Η μητέρα του έφυγε και δεν τον διεκδίκησε καν. Σκοπός της ζωής μου είναι ο γιος μου!

Η μαμά του Νίκου, έμεινε έγκυος δύο μήνες αφού είχαμε γνωριστεί. Μας ξάφνιασε, αλλά το θέλαμε. Εγώ και η μητέρα του, είχαμε ταιριάξει, περνούσαμε πολύ όμορφα για λίγο καιρό, αλλά η σχέση μας δεν κράτησε.

Είχα ένα κληρονομικό νόσημα και ήμουν άρρωστος. Είχα κάνει πάρα πολλές επεμβάσεις και υπήρχε μόνο 15 % πιθανότητα να επιζήσω. Ήμουν στο νοσοκομείο για τρείς μήνες. Η μαμά του Νίκου, δεν με επισκέφθηκε ποτέ.

Ήξερα πως η σχέση μας είχε τελειώσει, αλλά ήθελα να χωρίσουμε πολιτισμένα για χάρη του γιού μας. Ο Νίκος ήταν πέντε ετών όταν χωρίσαμε, και ήταν πιο πολύ δεμένος μαζί μου. Εκείνη έφυγε και δεν τον διεκδίκησε καν. Ο μικρός ήθελε να είναι μαζί μου, οπότε πήρα την επιμέλεια και εκείνη ήταν ελεύθερη μόνο να του γράφει.

Οπότε έγινα μόνος μπαμπάς. Δεν είμαι σίγουρος πως είχα καταλάβει σε τι κατάσταση είχα μπεί. Μερικές φορές με εκπλήσσω. Η ζωή μου είναι πολύ διαφορετική σήμερα, σε σχέση με δέκα χρόνια πρίν, αλλά δεν θα μπορούσα να την φανταστώ διαφορετική.

Ο σκοπός της ζωής μου είναι ο γιός μου. Του έχω εξηγήσει πως η μαμά και ο μπαμπάς μπορεί να μην αγαπάνε ο ένας τον άλλο, αλλά ότι τον αγαπούν πολύ.

Είναι πολύ καλός στο σχολείο και στα μαθήματα του. Του αρέσουν οι υπολογιστές. Είναι αρκετά απόμακρος από τα άλλα παιδιά, και θα ήθελα να έχει περισσότερους φίλους. Είμαι πολύ περήφανος για εκείνον.

Το να είμαι μόνος μπαμπάς είναι δύσκολο, αλλά ξέρω ότι με το να ανησυχώ δεν θα αλλάξει κάτι, οπότε προσπαθώ να μην το κάνω. Πάντα υπάρχει κάτι. Σήμερα το σπίτι είναι ακατάστατο, αλλά πρέπει να μιλήσω πρώτα στον σπιτονοικοκύρη μου για μερικές επιδιορθώσεις. Σιδερώνω μια φορά την εβδομάδα, και μετά πρέπει να τακτοποίησω παράλληλα.

Το να είσαι μόνος γονιός σημαίνει, πως κάνεις τη δουλειά δύο ανθρώπων. Το πιο δύσκολο είναι να βρείς χρόνο να κάνεις όλα όσα είναι σημαντικά – και επίσης πρέπει να κάνεις όσα δεν είναι, αλλά χρειάζονται. Νομίζω πως η γνώμη της κοινωνίας για τους μόνους μπαμπάδες έχει αρχίσει να βελτιώνεται.

Μερικές μαμάδες είναι καλές, αλλά το δικαστήριο αναγνωρίζει σε αρκετές περιπτώσεις πια, πως δεν είναι ικανές γι αυτό. Η κοινωνία μας αλλάζει, οι άντρες και οι γυναίκες μπορούν να κάνουν εξίσου τα ίδια πράγματα. Όλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα, οι περισσότεροι άντρες όμως δεν θα επέλεγαν να γίνουν μόνοι μπαμπάδες. Πρίν από δέκα χρόνια θα γελούσα αν μου έλεγες ότι θα ήμουν μόνος γονιός. Είναι πιο αποδεκτό σήμερα για τους μπαμπάδες, παρόλο που έχουμε αρκετό δρόμο ακόμα να διανύσουμε.

Είμαι τυχερός γιατί έχω αγόρι, αν ήταν κορίτσι θα το έβρισκα πολύ πιο δύσκολο. Περνάμε πολύ χρόνο στο σπίτι μαζί. Λόγω της αρρώστιας μου, δεν μπορώ να κάνω πολλές σωματικές δραστηριότητες, δεν έχω τις αντοχές. Διαβάζουμε, βλέπουμε τηλεόραση και ταινίες. Περπατάμε στην παραλία, πάμε ταξίδια. Δεν έχουμε πολλά χρήματα, ζούμε από επίδομα που λαμβάνω λόγω της αναπηρίας μου.  Αυτό που θέλω για τον Νίκο είναι να είναι ευτυχισμένος. Είχα κοινωνική ζωή και χρήματα στο παρελθόν, αλλά δεν με ενδιαφέρουν πια!

Πηγή : https://gingerbread.org.uk/