Η σχέση μητέρας-κόρης μετά το διαζύγιο

Πάντα ήξερα ότι ήθελα να γίνω μητέρα και από τότε που μεγάλωσα με τρείς αδερφές, κατάλαβα ότι ήμουν καλά εφοδιασμένη, για να μεγαλώσω κι εγώ μια κόρη, μόνη μου. Ωστόσο, κανείς δεν με είχε προετοιμάσει για το πόσο θα άλλαζε η σχέση μου με τη κόρη μου, μετά το διαζύγιο. Πολύ δέσιμο, παρεξηγήσεις, αγάπη και συγκρούσεις, υπάρχουν πολλές λέξεις που περιγράφουν τη σχέση μας από εκείνο το σημείο κι έπειτα.

Καταρχάς είναι γεγονός ότι οι περισσότερες κόρες, όπως και τα περισσότερα παιδιά γενικότερα, μένουν με τη μητέρα τους μετά το διαζύγιο. Γι’ αυτό, όπως γράφει και η συγγραφέας Harriet Lerner «Οι μαμάδες καθίστανται υπεύθυνες για τη συμπεριφορά των παιδιών τους, την οποία μεν επηρεάζουν αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν!».

“Η σχέση μητέρας-κόρης μετά το διαζύγιο, συμβάλλει σημαντικά στη προστασία της κόρης από τις συνέπειες του διαζυγίου” όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ψυχολόγος Mavis Hetherington η οποία-μετά από εκτεταμένες έρευνες-συμπεραίνει πως τα κορίτσια που βρίσκονται στην προ-εφηβεία, αναπτύσσουν στενές και υποστηρικτικές σχέσεις με τις μαμάδες τους, οι οποίες σχέσεις όμως, αλλάζουν στην εφηβεία όπου τα πράγματα κλιμακώνονται σε όλα τα επίπεδα.

«Στην εφηβεία οι συγκρούσεις είναι περισσότερες μέσα στις σχέσεις γονιών-παιδιών και ειδικά μεταξύ των κοριτσιών και των μαμάδων τους. Επιπλέον, οι διαζευγμένες μαμάδες και οι ενήλικες κόρες είναι πιο δεμένες απ’ ότι τα αγόρια που αντίστοιχα, δένονται περισσότερο με τον διαζευγμένο πατέρα» λέει η Hetherington.

Κι αυτό έχει μια λογική, καθώς τα κορίτσια περνούν πολύ περισσότερο χρόνο με τις μαμάδες τους μετά το διαζύγιο. Σύμφωνα με τη συγγραφέα Linda Nielsen, μόνο ένα 10-15% των μπαμπάδων, απολαμβάνουν το μεγάλωμα των κοριτσιών τους κι έτσι προτείνει στους γονείς να ενθαρρύνουν το παιδί να περνάει χρόνο και με τους δύο, διότι τα οφέλη είναι μεγαλύτερα. Επιπλέον, η Nielsen επισημαίνει ότι πολλές μητέρες στρέφονται στις κόρες τους για συμβουλές και φροντίδα μετά το διαζύγιο και αυτό μπορεί να στρέψει τη κόρη εναντίον του πατέρα της ενώ βάσει της έρευνας που έχει εκπονήσει, τα κορίτσια επηρεάζονται αρνητικά από τις εντάσεις των γονιών, περισσότερο απ’ ότι τα αγόρια.

Η Dr. Peggy Drexler επισημαίνει ότι σε πολλές μητέρες  αρέσει να συνδέονται με τις κόρες αλλά και με τις φίλες των κοριτσιών τους. Συγκεκριμένα γράφει «Σε μια εποχή που οι άνθρωποι δέχονται πιέσεις από την κοινωνία να νιώθουν και να φαίνονται νέοι, η σχέση με τη κόρη και με τις φίλες της, άρα με τη δική της γενιά, μας ωθεί ακριβώς σε αυτό.Επίσης αυτή η επαφή, βοηθάει τον γονιό να νιώθει ότι η συνεισφορά του εκτιμάται ακόμη και πολύ καιρό μετά τη φυγή του παιδιού από το σπίτι». Επιπλέον η Dr. Drexler επισημαίνει ότι πολλές μαμάδες-ειδικά μετά το διαζύγιο- αναζητούν την επιβεβαίωση, μέσα από τις κόρες τους.

Κατά τη γνώμη μου, αυτή η ανάγκη, εκφράζεται υπερβολικά όταν η μητέρα αμφισβητεί τις ικανότητές της, μετά το διαζύγιο. Στη πραγματικότητα, η ιδέα της μητέρας-κόρης ως κολλητές φίλες δεν αφήνει χώρο για τον παραδοσιακό ρόλο της μητέρας και θα μπορούσε να κάνει τη σχέση τους ανταγωνιστική.

Κατά τη διάρκειας μιας πρόσφατης συνεδρίας για παράδειγμα, η Μάγδα μίλησε για την ανάγκη της να έχει το χώρο της και να απαγκιστρωθεί η μητέρα της από πάνω της. «Αγαπώ τη μητέρα μου, αλλά μερικές φορές τα πράγματα μεταξύ μας, με φτάνουν στα όριά μου». Διαζευγμένη για παραπάνω από δύο χρόνια, η μητέρα της Μάγδας, πηγαίνει συχνά για ψώνια με τη 16χρονη κόρη της ενώ ζητάει συχνά τη συμβουλή της σχετικά με τη μόδα «Η μητέρα μου λατρεύει τα ρούχα αλλά φοβάμαι να της πω ότι τα νεανικά ρούχα δεν της πηγαίνουν!» λέει.

Τα όρια είναι σημαντικό κομμάτι κάθε σχέσης αλλά στη σχέση μητέρας-κόρης, ειδικά μετά τη διάλυση μιας οικογένειας, είναι καίριας σημασίας. Η Λορέτα είναι 20 ετών, ζεί με τη μητέρα της μετά το διαζύγιο των γονιών της και επισημαίνει ότι στη σχέση με τη μητέρα της, δεν  φαίνονται ξεκάθαρα ποια είναι τα όρια. «Δεν μου αρέσει όταν μου εμπιστεύεται άσχημα πράγματα για τον πατέρα ή τον πατριό μου διότι τους συμπαθώ και με τη στάση της, μου το κάνει πιο δύσκολο» λέει.

Ως μητέρες, θέλουμε οι κόρες μας να μεγαλώνουν ανεξάρτητες και με αυτοπεποίθηση. Όταν εμπλεκόμαστε περισσότερο απ ότι πρέπει, σε σημείο να τις ενθαρρύνουμε να μας λένε όλα τους τα προσωπικά και τα μυστικά, τα παιδιά μας δυσκολεύονται να ανακτήσουν την αυτονομία τους, ένα στάδιο πολύ βασικό στη διαμόρφωση της ταυτότητάς τους κατά τη διάρκεια της εφηβείας.  Δείτε λοιπόν όσα έμαθα για τη σχέση μητέρας-κόρης μετά το διαζύγιο:

Αγάπη σημαίνει «Σε αφήνω ν’ ανοίξεις τα φτερά σου». 
Μην στηρίζεστε πάρα πολύ στη κόρη σας, δώστε της το χώρο που χρειάζεται για να μεγαλώσει και να διαμορφώσει τη δική της ταυτότητα.

Η κόρη σας δεν είναι φίλη σας.
Μην της εμπιστεύεστε τα προσωπικά σας διότι δεν την αφορούν. Μπορείτε να απολαμβάνετε τη παρέα της και να συνδέεστε ως αυτόνομες προσωπικότητες.

Θα είστε πάντα πρότυπο για τη κόρη σας αλλά μέχρι να βρεί το δρόμο της, πολλές φορές μπορεί να αμφισβητήσει τη προσωπικότητα και τις αποφάσεις σας.

Μην ζητάτε πολλά από εκείνη.
Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες και να είστε σε θέση να αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορεί να σας «αποζημιώσει» για όσα δεν πήρατε εσείς από τη δική σας μητέρα ή τις άλλες σχέσεις.

Να έχετε πίστη στη κόρη σας.
Μπορεί να είναι δύσκολο να την αφήσετε να τραβήξει το δρόμο της αλλά μπορείτε να είστε στη πρώτη θέση θεατής του πώς μεγαλώνει και εξελίσσεται σε έναν ανεξάρτητο, γεμάτο αυτοπεποίθηση- άνθρωπο.

Καταλήγοντας, με το να αποδέχεστε ότι η κόρη σας διαφέρει από εσάς και έχει δική της προσωπικότητα, ενδιαφέροντα και επιλογές θα σας βοηθήσει να κάνετε πίσω καθώς μαθαίνει από τα λάθη της. Δεν μπορείτε να ζείτε μέσα από εκείνη ούτε να τη σώσετε από τον πόνο που φέρνουν οι αλλαγές στη ζωή ενός κοριτσιού που γίνεται γυναίκα. Μπορείτε όμως να χαίρεστε με τη χαρά της!

Πηγή: http://divorcedmoms.com/