fbpx

Οι μεν και οι δεν

| 20 Νοεμβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Το συγκεκριμένο άρθρο με παρακίνησε να το γράψω η δημοσίευση του Singlearent.gr, “Χηρεία: Όταν η οικογένεια και οι φίλοι, ξεχνούν“, σχετικά με τις σχέσεις που δημιουργούνται , παραμένουν ή απλώς «διαλύονται» μετά από μια απώλεια ή λόγω θανάτου ή λόγω διαζυγίου. Κατ ‘εμέ υπάρχουν δύο κατηγορίες οι μεν που συνήθως είναι φίλοι και συγγενείς του δικού μου περιβάλλοντος και οι δεν – έτσι τους λέω – συγγενείς και φίλοι που υπήρξαν κατά τον έγγαμο βίο. Και τους λέω δεν γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΉΤΑΝ δίπλα μου ή αποφάσισαν να απομακρυνθούν.

Μια τέτοια μεταβολή στην ζωή του καθενός δυστυχώς επιφέρει αλλαγές και στο ευρύτερο περιβάλλον του καθενός. Δηλαδή στην οικογένεια του συζύγου που αποχωρεί, στους κοινούς φίλους.


ADVERTISEMENT

Στην αρχή που ήμουν εντελώς στα χαμένα είχα δεδομένο ότι όποιοι υπήρχαν στην κοινή ζωή μας θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά και ειδικά μετά τις διαβεβαιώσεις τους ότι θα είναι δίπλα μου σε ότι και αν χρειαστώ. Και έρχονται μετά και οι πρώτοι αποκλεισμοί . Όπως φάνηκε δεν ήμουν και πολύ ευπρόσδεκτη . Εκεί είναι η πρώτη φορά που συνειδηποιήσα πως ο θάνατος επηρεάζει τις φιλικές και τις συγγενικές σχέσεις. Και δεν ήμουν ούτε και είμαι  πολύ δεκτική στο επιχείρημα ότι οι άλλοι δεν ήξεραν πώς να με αντιμετωπίσουν ή ακόμα θρηνούσαν για τον θάνατο του φίλου τους.

Και άντε εκεί παίρνεις απόφαση ότι κάποιοι απλώς απομακρύνθηκαν , απλώς χάθηκαν. Τι γίνεται όμως με την οικογένεια του εκλιπόντος;

Τα πράγματα δυστυχώς ήρθαν έτσι που κάποια στιγμή είπα αλήθειες και προσπαθούσα να βρω αλήθειες να γεγονότα που είχαν γίνει παλαιότερα και που επηρεάζουν την τώρα ζωή μου. ’Εψαχνα και ψάχνω ακόμα να βρω απαντήσεις – κακό του κεφαλιού μου βέβαια.  Και ως γνωστό η αλήθεια πάντα ενοχλεί . Και ενώ για ένα χρόνο υπήρχε, ας το πούμε, επαφή την οποία την επιδίωκα και εγώ για χάρη του μικρού, αποφάσισαν ότι πρόσβαλλα την μνήμη του νεκρού – με το να κάνω ερωτήσεις και να ψάχνω – και γεια χαρά. Μην τους είδατε μην τους απαντήσατε. Αποφάσισαν να μείνουν με την μνήμη του νεκρού και να αφήσουν στην άκρη τους ζωντανούς και κυρίως ένα μικρό παιδί . Ένα παιδί που όπως φαίνεται δεν θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ένα κομμάτι του πατέρα του.


ADVERTISEMENT

Και τι είναι πιο σημαντικό οι νεκροί ή οι ζωντανοί; Όπως φαίνεται μάλλον είναι ο νεκρός για την οικογένεια του . Και ακόμα πιο δυστυχώς είναι ότι το παιδί του που είναι ένα κομμάτι του, ένα κομμάτι του που μας άφησε, δυστυχώς δεν θα έχουν την ευκαιρία να το έχουν κοντά τους.

Γιατί για να πω τα πράγματα με το όνομά τους εφόσον δεν θέλουν εκείνοι επαφή με εμάς δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω εγώ κινήσεις απλώς και μόνο για τα μάτια του κόσμου ή για να λένε ότι έχουν ακόμα ένα εγγόνι , ένα ανίψι που αγαπούν.

Η αγάπη και το ενδιαφέρον αποδεικνύονται με πράξεις όπως και με πράξεις που ΔΕΝ γίνονται.

Έτσι αυτόματα μπήκαν και αυτοί στην μεριά του ΔΕΝ που όπως δείχνουν τα πράγματα μαζεύει πολύ κόσμο.

Ετικέτες

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ