Σύνδρομο Γονεικής Αποξένωσης (ΣΥ.Γ.Α.)

Το Σύνδρομο Γονεϊκής Αποξένωσης (ΣΥ.Γ.Α.) είναι η σκόπιμη απόπειρα ενός γονέα να απομακρύνει το παιδί από τον άλλον γονέα.
Το κίνητρο είναι συνήθως, η καταστροφή των δεσμών μεταξύ παιδιού -γονέα ενώ η διαδικασία αποξένωσης εξελίσσεται με τον χρόνο. Παρακάτω θα διαβάσετε ορισμένα συμπτώματα αυτού του συνδρόμου, τα οποία εκδηλώνονται μέσω συγκεκριμένων τύπων γονέα, όπως αυτοί που ακολουθούν:

1. Ο γονέας που μιλάει άσχημα ή κριτικάρει τον άλλον γονέα, στο παιδί 
Οι αρνητικές δηλώσεις για τον άλλον γονέα μπορεί να είναι άμεσες ή έμμεσες. Για παράδειγμα ο γονέας μπορεί να πεί «Δεν μπορούμε να σου πάρουμε φόρεμα για τον χορό του σχολείου επειδή ο μπαμπάς/η μαμά σου, αποφάσισε να ξοδέψει τα χρήματά του/της για να κάνει διακοπές με τον/την νέα του/της σύντροφο!». Ένα πιο άμεσο σχόλιο θα μπορούσε να είναι το «Η/Ο μαμά/ μπαμπάς σου, έφυγε επειδή δεν σε αγαπούσε αρκετά ώστε να προσπαθήσει να σώσει τον γάμο μας!». Οποιαδήποτε δήλωση αυτού του τύπου, στόχο έχει να προκαλέσει στο παιδί συναισθήματα θυμού απέναντι στον άλλο γονέα. Μια απόπειρα να χρησιμοποιηθεί το παιδί ως μέσο εκβιασμού του ενός γονέα στον άλλον, με απώτερο σκοπό να τον πονέσει συναισθηματικά.

2. Ο γονέας που μιλάει άσχημα για τον άλλον γονέα τη στιγμή που το παιδί είναι μπροστά
Υπάρχουν γονείς που ισχυρίζονται ότι δεν θα έλεγαν ποτέ τίποτα αρνητικό στο παιδί, για τον άλλον γονέα. Ωστόσο φαίνεται να μην έχουν πρόβλημα να κατηγορούν τον άλλον γονέα στους φίλους τους , κι αν το παιδί βρίσκεται σε απόσταση που του επιτρέπει  να ακούει, ακόμη καλύτερα! Τα άτομα αυτά, θεωρούν ότι είναι οι «καλοί» της υπόθεσης. Θέλουν να καλλιεργήσουν τον θυμό του παιδιού τους προς τον άλλον γονέα χωρίς οι ίδιοι να φαίνονται κακοί. Είναι εύκολο να ισχυριστούν ότι δεν είχαν ιδέα πως το παιδί άκουγε, επομένως δεν χρειάζεται και να αναλάβουν την ευθύνη για τις πράξεις τους.  Θα μπορούσαμε δηλαδή να πούμε ότι είναι επιθετικοί με παθητικό τρόπο.

3. Ο γονέας που γνωστοποιεί στο παιδί λεπτομέρειες που θα έπρεπε να παραμένουν απόρρητες
Είναι ο γονέας που συζητάει με το παιδί του για τα οικονομικά προβλήματα που του έχει προκαλέσει το διαζύγιο. Που το ενημερώνει πλήρως και συνεχώς για νομικά ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη, εμφανίζοντάς τα ως κάτι που αν δεν αφορούσαν τον μπαμπά ή την μαμά, η ζωή θα ήταν ευκολότερη. Μια τέτοια κατάσταση όχι μόνο κάνει το παιδί να θυμώνει με τον άλλον γονέα αλλά ταυτόχρονα, το κάνει να αισθάνεται υπεύθυνο για την όλη κατάσταση και ότι πρέπει να αναλάβει ευθύνες που δεν είναι δικές του.

4. Ο γονέας που θα χρησιμοποιήσει τη γλώσσα του σώματος για να επικοινωνήσει τη δυσαρέσκειά του απέναντι στον άλλον γονέα
Τα παιδιά μπορούν να παρατηρήσουν τον μπαμπά ή την μαμά να γυρίζουν τα μάτια τους ή να κουνάνε το κεφάλι τους ως αντίδραση σε κάτι που είπε ή έκανε ο άλλος γονέας. Η συγκεκριμένη γλώσσα του σώματος, στέλνει αρνητικά μηνύματα στο παιδί χωρίς ούτε μια λέξη. Τα παιδιά είναι έξυπνα και γνωρίζουν ότι το γύρισμα των ματιών, αποτελεί μια περιφρονητική χειρονομία, ένα ξεκάθαρο μήνυμα του ενός γονέα ότι ο άλλος είναι ανόητος ή κατά μία έννοια, λάθος.

5. Ο γονέας που αρνείται να έρχεται σε επαφή ή να συνεργάζεται με τον άλλον γονέα ως προς την ανατροφή του παιδιού
Υπάρχουν γονείς που λένε στο παιδί ότι ο λόγος που αρνούνται να έρθουν σε επαφή ή να συνεργαστούν με τον άλλον γονέα, είναι επειδή ο άλλος γονέας είναι θυμωμένος ή ότι ο άλλος γονέας είναι αυτός που αρνείται να συνεργαστεί, χωρίς κάτι τέτοιο να ισχύει. Μια τέτοια “τακτική”, στέλνει αρνητικά μηνύματα στο παιδί και μπορεί να του προκαλέσει σκληρά, αβάσιμα και άδικα συναισθήματα για τον άλλον γονέα.

6. Ο γονέας που θα φτάσει την υπόθεση τόσο μακριά όσο χρειάζεται για να κατηγορήσει τον άλλον γονέα για σεξουαλική, σωματική και συναισθηματική κακοποίηση.
Εάν έχετε μικρά παιδιά που δεν είναι σε θέση ακόμη να περιγράψουν και να επικοινωνήσουν ακριβώς τί συμβαίνει, τέτοιες κατηγορίες μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά επικίνδυνες για τη σχέση παιδιού-γονέα. Επιπλέον μπορεί να έχουν σοβαρές νομικές κυρώσεις.  Εάν ένα παιδί είναι πολύ μικρό για να πεί τί έχει συμβεί, και υποψιάζεστε ότι έχει κακοποιηθεί, πρέπει να επιμείνετε στην ιατρική εξέταση ή στην αξιολόγηση από ψυχίατρο. Σε περίπτωση που το παιδί είναι αρκετά μεγάλο για να εκφραστεί  και σας πεί ότι έχει κακοποιηθεί, τότε είναι δική σας ευθύνη να το βοηθήσετε να χρήσει υπεύθυνο τον άλλον γονέα.

Τα παιδιά που υποχρεώνονται να ζούν μέσα σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις  και εκδηλώσεις θυμού μεταξύ των γονιών τους, υποφέρουν πραγματικά. Εάν, εκτός από το κλασσικό άγχος του αποχωρισμού και του διαζυγίου, προσθέσετε στο παιδί και την αίσθηση ότι πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στους δύο γονείς, τότε θα του προκαλέσετε ανεπανόρθωτη ζημιά για όλη του τη ζωή. Το παιδί είναι αδύναμο να σταματήσει τη διαμάχη στο μέσο της οποίας βρίσκεται και καμιά φορά αισθάνεται ότι αν διαλέξει πλευρά, θα αποδυναμωθούν και οι συγκρούσεις που βιώνει. Ένας γονέας μπορεί να κοστίσει το παιδί του στον άλλον γονιό, με μοναδικά κίνητρα την εκδίκηση, τον φόβο, τον θυμό ή τη ζήλια. Πρόκειται για ένα απαίσιο τίμημα που καλούνται πολλά παιδιά να πληρώσουν σε μία προσπάθεια να κατευνάσουν τα συναισθήματα του γονέα.

Είναι επιτακτική ανάγκη οι γονείς να είναι πρόθυμοι και συνεργάσιμοι με τον άλλον γονέα ως προς την άσκηση της γονικής μέριμνας, να δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες του παιδιού και να παρέχουν στα παιδιά το μέγιστο αίσθημα ασφάλειας.

Πηγή: http://divorcesupport.about.com
Εικόνα: Nwso.net