Κάποιος να με προσέχει

Αυτό που πραγματικά με τσακίζει είναι το ότι είσαι μόνος άλλωστε το λέει και η λέξη ΜΟΝΟγονέας για να κάνεις τα πάντα και να πάρεις αποφάσεις για τα πάντα.

Είσαι μόνος για όλα από τα ψώνια , από το πώς θα απασχολήσεις το παιδί – εδώ δεν υπάρχουν τα 5λεπτα για να ηρεμήσει η μαμά να πάρει βαθιές ανάσες – από θέμα αρρώστιας , από το να πας μια βόλτα από, από, από….. Για όλα σκέφτεσαι εσύ και τα κάνεις όλα παρέα με ένα παιδί.

Με κουράζει και με εκνευρίζει αφάνταστα. Θέλω να έχω κάποιον να μοιραστώ τα καθημερινά μου, τους προβληματισμούς μου, να πω πέντε βλακείες, να με ηρεμήσει, να με ξεκουράσει να είναι εκεί για μένα. Να με κάνει να αισθανθώ και πάλι γυναίκα , να κάνω όνειρα και να έχω κουράγιο να προχωρήσω. Να ξέρω ότι υπάρχει κάποιος «δικός μου» να στηριχθώ για τα δύσκολα. Χωρίς να φοβάμαι συνεχώς «αν πάθω εγώ κάτι …….»

Να μου δείξει κάποιος ίσως μια νέα προοπτική , μια νέα ζωή. Να κάνουμε όνειρα και να χαμογελάμε μαζί. Να είμαστε μαζί .

Αυτά απλώς τα ονειρεύομαι σαν να είναι άπιαστα όνειρα αλλά πόσο θέλω να γίνουν αληθινά!!.

Είχα τη δύναμη να καταφέρω  να  σταθώ στα πόδια μου γρήγορα , να σηκωθώ και να παλέψω για τη ζωή μου και για το παιδί μου.

Τώρα «παλεύω» για μια νέα ζωή , έχω αυτό το δικαίωμα σαν άνθρωπος και σαν γυναίκα. Διεκδικώ όλα όσα μου στέρησε η ζωή τόσο γρήγορα και τόσο ξαφνικά και όχι μόνο σε εμένα αλλά και στο παιδί μου.

Ίσως είναι το όλο Χριστουγεννιάτικο κλίμα που με φορτίζει , και πάλι.
Ίσως είναι το ότι και πάλι γιορτές θα είμαι μόνη μου μαζί με τον γιο μου και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Ποιος ξέρει ίσως φέτος ο Αι Βασίλης να με ακούσει και μου στείλει κάποιον για μένα ,κάποιον να με προσέχει!