fbpx

Λόγω τιμής, σ’ ευχαριστώ!

| 11 Νοεμβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Τον τελευταίο καιρό, όποτε θέλω να χαλαρώσω και να αδειάσω το κεφάλι μου, βλέπω επεισόδια από το “Νοικοκυρές σε απόγνωση”.  Σήμερα είδα το τελευταίο και συνειδητοποίησα πόσο εντελώς διαφορετική αλλά και πόσο ίδια είναι η ζωή μας με αυτά που βλέπουμε στις ταινίες. Σε πολλά σημεία ταυτίστηκα αλλά το τέλος ήταν τόσο μακριά από μένα. Διότι αντίθετα με το φινάλε της σειράς, στη δική μου ζωή το τέλος δεν έχει τέλος. Τα πράγματα συνεχώς επαναπροσδιορίζονται και επαναπροσδιορίζονται και ματα-ξανα προσδιορίζονται και τελειωμό δεν έχουν. Κι όταν το ίδιο συμβαίνει με τους ανθρώπους γύρω μου, πληγώνομαι κι όσο αναρωτιέμαι που έχω κάνει λάθος και δεν μπορώ να το βρω, πληγώνομαι ακόμη πιο πολύ. Ας μου πεί τελικά κάποιος, πού φταίω να ησυχάσω!

Πρίν από κάποια χρόνια έχασα μία από τις κολλητές μου. Κι όταν λέω έχασα δεν εννοώ ότι έφυγε από τη ζωή, αλλά ότι έφυγε από τη δική μου. Μια παρεξήγηση, κάποια λόγια που ειπώθηκαν, εξηγήσεις που δεν δόθηκαν και χαίρεται. Στην αρχή θύμωσα, μετά έκλαψα, μετά στενοχωρήθηκα, μετά πήρα τηλέφωνο, μετά παρακάλεσα, μετά ξεφτιλίστηκα και μετά… τίποτα. Ο άνθρωπος που για 25 χρόνια θεωρούσα φίλο μου, δεν ήθελε να έχει καμία επαφή μαζί μου. Φυσικά θα φαντάζεστε ότι έκανα κάτι χοντρό, της σκότωσα τη μάνα, της πήρα τον άντρα, τη προαγωγή, το γκόμενο αλλά τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Απλώς ξεγύμνωσα μια πλευρά του εαυτού της που κρατούσε κρυφή ακόμη κι από μένα.  Κι εκείνη, αντί να το παραδεχτεί ή να αλλάξει προς το καλύτερο, αποφάσισε να αλλάξει κύκλο. Και το συνειδητοποιώ σήμερα. Αν ο άνθρωπος αυτός ήταν πραγματικός φίλος, αν στ’ αλήθεια με αγαπούσε θα έβρισκε τρόπο να τα ξαναβρούμε, δεν έγινε δα και κάτι φοβερό, ο λόγος- φαινομενικά τουλάχιστον- ήταν αστείος. Αυτό όμως που με στενοχωρεί περισσότερο, είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν εκείνη και ειλικρινά αν κάτι βαρέθηκα, είναι να πέφτω συνέχεια πάνω τους.


ADVERTISEMENT

Υπάρχει κάτι που λέγεται “λόγος τιμής”. Θα μου πείτε “Τί μας λες τώρα, που ζείς;” ή “Εσύ είσαι σωστή σε όλα;”. Φυσικά και δεν είμαι. Αλλά ο λόγος τιμής, με έκανε να χάσω έναν πολύ δικό μου άνθρωπο, οπότε ξέρω από μέσα πόσο κοστίζει να λες τα πράγματα όπως είναι, τουλάχιστον για σένα!  Γιατί ακόμη κι αν εκείνη έψαχνε την αφορμή, εγώ της την έδωσα. Κι αυτή την αφορμή είναι που βαρέθηκα. Βαρέθηκα τους ανθρώπους που άλλα λένε και άλλα εννοούν. Βαρέθηκα τους ανθρώπους που κάνουν πίσω και δεν το λένε. Με κούρασαν οι άνθρωποι που λένε “Ναι” για να φανούν καλοί κι ύστερα εξαφανίζονται. Θέλω ευθείς ανθρώπους, μια φορά στη ζωή μου. Να μου πούν “Όχι” και να το εννοούν. Ούτε “Ίσως”, ούτε “θα δούμε” ούτε “θα σου πω” ούτε υπεκφυγές, ούτε τρικλοποδιές ούτε κουτοπονηριές. Να ξέρει κι ο άλλος τί να κάνει και τί να περιμένει, διότι όπως δικαιούσαι εσύ να μην χάνεις το χρόνο σου, το ίδιο δικαιούται και ο άλλος.

Ευτυχώς, έχω γνωρίσει στη ζωή μου και πολύ ντόμπρους ανθρώπους αλλά δυστυχώς για μένα, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν και είναι απλοί γνωστοί ή σχεδόν άγνωστοι. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σύμπτωση ή τελικά όσο πιο πολύ εξοικειώνεσαι με κάποιον τόσο νομίζεις πως σε παίρνει. Παρά το γεγονός ότι περνάω μια δημιουργική αλλά δύσκολη περίοδο με μεγάλο ψυχοσωματικό φορτίο, έναν μισθό που συνεχώς με απογοητεύει, μία άθλια έως ανύπαρκτη σχέση με τους γονείς μου και ένα σώμα μεταξύ παχυσαρκίας και κατάρρευσης, θα ήθελα αυτούς τους ανθρώπους αλλά και όλους όσοι μας διαβάζετε, μας στηρίζετε, μας υπολογίζετε, μας βοηθάτε και πιστεύετε σε εμάς με πράξεις και όχι με “Θα”,  να σας ευχαριστήσω πολύ γιατί χωρίς εσάς δεν θα υπήρχα ούτε εγώ ούτε εδώ. Κι είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που κάνω κάτι που αγαπώ πολύ, που χτυπάω 12ωρα και ενώ δεν νιώθω το σώμα μου, κοιμάμαι χαρούμενη και ανυπομονώ να ξυπνήσω για να έρθω ξανά εδώ. Σε εσάς που έχετε γίνει το δεύτερο σπίτι μου.

Περισσότερο από όλους όμως , θέλω να ευχαριστήσω τον γιό μου. Για την υπομονή του, την αγάπη του και τις ατέλειωτες φορές που τον πήρε ο ύπνος στον καναπέ περιμένοντας τη μαμά να τον πάει στο κρεβάτι αλλά πήγε 04:00 και δεν τον πήγε ποτέ γιατί προέκυψε κάτι τεχνικό που έπρεπε να φτιάξει. Για όλες τις φορές που επειδή είδε ότι ήμουν απασχολημένη, πήρε την καρέκλα του, έκατσε δίπλα μου και μου είπε “Μαμά, α φτιάτσω κι εγώ το σάιτ”!  Χωρίς την κατανόηση και την αγάπη του, δεν θα ήμασταν όλοι εδώ σήμερα.


ADVERTISEMENT

Μωρό μου σε ευχαριστώ πολύ. Τα Χριστούγεννα θα πάμε να σου πάρω εκείνο το ελικόπτερο που σου υποσχέθηκα. Και βόλτες. Πολλές βόλτες μαζί, όπως ακριβώς σου υποσχέθηκα. Μου λείπεις, σ’ αγαπώ.

Η μανουλίτσα!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Να μας ζήσει η μικρή Ζωή, καλοφώτιστη και τυχερή στη ζωή της! 🌹 (Links για φούστα και πέδιλα θα σας βάλω στα σχόλια μετά, τρώω τώρα 😋)

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kiriaki Charitaki (@kiriakicharitaki) στις

ADVERTISEMENT

Είχα παράλληλη σχέση με παντρεμένο αλλά εκείνος επέλεξε την οικογένειά του. Φοβάμαι την τρελλή γυναίκα του, τί να κάνω;

Singleparent.gr 29 Μαΐου 2020

Είχα παράλληλη σχέση με κάποιον περίπου ένα χρόνο.Παντρεμενοι και οι δύο και είχαμε πει πως στο έμμεσο μέλλον να μείνουμε μαζί.Απο δική του απροσεξία η σχέση έγινε γνωστή και από...