Διαζύγιο: Πώς το αντιμετωπίζουν οι άντρες

Ακούμε πολλά για τις γυναίκες και το διαζύγιο και το πώς οι μαμάδες καταλήγουν μόνες τους, με τα παιδιά. Πόσα λίγα χρήματα έχει, πόσο χάνει το κοινωνικό της στάτους, πόσο δύσκολο είναι να κοινωνικοποιηθεί, πόσο βιώνει την οικονομική ανασφάλεια, πόσο δύσκολο είναι να βρεί δουλειά κ.ο.κ. Πρόσφατα πήρα κι εγώ διαζύγιο και βρήκα όλες τις παρακάτω ιστορίες, πολύ σχετικές με τη δική μου.

Πάντα πίστευα ότι οι άντρες βγαίνουν από το διαζύγιο πιο «αλώβητοι» από τις γυναίκες και ότι στέκονται στα πόδια τους γρηγορότερα. Ότι προχωρούν πιο γρήγορα στη ζωή τους, ότι ξαναπαντρεύονται και ξανακάνουν παιδιά πολύ πιο εύκολα. Φυσικά αυτή την πεποίθηση είχα όταν ήμουν 11 ετών και οι γονείς μου χώριζαν. Μερικές εβδομάδες μετά το διαζύγιο των γονιών μου, ο πατέρας μου πούλησε το οικογενειακό μας αυτοκίνητο και αγόρασε ένα ολοκαίνουριο σπορ αμάξι για τον εαυτό του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ της μητέρας μου και το πόσο πληγώθηκε όταν τον είδε έξω από το σπίτι με το αυτοκίνητο.

Ωστόσο, οι άντρες που μιλούν σε αυτό το άρθρο, αποκαλύπτουν διαφορές που ποτέ δεν φανταζόμουν ανάμεσα στα δύο φύλα. Ήξερα πόσο δύσκολο είναι το διαζύγιο για μια γυναίκα αλλά για έναν άντρα; Πώς το χειρίζεται ένας άντρας και ποια είναι η ιστορία τους;

Συνάντησα τον Θάνο σε ένα εστιατόριο. Όταν παντρεύτηκε, μετακόμισε στα προάστια με τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά, ηλικίας 5 και 7 ετών αλλά το ειδύλλιο δεν κράτησε για πολύ. Μόλις γεννήθηκε η μικρή του κόρη, ο Θάνος και η γυναίκα του χώρισαν ύστερα από προτροπή του ίδιου «Ήμουν δυστυχισμένος» λέει «Δούλευα συνέχεια, σχεδόν όλη μέρα και του παρείχα τα πάντα. Αυτό εξάλλου δεν κάνει ένας άντρας; Αλλά δεν ένιωθα στοργή μέσα στη σχέση μου με τη γυναίκα μου και ένιωθα ότι δεν είχα άλλη επιλογή από το διαζύγιο».

Η γυναίκα του, σοκαρίστηκε στην είδηση του διαζυγίου τους «Η γυναίκα μου δεν ήθελε να χωρίσουμε αλλά τελικά σήμερα, είναι σε καλύτερη θέση από εμένα. Λίγο μετά το διαζύγιο, έφυγε με τα παιδιά και επέστρεψε στη πατρίδα της. Να σου πω, δεν το περίμενα, με ξάφνιασε γιατί μου είχε πεί ότι θα πήγαινε με τα παιδιά στους γονείς της, για λίγους μήνες το καλοκαίρι και τελικά έμειναν μόνιμα εκεί. Έχω ελάχιστη επαφή με τα παιδιά μου και κάθε φορά που μαθαίνω ότι ο γιός μου, κέρδισε στο στίβο, πληγώνομαι που δεν ήμουν εκεί να τον δω και να τον χειροκροτήσω. Είμαι ο πατέρας του και δεν μπορώ να βλέπω το παιδί μου!».

Πρίν τον γάμο, ο Θάνος ήταν αυτό που λέμε «ορκισμένος εργένης». Είχε ένα ωραίο διαμέρισμα στο κέντρο, μια συναρπαστική ζωή, γυναίκες, αυτοκίνητα, ακριβά ρούχα και φυσικά μια πολύ καλά αμειβόμενη θέση σε μεγάλη πολυεθνική εταιρία. «Σήμερα αισθάνομαι ότι η μύτη μου είναι πιεσμένη επάνω σε ένα τεράστιο τζάμι, από όπου παρακολουθώ τις ευτυχισμένες οικογενειακές ζωές των άλλων!».

Όταν γνώρισε τη γυναίκα του, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Δύο παιδιά αργότερα, οι δυο τους επισκέφθηκαν σύμβουλο γάμου, προσπάθησαν να συμβιβαστούν αλλά δεν τα κατάφεραν. «Όταν η γυναίκα μου έφυγε, βρέθηκα πολλές φορές να κοιτάω ατελείωτες ώρες το ταβάνι και να σκέφτομαι αν έκανα καλά» λέει. Ο Θάνος είναι εμφανώς πληγωμένος και θυμωμένος με τη πρώην γυναίκα του, κάτι που τον βοηθάει να κάθεται σε αυτό και να αρνείται να αντιμετωπίσει ευθέως την κατάσταση. «Ακόμη και ο νόμος είναι εναντίον μου, αν είσαι μητέρα κι έχεις την επιμέλεια των παιδιών, έχεις τα πάντα!» λέει με πικρία.

Βέβαια τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η αλήθεια είναι ότι πολλές μητέρες μετά το διαζύγιο, τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα. Σε κάθε περίπτωση το οικονομικό είναι ένα θέμα από το οποίο «κρέμονται» πολλοί άντρες. Ο  πρόεδρος του συλλόγου “Families Need Fathers” που πήρε διαζύγιο από τη γυναίκα του πρίν 20 χρόνια, λέει «Το οικονομικό είναι το βασικό πεδίο μάχης σε ένα διαζύγιο. Είναι πιο εύκολο για τον άντρα να παλέψει για τα χρήματα με λιγότερο συναισθηματισμό. Τα χρήματα είναι το μέσο με το οποίο εκφράζει ένας άντρας όλα του τα συναισθήματα και τον θυμό για την πρώην του, τα δικαστήρια, την άδικη μεταχείριση κλπ.» .

Ο φίλος μου ο Αντρέας που έχει χωρίσει εδώ και πολλά χρόνια λέει «Είναι μια κατάσταση πολύ κοντά στον βιασμό για έναν άντρα». Τον κοίταξα με σοκ. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να εξομοιώσω τον βιασμό με το διαζύγιο και θεωρώ τη σύγκριση εντελώς άστοχη, ίσως κα εξτρήμ. Πώς γίνεται ο χωρισμός να γεννά συναισθήματα βίας; Ο Αντρέας εξηγεί «Είναι ένα συναίσθημα που δεν φεύγει ποτέ. Με τον ίδιο τρόπο που μια χωρισμένη μητέρα νιώθει αδύναμη, έτσι νιώθει και ένας άντρας όταν παίρνει διαζύγιο».

Στη δική του περίπτωση, ο Αντρέας ήταν τυχερός «Με τη γυναίκα μου δεν πήγαμε σε δικηγόρους δεν μαλώσαμε για τα λεφτά και συμφωνήσαμε να μοιράσουμε τα έξοδα του παιδιού, ακριβώς δια του δύο. Απλά αρνηθήκαμε να τσακωνόμαστε για χάρη του παιδιού και μόνο». Ωστόσο ο Αντρέας γνωρίζει φίλους του που το διαζύγιο, τους έχει σκίσει στα δύο. «Οι φίλοι μου που έχουν χωρίσει, ελάχιστα δικαιώματα έχουν σε ό,τι αφορά τα παιδιά τους. Είναι οικονομικά κατεστραμμένοι και οι ζωές τους καταρρέουν μέσα στα δικαστήρια. Σε κάποιους έχει πάει χρόνια να το ξεπεράσουν και άλλοι, ίσως να μην το ξεπεράσουν ποτέ».

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, το διαζύγιο κάνει τους άντρες να αισθάνονται απελπισία, προδοσία και να έχουν μέχρι και τάσεις αυτοκτονίας ενώ οι γυναίκες νιώθουν πιο ελεύθερες ανακουφισμένες και ευτυχισμένες μετά το χωρισμό. Επιπλέον, η μελέτη αυτή κατέδειξε ότι οι άντρες διαζευγμένοι εμφανίζονταν πιο ψυχικά τραυματισμένοι από τις γυναίκες. Δύο χρόνια μετά το διαζύγιο, το 41% των αντρών ήταν ακόμη στενοχωρημένοι ενώ το ποσοστό αυτό για τις γυναίκες ήταν 33%.

Για τον Ηλία, το πιο σκληρό κομμάτι της απόφασής του να χωρίσει με τη γυναίκα του, ήταν το πώς θα αποχωριζόταν τον-τότε-3 ετών γιό τους «Ήξερα ότι θα μου έλειπε αλλά δεν φανταζόμουν πόσο πολύ» λέει.

Στο διαζύγιο υπάρχει ένας σιωπηρός κανόνας, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά μένουν με τη μητέρα με οποιοδήποτε κόστος στον άντρα ή στα παιδιά. Γνωρίζω πολύ λίγες γυναίκες που θα άφηναν τον γάμο τους, εάν αυτό ταυτόχρονα σήμαινε και να αφήσουν τα παιδιά τους. Φανταστείτε λοιπόν το σοκ για έναν πατέρα που αναγκάζεται να τα αποχωριστεί και με τον νόμο.

Πώς νιώθει ο Ηλίας σήμερα, 10 χρόνια μετά το διαζύγιό του και πώς εξελίχθηκε η ζωή του;
Ο Ηλίας λέει ότι η θλίψη που ένιωσε για την απώλεια της οικογενειακής του ζωής ήταν εντελώς απρόβλεπτη και ότι αυτό που τον πείραξε περισσότερο, ήταν ότι δεν είχε πια την καθημερινή επαφή με τον γιό του που άλλοτε ήταν αυτονόητη. Από τότε που χώρισε είχε δύο σύντομες σχέσεις αλλά τίποτα σοβαρό. Σήμερα ζει μόνος του με τον σκύλο του και όποτε έρχεται ο 14χρονος γιός του στο σπίτι, μαγειρεύουν, καπνίζουν και πάνε βόλταες στη θάλασσα. Η πρώην γυναίκα του έχει μια μακροχρόνια σχέση και είναι καλά.

Είναι λοιπόν ευτυχισμένος ο Ηλίας μετά το διαζύγιο; 10 χρόνια μετά από εκείνη την ημέρα, πιστεύει ότι πήρε τη σωστή απόφαση; «Το διαζύγιο είναι μια φρικτή και επώδυνη εμπειρία αλλά το ίδιο φυσιολογική με τον θάνατο. Όπως η φυσική εξέλιξη είναι ο άνθρωπος να πεθαίνει, η ίδια φυσική εξέλιξη είναι και οι άνθρωποι να χωρίζουν, όταν ο γάμος πεθαίνει» λέει.

Κανένας από τους άντρες με τους οποίους μίλησα με αφορμή αυτό το άρθρο, δεν χώρισε για άλλη γυναίκα. Αυτό είναι στατιστικά σπάνιο καθώς η κυριότερη αιτία διαζυγίου είναι η απιστία και αυτό φυσικά δείχνει τη φύση της εμπειρίας που βιώνει ένας άντρας στο διαζύγιο.

Ένας φίλος μου δικηγόρος, μου είπε ότι σύμφωνα με την εμπειρία του, το 90% των αντρών-πελατών του, χωρίζουν έχοντας πάντα κάποιον άλλον στη ζωή τους και ότι ελάχιστοι άντρες φεύγουν χωρίς να έχουν άλλη σχέση ενώ για τις γυναίκες τα πράγματα είναι διαφορετικά. «Συνήθως η γυναίκα φεύγει από τον γάμο επειδή δεν είναι ευτυχισμένη με τον άντρα της και όχι επειδή είναι ευτυχισμένη με άλλον» λέει.

Παρ’ όλα αυτά, σε όλους τους παραπάνω άντρες του άρθρου, διέκρινα έντονα το αίσθημα της απώλειας, την απόλυτη θλίψη για την ελάχιστη επικοινωνία με τα παιδιά τους, τον θυμό αλλά και την πικρία τους για το γεγονός ότι αισθάνονται πως το δικαστήριο τους απειλεί φέρνοντάς τους στη δίκη μιας υπόθεσης που είναι εκ των προτέρων καταδικασμένοι, να χάσουν.

Πηγή: http://www.telegraph.co.uk/