Η επαφή με τα πρώην πεθερικά, για χάρη των παιδιών

Οι φίλοι μου έλεγαν ότι είχα μια ασυνήθιστη σχέση με τα πρώην πεθερικά μου, τους γονείς του πρώην άντρα μου. Ο τρόπος που τους έβλεπα  πάντα-με διαζύγιο ή χωρίς-ήταν και είναι ως παππούδες των παιδιών μου και τη σχέση μου μαζί τους, την είχα διαχωρίσει από τη σχέση μου με τον πρώην άντρα μου. Με τη μητέρα του άντρα μου, έτσι κι αλλιώς, είχαμε καλές σχέσεις και πρίν τον γάμο, πηγαίναμε μαζί για ψώνια ή για φαγητό.

Τα παιδιά μου είχαν πολύ ιδιαίτερη σχέση με τους παππούδες τους και πάντα τους καλούσα στις σχολικές γιορτές και στα γενέθλια τους. Τα αγόρια μου, τους έπαιρναν σχεδόν κάθε μέρα τηλέφωνο και τους έλεγαν πώς τα πάνε με τα μαθήματα και τι έπαιξαν με τους φίλους τους στο σχολείο. Τα πεθερικά μου ήταν αυτά που κράτησαν τα παιδιά μου όταν ήταν μωρά, για να μπορέσω να επιστρέψω στη δουλειά μετά τη γέννα, οπότε δεν ήθελα με τίποτα να κόψω έναν τέτοιο δεσμό μεταξύ τους. Και παρ’ όλο που τα παιδιά μου είχαν μεγαλώσει αρκετά, κάποια Σαββατοκύριακα, ζητούσαν τα ίδια να μείνουν στο σπίτι των παππούδων!

Όσο το διαζύγιό μου προχωρούσε, γνώρισα και άλλες οικογένειες σαν τη δική μου, με τη διαφορά ότι εκτός από τους γονείς, τσακώνονταν και ο ένας με τους γονείς του άλλου σε σημείο να στερούν την επαφή από τους παππούδες.  Κι αυτό το έβλεπα συνέχεια ώσπου συνειδητοποίησα ότι η περίπτωσή μου-μέχρι εκείνη τη στιγμή- δεν ήταν ο κανόνας  αλλά η εξαίρεση. Πολλοί παππούδες, όταν το παιδί τους χωρίζει, αισθάνονται ότι πρέπει να πάρουν το μέρος κάποιου και ότι αν κρατήσουν επαφές με τον/τη πρώην σύζυγο του παιδιού τους, τότε θα είναι σαν να γυρίζουν τη πλάτη στο παιδί τους. Ανακάλυψα δε, ότι πολλοί παππούδες βλέπουν τα εγγόνια τους, μόνο όταν τους επισκέπτεται το παιδί τους. Που σημαίνει ότι αν το παιδί τους δεν έχει την επιμέλεια, τότε βλέπουν τα εγγόνια τους στη καλύτερη κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο στη χειρότερη κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα!

Μέχρι που ξαναπαντρεύτηκα και το σκηνικό άλλαξε τελείως και τα πεθερικά μου, άρχισαν να αποσύρονται από τη ζωή μου και τη ζωή των παιδιών μου. Ακόμη κι όταν τους καλούσαμε στα γενέθλια των παιδιών, δεν ερχόντουσαν αλλά δεν έπαιρναν ούτε και τηλέφωνο για «Χρόνια πολλά». Όταν ο δεύτερος σύζυγος πήρε την επιμέλεια του γιού του και ήρθε να μείνει μαζί μας, τα πεθερικά μου δεν ήρθαν ποτέ να γνωρίσουν αυτό το παιδί που στη τελική, ήταν αδερφός των εγγονών τους. Το ίδιο συνέβη και με τους παππούδες του θετού μου παιδιού, δηλαδή με τους γονείς της μητέρας του. Το παιδί αυτό έβλεπε τους παππούδες του όποτε το έπαιρνε η μαμά του, δηλαδή στις γιορτές. Όταν προτείναμε να τον πηγαίνουμε εμείς στους γονείς της μητέρας του που έμεναν σχεδόν δίπλα μας, για να τους βλέπει το παιδί συχνότερα, είπαν «Ναι, ναι», τους δώσαμε το τηλέφωνό μας και όσο πήραν εσάς, άλλο τόσο πήραν και εμάς…

Όταν με τον δεύτερο σύζυγο, σκεφτήκαμε να καλέσουμε τα πρώην πεθερικά του για φαγητό, ο άντρας μου είπε ότι μπορεί να ήθελαν να έρθουν αλλά να ένιωθαν πως αν το έκαναν θα ήταν σαν να έπαιρναν-έστω και άτυπα- το μέρος του. Κι αυτό το ακούω σε πολλές περιπτώσεις διαζυγίων και ίσως να το καταλαβαίνω από μια μεριά αν το διαζύγιο είναι πρόσφατο, αλλά το ακούω ακόμη κι όταν το ζευγάρι έχει χωρίσει εδώ και 10 και 15 χρόνια! Σκέφτηκα μήπως τα πρώην πεθερικά του άντρα μου, θεωρούν ότι εγώ είμαι αυτή που χώρισε την κόρη τους από τον άντρα της, αλλά εγώ τον άντρα μου τον γνώρισα 2 χρόνια μετά το διαζύγιό του, οπότε απέρριψα αυτή την εκδοχή. Ύστερα, ήταν επιλογή της κόρης τους να μείνει το παιδί της με τον μπαμπά του και δεν βγάζει νόημα να αρνούνται να το δούν ενώ μένει μόλις 10 λεπτά από το σπίτι τους. Αλλά από την άλλη δεν ξέρουμε τι έχει πεί η κόρη τους σε αυτούς τους ανθρώπους  σχετικά με τους λόγους που το παιδί μένει με τον μπαμπά του. Τους έχει ενημερώσει ότι ήταν επιλογή της ή τους έχει πεί κάτι άλλο;  Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο τελικά.

Γενικότερα πιστεύω πολύ στον ιδιαίτερο δεσμό των παππούδων με τα εγγόνια τους και μου αρέσει να τον στηρίζω. Πιστεύω πως η επαφή του θετού μου γιού με τους παππούδες του, θα του τόνωναν την αυτοπεποίθηση και θα έκανε το διαζύγιο των γονιών του λιγότερο «επώδυνο» για εκείνο. Όπως πιστεύω ότι, αν δεν υπάρχει αυτό το δέσιμο για οποιονδήποτε λόγο, δεν πρέπει να το ζορίζεις. Απλά στενοχωριέμαι όταν βλέπω σε πόσα παιδιά χωρισμένων γονιών, λείπουν πραγματικά οι παππούδες τους.

Πηγή: http://www.empoweringparents.com