Ένας μήνας Singleparent.gr: Θα είναι πονηρό;

Όταν ξεκινήσαμε να στήνουμε το Singleparent.gr και ανακοινώσαμε την ιδέα σε κάποιους ανθρώπους, η πρώτη ερώτηση που εισπράξαμε από αρκετούς, ήταν «Θα είναι πονηρό;». Διότι, δυστυχώς, από την εποχή της κυρίας Ξί Παπαμήτρου μέχρι σήμερα, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Ξί Παπαμήτρου

ADVERTISEMENT

Αν το κάνεις εικόνα, συνήθως η χήρα / ζωντοχήρα (παλιακή έκφραση που δυστυχώς λέγεται ακόμη) είναι μια «ξεπουρλεμένη» γοητευτική 40άρα με πολλές καμπύλες και ελάχιστες αναστολές. Κι αυτό διότι στο μυαλό μας, έχουμε –λανθασμένα-βάλει τους μονογονείς σε μια θέση ανάλογη της όρεξης για σεξ και αντιστρόφως ανάλογη της ηθικής. Είσαι χήρα ή ανύπαντρη μητέρα; Ψάχνεις οπωσδήποτε για σεξ/ γκόμενο / σύζυγο , αλλά είσαι και λίγο καημένη, λίγο υπηρέτρια του Πετροχείλου που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια. Στην περίπτωση δε που είσαι χωρισμένη, τότε η όρεξη για σεξ / γκόμενο/ σύζυγο αυξάνεται κατακόρυφα. Τα ίδια περίπου και για τον μπαμπά που μεγαλώνει τα παιδιά μόνος του, με τη διαφορά ότι εκείνον προσπαθούν πάση θυσία να τον αποκαταστήσουν διότι όσο να πείς είναι άντρας κι έχει ανάγκες, μια από τις οποίες είναι και να βρει γυναίκα, να «νοικοκυρευτεί» ( την άλλη ανάγκη τη φανταζόμαστε όλοι…). Αν δεν «ψάχνεται» λοιπόν εκείνος, τότε ποιός;!

Με λίγα λόγια, δεν φτάνει που παλεύεις μόνος/η σου με τα οικονομικά, τα γραφειοκρατικά, τα σόγια, τον/την πρώην, το παιδί, τη δουλειά, το μακρύ και το κοντό του καθενός, παλεύεις και με τη ρετσινιά. Μια ρετσινιά που σε αφήνει έξω από τα σπίτια των “νοικοκυραίων” να ξεροσταλιάζεις στο χαλάκι welcome μήπως ξαναπαντρευτείς και δικαιούσαι να ξαναμπείς στο τίμιο σπιτικό τους. Διότι σε αυτή τη ζωή και αυτή τη χώρα, παντρεμένος σημαίνει ευτυχισμένος…θες δεν θες…

Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ και συνειδητοποιώντας πως αντί να χτυπάμε τις πόρτες αυτών των ανθρώπων να τους ρωτήσουμε αν χρειάζονται γάλα, ζάχαρη ή μία ώρα μπέιμπι σίτινγκ- χτυπάμε τις δικές μας στα μούτρα τους, έκανα άλλη μια θλιβερή διαπίστωση που την λένε κράτος. Βέβαια το κράτος είναι το μόνο που δεν κάνει διακρίσεις διότι απουσιάζει έτσι κι αλλιώς από όλους, είσαι δεν είσαι μόνος σου. Και μαζί με τη ρετσινιά έρχεται και το οικονομικό που μπάζει. Διότι άλλο να μπαίνουν δύο μισθοί στο σπίτι κι άλλο-βρέξει χιονίσει-να μπαίνει ένας ή κανένας. Ειδικά όταν –εξαιτίας της κατάστασης-καλείσαι να αντιμετωπίσεις ψυχολογικά ή/και νομικά προβλήματα που για να λυθούν χρειάζονται λεφτά, τα οποία ακριβώς επειδή δεν έχεις μένεις εσύ και τα παιδιά με τους γονείς σου, το πράγμα γίνεται Γολιάθ. Άρα είτε έχεις λεφτά και λύνεις τα νομικά-ψυχολογικά σου, είτε τα έχεις όλα μαζί και ησυχάζεις. Σε όλα αυτά έρχεται φυσικά να προστεθεί και η οικονομική κρίση που σε πολλές περιπτώσεις έχει αλλάξει τη μορφή της οικογένειας επειδή π.χ. ο ένας γονέας αναγκάστηκε να μεταναστεύσει, οπότε ο άλλος μένει πίσω και μεγαλώνει τα παιδιά ουσιαστικά μόνος του.

Θεωρητικά πάντα, σαν διέξοδος σε όλα τα παραπάνω, υπάρχει κάτι που λέγεται «φίλοι» αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις, αρχίζουν οι εκπτώσεις. Που σημαίνει ότι μία ακόμη διαφορά του μονογονέα από τους άλλους γονείς, έχει να κάνει με τον κύκλο του που συνήθως εξαφανίζεται ή ακόμη χειρότερα τον εξαφανίζει, κάνοντας παρέα μαζί του, όσο τόσο. Όσο χρειάζεται για να μην φανεί ότι τον βγάζουν στην απ’έξω και τόσο που να μην κινδυνεύουν να τους φάει τον άντρα, τον αδελφό, τον κουμπάρο. Του “συμπαραστέκονται”, τον “καταλαβαίνουν” αλλά μέχρι το σημείο που δεν απειλεί τα “κεκτημένα” τους.

Κάπως έτσι περάσαμε μισή Άνοιξη κι ένα ολόκληρο καλοκαίρι να στήνουμε να ξεστήνουμε, να βάφουμε, να ξεβάφουμε, να βρίσκουμε κόσμο, να κάνουμε έρευνες επί ερευνών, να γράφουμε, να σβήνουμε. Όχι μόνο για να αποκτήσουμε οι μονογονείς τη δική μας φωνή στο διαδίκτυο αλλά και για να καταρρίψουμε όλους τους μύθους που θέλουν εμάς αλλά και τα παιδιά μας «προβληματικά» μόνο και μόνο επειδή προέρχονται από μια διαφορετική μορφή οικογένειας. Και ευτυχώς σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα είναι εντυπωσιακό που βρήκαμε τόσους ένθερμους αναγνώστες, συνεργάτες και υποστηρικτές.

Δεδομένου ότι το Singleparent.gr αποτελεί ιδιωτική πρωτοβουλία εθελοντών δεν θα μπορούσαμε, να μην ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους εκείνους που εθελοντικά, ξενυχτάνε και εργάζονται πυρετωδώς για να είναι όλα όσο γίνεται στην εντέλεια.
Τα παιδιά μας και τους φίλους μας, που δείχνουν κατανόηση στη καινούρια μας καθημερινότητα αλλά και τον προγραμματιστή μας που εδώ και πολλούς μήνες φτύνει αίμα και html για να είναι η σελίδα μας ευανάγνωστη, λειτουργική και εύχρηστη σε όλους.
Τους συνεργάτες μας, δικηγόρους ψυχολόγους και ιατρούς, που επίσης εθελοντικά, βοηθούν σημαντικά με τη γνώση τους, στις απορίες και στους προβληματισμούς σας.
Τους blogger μας που διαθέτουν τον χρόνο και την έμπνευσή τους για να μοιράζονται μαζί μας τις εμπειρίες τους.
Την εταιρία Intechs που φιλοξενεί το Singleparent.gr και που είναι ταχύτατη και συνεχώς πάνω από κάθε μας αίτημα, πράγμα που σπανίζει σε Ελληνική εταιρία hosting.
Τα site, τους δωροθέτες και τους ανθρώπους που μας στήριξαν και μας στηρίζουν, από τη πρώτη κιόλας μέρα λειτουργίας.

Περισσότερο από όλους όμως, θέλουμε να ευχαριστήσουμε εσάς!
Για τα email, τα μηνύματα, τα σχόλια, τις παρατηρήσεις, τις αγωνίες, τις σκέψεις αλλά και…τις γκρίνιες σας. Ναι, σε μόλις ένα μήνα λειτουργίας είχαμε και γκρίνιες και είναι λογικό. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους, ειδικά όταν σε σε κάποιες περιπτώσεις η ύπαρξή μας, έχει…«ενοχλήσει». Αλλά και ένας μόνο άνθρωπος να βοηθηθεί από αυτό το site, για εμάς αρκεί!

Ο κόσμος πάντα θα΄χει κάτι να πεί για τους άλλους. Το θέμα είναι τί κάνει ο καθένας με τον εαυτό του.

Σας καλωσορίζουμε, σας ευχαριστούμε άλλη μια φορά που είστε εδώ και να θυμάστε: Δεν είμαστε (οι) μόνοι!

Τsingleστε μας στο Facebook
Τsingleστε μας στο Twitter
Μάθετε περισσότερα για εμάς, εδώ