Μπαμπά αυτή σε κοιτάει! Και μετά;

“……και μετά;;;;”

Οι 2 πιο μελωδικές λεξούλες που ηχούσαν στο παιδικό βασίλειο σχεδόν κάθε βράδυ την ώρα του παραμυθιού. 2 λεξούλες που με παρότρυναν να προχωρήσω, με ανυπομονησία, για το τι θα γίνει, πως θα γίνει, ποιο θα είναι το τέλος! 2 λεξούλες που μετά από χρόνια έχουν γίνει και δικές μου. Η διαφορά με τότε είναι ότι τώρα δεν είναι δα και τόσο μελωδικές και δεν συνιστούν κάποια συγκεκριμένη συνέχεια όπως στα γνωστά μας παραμύθια!

Χωρίζεις και αν είσαι, από τους λίγους  τελικά, μπαμπάδες που όχι μόνο αγαπάς τους καρπούς σου αλλά μοχθείς για να τους προσφέρεις ότι καλύτερο μπορείς, αφιερώνεσαι σ’ αυτά! Και το εννοώ πέρα από κάθε τυπική παρουσία, όχι δηλαδή ένας συνηθισμένος του ΣΚ, αλλά ένας ενεργός και καθημερινός.  Δημιουργείς λοιπόν μια νέα συνθήκη, μια νέα «οικογένεια»! Εσύ και τα παιδιά σου! Κρατάς την ζωή που είχαν πριν τον χωρισμό, για να μην τους αποκόψεις από τις συνήθειές τους και για να συμμετέχεις και εκεί και προσθέτεις καινούργια πράγματα, μόνο δικά σας. Γνωρίζεις τους φίλους τους, τους γονείς, ανοίγεις το σπίτι σου. Συναντάς δασκάλους και καθηγητές, αποκτάς άποψη και εξοπλίζεσαι για να αντιμετωπίσεις αυριανές ανάγκες. Ακόμα και τι θα μαγειρέψεις τις μέρες που είναι μαζί σου απαιτεί μια προετοιμασία γιατί και αυτό είναι σημαντικό μέρος της ανάπτυξής τους και της νέας ζωής σου.

Και σου αρέσει όλο αυτό. Σου γεμίζει τον χρόνο και το μυαλό! Σου δίνει λόγο να βαστάς! Σου απαλύνει τον πόνο, είναι η ξαστεριά μες’ την καταιγίδα. Και περνάς καλά. Περνάνε και αυτά καλά μαζί σου γιατί τους δίνεις σημασία, αξία, είσαι δίπλα τους, τους καταλαβαίνεις παρά την διαφορά των χρόνων.

Έρχεται όμως και η στιγμή που συνειδητοποιείς πως ο χρόνος πέρασε. Όσο και να θέλεις να τα θεωρείς μωράκια σου (και θα είναι πάντα για σένα) οι ανάγκες τους αλλάζουν. Είσαι προετοιμασμένος γιατί το περιμένεις, το έχεις δουλέψει, πολύ καιρό τώρα. Είναι η φυσιολογική εξέλιξη και το χαίρεσαι. Δημιουργούν φιλίες, κοινωνικές υποχρεώσεις, τα δικά τους θέλω. Και εκεί που τα Σαββατοκύριακα τις είχες αποκλειστικά, τώρα τις μοιράζεσαι … Τις πας και τις φέρνεις. Στην γκάμα προστίθενται και άλλα ονόματα, όπως η Ράνια, η Καλλιόπη, ο Χρήστος και ο Βασίλης. Έχεις εμπιστοσύνη όμως γιατί τόσα χρόνια έχεις συμβάλει και στον τρόπο σκέψης τους. Δέχεσαι τα νέα δεδομένα γιατί δεν σου έχουν δώσει και ποτέ την αφορμή να αμφισβητείς. Προσπαθείς όμως και να κρατήσεις τις στιγμές σας για να καταλάβουν πως η οικογένεια είναι εδώ, ενωμένη και σταθερή. Έχουν την βάση τους απ’ όπου πάλι όλα ξεκινάνε!

Συζητούν για το μέλλον τους. Τι θέλουν να γίνουν στην ζωή τους, τι να σπουδάσουν, που να μείνουν! Προσφέρεις την γνώμη σου, τις γνώσεις σου, τις εμπειρίες σου. Ότι δεν ξέρεις, γιατί οι εποχές έχουν αλλάξει, βάζεις στόχο να μάθεις. Και σε όλοι αυτή την διαδικασία προς μεγάλη σου έκπληξη και χαρά ακούς πως έχεις και εσύ έναν ρόλο. Δεν σε αποκλείουν, είσαι εκεί, παρών και στο μέλλον τους. Αυτή είναι και η μεγάλη σου αμοιβή για όσα έχεις κάνει.

Αυτή η ίδια η χαρά, που όλοι μας τόσο θα πρόσμεναν, μετατρέπεται σε ρίγη…αναρωτιέσαι μήπως στην πορεία, άθελά σου, έχεις δημιουργήσει μια σχέση εξάρτησης. Σπας το κεφάλι σου να δεις από πού μπορεί να προέρχεται. Σε τι υπερβολή ίσως να έχεις υποπέσει που να δημιούργησε αυτό το καθεστώς. Και όσο περισσότερο πλανιέσαι με αυτή σου την σκέψη, γεννιέται μια νέα αντίληψη. Μήπως η εξάρτηση αυτή δεν είναι δική τους…. Αλλά δική σου! Και γι’ αυτό φίλοι μου δεν είσαι προετοιμασμένος. Κοιτάς πίσω στο παρελθόν. Σε όλη την πορεία ήσουν εκεί για αυτά και μόνο. Δεν έχεις κάτι δικό σου, κάτι που να σε γεμίζει πέρα από τα παιδιά σου. Ό,τι ξεκίνησες για σένα κατέληξες να το μοιράζεσαι. Οι δικές σου δραστηριότητες έγιναν και δικές τους. Τα δικά σου ενδιαφέροντα τα έκανες και δικά τους. Δικό σου δεν σου έχει μείνει τίποτα. Ακόμα και οι σχέσεις που προέκυψαν δεν άντεξαν γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως η προτεραιότητά σου ήταν και είναι τα παιδιά σου!

Είναι κάτι που στην αρχή δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις. Έρχεται με την πάροδο του χρόνου. Και είναι αποτέλεσμα που συναντάς όταν δίνεις όλο σου τον εαυτό και όλη σου την ενέργεια σε όφελος των παιδιών. Φτάνει όμως και η στιγμή που πρέπει να σκεφτείς και εσένα για το καλό των παιδιών. Και το καταλαβαίνω γιατί τα ίδια μου τα παιδιά μου δείχνουν τον δρόμο. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιες με τον τρόπο τους μου το επέδειξαν. «Μπαμπά,  αυτή σε κοιτάει» και χασκογελάνε μεταξύ τους!!

……και μετά λοιπόν, είναι το μεγάλο ερώτημα. Την απάντηση δεν θα την βρεις σε κανένα παραμύθι, τουλάχιστον σε αυτά που έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής. Είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να συντάξει από μόνος του ο καθένας!

Daddy Love