούπερ μάρκετ και το πήραμε απόφαση, αφού πια κοντεύαμε να σκουπιστούμε με εφημερίδα και δώρο DVD “Γουρούνι Κατσίκα μπανάνα γρύλος”.

Πάμε λοιπόν σήμερα, βάζω τον Γιώργο στο καρότσι και ξεκινάμε. Εδώ να σου πω ότι ο Γιώργος είναι ένα πολύ χαρούμενο και έντονο παιδί που δεν βάζει γλώσσα μέσα του (είχε να μοιάσει). Σχολιάζει τα πάντα, μιλάει συνέχεια, κριτικάρει ό,τι δει και από το πρώτο μισάωρο μαζί του θες δραμαμίνες.

Μέχρι που σήμερα φώναζε στους διαδρόμους “Μαμά, δεν μ’ αρέσει η βοηθός σου. Να την απολύσεις και να πάρεις υπάλληλο τον μπαμπά!”. Εννοείται ότι γελούσαν και τα ράφια!

Φτάνουμε που λες στο ταμείο και τα πράγματά μας, κάνουν βουνό. Η ταμίας χτυπάει αλλά εγώ ακόμα βγάζω προϊόντα απ’ το καρότσι. Μου λέει το ποσό αλλά εγώ εκείνη την ώρα έχω πάει στο τέλος του ταμείου να βάλω τα πράγματα σε σακούλες.

Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μόνη μου με ένα παιδί, είμαι πάντα ένα βήμα πρίν τη ταμία γιατί αν είχα 8 χέρια θα ήμουν χταπόδι (και μάλιστα ξιδάτο μιας που τα νεύρα μου ήδη αρχίζουν, αντί για γαμήλια μουσικούλα σούπερ μάρκετ, να παίζουν χεβιμεταλιές, να της φύγει της γριάς , η φέτα η βαρελίσια κι απ’ τα αυτιά).

Βάζω μανιωδώς τα πράγματα στις τσάντες και η ταμίας με κοιτάζει ανέκφραστη. Ο επόμενος πελάτης από μένα όμως, είναι πιο εκφραστικός από ποτέ!

Γιατί βλέπει ότι καθυστερώ κι αρχίζει και στραβώνει τη μούρη του. Κοιτάζει τη κοπέλα του και δυσανασχετεί κι αυτή. Νιώθω ότι με κοιτάζει όλο το σούπερ μάρκετ κι απ’ τη βιασύνη μου, βάζω στις σακούλες ό,τι βρω μπροστά μου και με τέτοια ταχύτητα, που τουμποφλό και κουνουπίδια γίνονται ένα!

Ο Γιώργος στον κόσμο του, φωνάζει “Μαμά άνοιξέ μου τα πουράκια!”. Εκείνος φανερά ενοχλημένος απ’ τις φωνές του παιδιού και τη δική μου αργοπορία, περνάει πίστα, δηλαδή απ’ τη στραβοχυμένη μούρη και το συνομωτικό κοίταγμα στη κοπέλα του, στο επιφώνημα δυσαρέσκειας “τσκ τσκ”. Τον κοιτάζω ενοχλημένη, το καταλαβαίνει και γυρίζει τη μούρη του αλλού.

Πληρώνω, βάζω και τις βανίλιες για το κέικ, τελευταίες και αποχωρώ δικαιωμένη γιατί ο τύπος μπορεί να ήταν ένα αναίσθητο γομάρι αλλά καθώς έφευγα, κοίταζε τον κ$λο μου!

Φτάνουμε με το αμάξι στο σπίτι, ξεφορτώνουμε και τις 12 σακούλες και φυσικά τις κουβαλάω όλες μόνη μου γιατί το γαϊδούρι αντέχει. Μπαίνοντας σπίτι και βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους, σκέφτομαι ότι αντί να δυσανασχετούμε για τη μαμά που αργεί να βάλει μόνη της τα πράγματα σε τσάντες ή τον τύπο που του’ μεινε το αμάξι μες στη μέση κι έκλεισε τον δρόμο, μπορούμε πάρα πολύ απλά να βοηθήσουμε ώστε να γίνει κι η δική μας η δουλειά μια ώρα αρχύτερα.

Αλλά όοοοοοχι. Εμείς θα συνεχίζουμε να είμαστε αναίσθητα γομάρια, θα γκρινιάζουμε για τα πάντα, θα μας ενοχλούν οι φωνές μικρών παιδιών και το βράδυ που θα πάμε να δούμε το ματσάκι με τον κολλητό, θα του πούμε για “τη κ$λάρα της τύπισσας στο σούπερ μάρκετ, που μας έπρηξε με τις κωλοσακούλες της και το σκ@τόπαιδό της”.

Σωστά;

Η στήλη “Κυριακή κοντή γιορτή” ανήκει σ’ εμένα και στο λαό.
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς καταστροφική.
Αν θες να δεις περισσότερα άρθρα μου, μπες εδώ ενώ περιμένω το email σου, τον πόνο σου και τις ιδέες σου, στο info@singleparent.gr.
Μαζί θα προχωρήσουμε! (not).