Ημέρες μοναξιάς

Έρχεται λοιπόν το Πάσχα. Τι ωραία τι καλά για θα ψήσουμε , θα φάμε, θα ξεκουραστούμε. Και είμαι και τυχερή γιατί κάθομαι από την Μεγάλη Πέμπτη μέχρι και την Δευτέρα του Πάσχα. Πέντε ολόκληρες μέρες. Τι χαρά ,τι ευτυχία για όλους τους άλλους όμως.

Για να τα δούμε λίγο τα πράγματα καλύτερα. Λοιπόν κάθομαι και θα έχω την ευκαιρία να κάνω…… Τι θα κάνω;

Να ξεκουραστώ μέχρι ένα σημείο γιατί όταν υπάρχει τρίχρονο δεν μπορείς να το έχεις συνέχεια κλεισμένο στο σπίτι και να το ποτίσεις υπνωτικά για να κοιμηθείς εσύ όσο θέλεις!

Ότι θα φάμε, θα φάμε . Αυτό είναι δεδομένο, δεν μπορούμε να μείνουμε νηστικοί. Όλο το υπόλοιπο όμως που έχει να κάνει με το Πάσχα μάλλον το ξεχνάμε. Μαγειρίτσα , κοκορετσάκια και κατσικάκια, γιατί σαν Ελληνίδα που είμαι  το Πάσχα το έχω  συνυφασμένο με τέτοια, μάλλον τα ξεχνάμε.

Καθότι αυτές οι μέρες είναι οικογενειακές γιορτές ψάχνεις και κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι ποια είναι η οικογένειά σου. Εγώ και το παιδί μου τελεία και παύλα. Άλλη οικογένεια δεν υπάρχει , πρέπει να το πάρω απόφαση κάποια στιγμή. Η υπόλοιπη οικογένεια από την μεριά του συγχωρεμένου  αποφάσισε πως ούτε εγώ ούτε το παιδί μου τους κάνει. Οπότε και από εκεί τρώω πόρτα.

Τι απομένει λοιπόν; Υπάρχουν φίλοι που πιθανόν να με καλέσουν για περάσουμε την ημέρα του Πάσχα μαζί. Και εκεί είναι που αρχίζω και νιώθω λίγο παρείσακτη. Γιατί κοιτάς όλη αυτήν τη οικογενειακή ατμόσφαιρα και βλέπω ότι εγώ δεν το έχω. Και το αίσθημα της μοναξιάς γίνεται μεγαλύτερο όπως και τα νεύρα. Νιώθω κιόλας πολλές φορές ότι είμαι βάρος . Σίγουρα δεν είναι έτσι αλλά μου λείπει η οικογένεια , μου λείπει να έχω ένα άνθρωπο δίπλα μου , τον άνθρωπό μου να είμαστε μαζί. Γιατί καλές οι μέρες του καθισιού  που έχω αλλά τι να τις κάνω όταν θα είμαι μόνη με ένα παιδί συνέχεια. Αυτό το μόνη που τρυπάει το μυαλό και με κάνει κομμάτια!

Και έχεις και μια σχέση ας το πούμε – αυτό το ας το πούμε θα το εξηγήσω άλλη φορά. Και υπολογίζεις ότι αυτές τις μέρες θα κάνετε κάτι μαζί αλλά sorry μαντάμ σου λέει έχω και άλλες υποχρεώσεις και αρχίζει και μιλάει στον ενικό για το τι θα κάνει το Πάσχα. Και η πίεση και τα νεύρα ανεβαίνουν και άλλο όταν ακούς κάτι τέτοια και στο τέλος το βλέπω να  “τα σπάμε τα αυγά”. Και επειδή δεν θέλω να τα σπάσω πριν τα βάψω κόκκινα, το αφήνεις το θεματάκι εκεί, γιατί διαφορετικά θα γίνει κάτι σαν έκρηξη ηφαιστείου. Ένας λόγος που την λέω ας το πούμε σχέση.

Μήπως όμως κάτι σκέφτομαι λάθος ή το αντιμετωπίζω λάθος ;

*Η Black Velvet είναι guest blogger και τα λέει επίσης ωραία στο blog της εδώ και στη σελίδα της στο facebook, εδώ.