fbpx

Μπορεί να μίκρυνε η οικογένειά μας αλλά είμαστε πάντα ενωμένες

| 2 Σεπτεμβρίου 2014
ADVERTISEMENT

Ο Σεπτέμβρης έχει άλλη γλύκα, άλλον αέρα! Με το που δείξει το ημερολόγιο 1η Σεπτέμβρη όλα αλλάζουν. Ο αέρας γίνεται λίγο πιο δροσερός και συγχρόνως λίγο πιο γλυκός. Η θάλασσα είναι σαφώς πιο ωραία από του Αυγούστου. Ήρεμη, γαλήνια. Θέλεις, δε  θέλεις σε προκαλεί να κάνεις την βουτιά σου.

Ο Σεπτέμβρης είναι για εμένα μήνας αλλαγών. Αυτές οι λίστες που κάνουν τα περιοδικά κάθε αρχή του χρόνου, του στυλ «Τι πρέπει να κάνω αυτή την χρονιά», ε, για μένα πρέπει να γίνονται κάθε Σεπτέμβρη.


ADVERTISEMENT

Αυτό τον μήνα αποφασίζω το ξεσκαρτάρισμα σε όλα, σπίτι, χαρτιά, ρούχα, ανθρώπους και αναμνήσεις. Ευτυχώς έγιναν έτσι τα πράγματα, που δεν κουράζομαι να κάνω ξεσκαρτάρισμα στους ανθρώπους, γίνεται μόνο του. Με το που ακούν «χήρα» στραβομουτσουνιάζουν ή σε κοιτούν με οίκτο, οπότε κατατάσσονται αυτόματα στην κατηγορία «ούτε δεύτερη ματιά»! Με τις αναμνήσεις παιδεύομαι, αλλά που θα μου πάει, κάποια στιγμή θα καταφέρω να τις μαζέψω και αυτές.

Παρόλο που είναι πραγματικά γλυκός μήνας ο Σεπτέμβρης, έχει και ένα απίστευτο βάρος. Νομίζω ότι σκέφτομαι μόνο με αριθμούς. Πόσο χρήματα έχω, τι έχω να πληρώσω, τι πρέπει να αγοράσω για αυτήν την χρονιά, τι θα χρειαστούν τα παιδιά μου τον χειμώνα, θα μπορέσω να τα στείλω σε καμιά δραστηριότητα; Όλο αριθμούς είναι το κεφάλι μου. Και άσε που ποτέ δεν ήμουν μαθηματικός τύπος.

Και μέσα σε όλα αυτά, πρέπει να ψάξω για δουλειά, γιατί πρέπει να φεύγω σιγά σιγά από την υπάρχουσα! Γιατί με το να δουλεύεις μόνο 5 μήνες το χρόνο και μετά να φυτοζωείς, δεν λέει πλέον.


ADVERTISEMENT

Αλλά το σημαντικότερο από όλα είναι ότι αυτός ο Σεπτέμβρης αλλάζει ριζικά τη ζωή μου. Η μεγάλη μου νεράιδα θα πάει πρώτη δημοτικού. Σκέφτομαι το σχολείο σαν αρπακτικό, με μεγάλα δόντια έτοιμο να κατασπαράξει το κοριτσάκι μου. Το σκέφτομαι να στέκεται με την τσαντούλα του στον ώμο, μαυρισμένο από τον ήλιο, με σχεδόν κατάξανθο μαλλί, με πόδια χιλιοχτυπημένα από τις τούμπες και το ποδήλατο και να κοιτά με τα μεγάλα του μάτια το σχολείο. Σπαράζει η καρδιά μου. Θέλω να φωνάξω ότι φοβάμαι, γιατί πραγματικά τρέμω, αλλά νομίζω ότι θα με περάσουν για τρελή. Δεν θα είμαι εκεί για να το προστατέψω από τα μεγάλα παιδιά. Αν το χτυπήσουν ή αν το κοροϊδέψουν; Αν του φωνάξουν «δεν έχεις μπαμπά», θα έρθει να μου το πει ή θα το κρατήσει μέσα του; Του πιπιλίζω το μυαλό ότι πρέπει να μου τα λέει όλα, αλλά αν κάτι το πληγώσει, θα το κάνει; Είναι ευαίσθητο και κλειστό παιδάκι.

Θέλω να το κρύψω στην αγκαλιά μου, όπως όταν ήταν μικράκι. Αλλά τώρα όμως εξέχουν πόδια και χέρια (είναι και ψιλό το παιδάκι μου!). Θέλω να το νανουρίσω και να του ψιθυρίσω ότι όλα θα πάνε καλά, ότι μπορεί να μειώθηκε η οικογένεια μας, αλλά εμείς οι τρεις είμαστε ενωμένες, μαζί και παλεύουμε. Ότι δεν θα το πειράξει κανείς, γιατί τότε θα γίνω ύαινα και θα τον κατασπαράξω.

Παρακαλώ όλους τους Αγίους να μου το προστατέψουν, να μου το φυλάξουν, να μην πληγωθεί, να μην στεναχωρηθεί. Δεν με πειράζει αν θα μάθει γράμματα, γιατί αυτό σίγουρα θα το κάνει, ζει και μεγαλώνει ανάμεσα σε βιβλία. Φοβάμαι πως θα ενταχθεί μέσα σε αυτή την μικρή κοινωνία.

Μακάρι όλα να πάνε καλά!

Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδάκια, και ιδιαίτερα στα παιδάκια των μονογονεϊκών οικογενειών, γιατί αυτά πρέπει να έχουν περισσότερη δύναμη, θάρρος, επιμονή και υπομονή, για να ανταπεξέλθουν σε αυτή την κοινωνία. Καλή δύναμη στους γονείς που παλεύουν με όλους και με όλα, και από φέτος θα έχουν να παλεύουν και μια το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Καλή μας αρχή! 

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ