fbpx

Μονογονεϊκή σχέση (ή ας το πούμε σχέση) part 2

| 21 Μαΐου 2014
ADVERTISEMENT

It takes two baby, it takes two baby just me and you.

Αυτό τραγουδούσαν πριν μερικά χρόνια η Tina Turner και ο Rod Stewart. Μόνο που στην περίπτωση των μονογονέων χρειάζονται πολύ περισσότεροι από δύο για να έχεις μια σχέση. Παππούδες, γιαγιάδες, συγγενείς πάσης φύσεως, φίλοι , νταντάδες  για να μπορούν κάποιες στιγμές να σε εξυπηρετούν, να σε βοηθούν. Ένα νευρικό σύστημα σε καλούτσικη κατάσταση και μια παραπάνω διάθεση για να ζήσεις.


ADVERTISEMENT

Και όταν δεν έχεις τίποτα από τα παραπάνω τι κάνεις; Ας τα βράστα φασκελοκουκούλωστα.

Όλα τα παραπάνω αντί προλόγου για να σας βάλω λίγο στο κλίμα.

Όπως είχα πει και στο τελευταίο μου post έχω μια ας το πούμε σχέση που την παλεύω με νύχια και δόντια για να την έχω. Όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί δεν υπάρχουν οι συνθήκες να βρισκόμαστε σαν ζευγάρι.


ADVERTISEMENT

Και οι δύο μονογονείς με ένα παιδάκι ο καθένας, παλιοί γνώριμοι που τους «ένωσε» ο θάνατος. Να και κάτι στο οποίο ο θάνατος σε ενώνει- ειρωνεία της μοίρας!

Λοιπόν περάσαμε ένα καλοκαίρι μαζί και με τα παιδάκια μας εννοείται, με εκδρομούλες, καφεδάκια και διακοπές μαζί . Στην αρχή ήμασταν φίλοι και πριν καλά καταλάβουμε τι μας γίνεται  το θέμα εξελίχθηκε  . Και αρχίσαμε να λειτουργούμε ως ………. ; Τι είμαστε πλέον;

Απλή σχέση δεν έχουμε –  μόνο απλά δεν είναι τα πράγματα, οικογένεια  δεν είμαστε , φίλοι δεν είμαστε άντε πείτε μου εσείς τι είμαστε!

Και ο καιρός περνάει όμορφα και ωραία και εμείς πηγαινοερχόμαστε όλοι μαζί  και Σαββατοκύριακα μένουμε μαζί με τα παιδάκια μας.

Και θα μου πείτε τι μας τσαμπουνάς μαντάμ για ας το πούμε σχέση; Εσείς εδώ μόνο που δεν έχετε παντρευτεί .Παιδιά στην μέση, μένετε μαζί Σαββατοκύριακα και διακοπές τι άλλο θέλεις δηλαδή;

Έλα ντε!  Ίσως είχα – έχω την αίσθηση ότι πριν φτάσεις σε μια σοβαρή σχέση και ειδικά όταν εμπλέκονται παιδιά  θα έπρεπε να υπήρχε πρώτα ο χρόνος μεταξύ μας. Ίσως έχει σταματήσει το μυαλό μου σε άλλες εποχές πριν παντρευτώ και πως ήμουν. Ίσως γιατί συνέδεσα τον θάνατο  με την «καταστροφής μια ζωής» και την ευκαιρία για μια νέα. Έτσι μπόρεσα να πορευτώ ως τώρα και να περάσω το τούνελ του μαύρου, του θανάτου, της κατάθλιψης και της μοναξιάς. Με την ελπίδα ότι θα υπάρξει μια νέα ζωή.

Η νέα ζωή όμως, τώρα που ξαναδιαβάζω τα παραπάνω, μάλλον έχει έρθει και ίσως δεν το έχω πάρει ακόμα χαμπάρι.

Και προκύπτουν τώρα άλλα θέματα. Το έτερον όμως πως αντιλαμβάνεται αυτή την κατάσταση; Θα προχωρήσουμε παρακάτω και πως προχωράμε;

Τα σχόλια δικά σας.

*Η Black Velvet είναι guest blogger και τα λέει επίσης ωραία στο blog της εδώ και στη σελίδα της στο facebook, εδώ.


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ