Δεν μπορώ να αποδεχτώ ότι χώρισα

Παντρεύτηκα σχετικά νωρίς, αγαπούσα το σύζυγο μου έκανα ότι μπορούσα για να ναι ευτυχισμένος να έχει όλα όσα θέλει. Το μόνο που ήθελα ήταν λίγη σημασία και λίγη αγάπη παραπάνω! Παντρευτήκαμε και στην πορεία ήρθε και ο θησαυρός μου. Το μικρό μου αγοράκι!!

Δυστυχώς η σχέση μας με τον σύζυγο μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Καθόλου επικοινωνία, νεύρα από πλευράς δικής του, δεν περνούσαμε χρόνο μαζί κλπ.  ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ με νύχια και με δόντια να σώσω το γάμο μου του μίλησα πολλές φορές του εξηγούσα ότι βαδίζουμε προς το τέλος, του είπα αν ήθελε να πήγαινε και σε κάποιον ψυχολόγο αλλά μάταια. Γινόμασταν πιο ξένοι και από τους ξένους καθημερινά,,ζούσαμε στο ίδιο σπίτι αλλά μόνο τα κορμιά μας.. Μέχρι που έσκασα, τα βρόντηξα όλα και χώρισα όταν το μωρό μου ήταν μόλις 8 μηνών.

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ξεκίνησα τη ζωή μου ξανά με ένα σύντροφο από πολύ παλιά. Την πρώτη μου αγάπη, τον πρώτο μου έρωτα, τότε όταν ήμασταν μικροί ήμασταν μαζί για 2 χρόνια αλλά τα διαλύσαμε, και όταν χώρισα πήγα σε ένα μπαράκι πολύ παλιό όπου τον είδα ξανά μετά από τόσα χρόνια. Μιλήσαμε, η σπίθα, ο έρωτας, η αγάπη δεν έσβησε πήραν όλα σάρκα και οστά εκείνη την ώρα.  Και έτσι βρέθηκα λίγες μέρες μετά το χωρισμό μου να ονειρεύομαι ξανά με κάποιον άλλον άνθρωπο.   Περάσαμε πολλές δυσκολίες χωρίσαμε κιόλας για μήνες, σήμερα είμαστε μαζί σχεδόν από τις αρχές του χρόνου, μένουμε μαζί, είναι πολύ καλός μαζί μου και το πιο σημαντικό λατρεύει το αγοράκι μου αλλά υπάρχει κάποιο πρόβλημα που θα ήθελα να με βοηθούσατε.

Δεν μπορώ να αποδεχτώ το γεγονός ότι χώρισα και έχω ένα αγοράκι να μεγαλώνει μακριά από τον μπαμπά του. Όντας παιδί χωρισμένης οικογένειας ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν αυτός – να κάνω παιδί και να χωρίσω – ….κι όμως  ο μεγαλύτερος φόβος μας γίνεται πραγματικότητα!  Το γεγονός ότι ο γιος μου 2 1/2 χρονών μεγαλώνει χωρίς τον μπαμπά του καθημερινά, σκοτώνει όχι μόνο εμένα αλλά και τη σχέση που υπάρχει στη ζωή μου. Είναι συνεχώς στη σκέψη μου η κατάσταση αυτή.  Από τη μια σκέφτομαι ότι πολλά παιδάκια μεγαλώνουν με τον ένα γονιό και δεν βλέπουν καθημερινά τον μπαμπά τους και από την άλλη νιώθω ίσως και ενοχές ότι εγώ είμαι αυτή που στέρησε από το γιο μου το δικαίωμα να μεγαλώνει  με τον μπαμπά του και να είμαστε μια ολοκληρωμένη οικογένεια.. το μωρό  επικοινωνεί με τον πατέρα του κάθε εβδομάδα και διανυκτερεύει κιόλας την μία νύχτα εκεί… το πρόβλημα μάλλον δικό μου είναι, δεν ξέρω ίσως και ψυχολογικό..! Σας παρακαλώ βοηθήστε με να το ξεπεράσω.

Ευρώπη

Απαντάει η σύμβουλος ψυχικής υγείας και οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια, κυρία Δήμητρα Βαΐτσου.

Αγαπητή αναγνώστρια,

Στις ημέρες μας ολοένα και περισσότερο μιλάμε και αναφερόμαστε στις νέες μορφές που λαμβάνει θέση η οικογένεια. Η στερεοτυπική μορφή της παραδοσιακής οικογένειας αρχίζει και μετατρέπεται σε  μία σύγχρονη νέα κατάσταση όπου πολλά ζευγάρια και οικογένειες βιώνουν. Γύρω μας ακούμε να υπάρχουν αρκετές μονογονεϊκες οικογένειες, οικογένειες με νέα σχήματα (ο ένας από τους δύο να συνθέτει μία νέα οικογένεια ή ακόμα και οι δύο –άντρας, γυναίκα-). Δεν είναι κάτι που ξαφνιάζει το κοινωνικό σύνολο όσο παλαιότερα. Σίγουρα για κάποιον λόγο ένα ζευγάρι προχωρά στον τερματισμό της συντροφικής του ζωής…Επιλέγει μεταξύ άλλων να προχωρήσει αλλιώς πιστεύοντας ότι θα είναι καλύτερα και για τον ίδιο και για το/τα παιδί/α (εάν υπάρχουν). Συνέπειες πάντα υπάρχουν και ως ενήλικοι ο καθένας καλείται να τις αντιμετωπίσει. Όσο όμως ενοχοποιεί κάποιος τον εαυτό του και μένει μόνο μ’ αυτό το βάρος σίγουρα δεν προχωρά παρακάτω, δύσκολα ξεμπλοκάρει από τις ανασφάλειες από τις οποίες κυριεύεται, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια να τηρηθούν οι επιλογές που έχουν παρθεί.

Εάν η τωρινή νέα οικογενειακή κατάσταση πληροί κάποιες βασικές προϋποθέσεις όπως η σχέση του παιδιού με τον νέο σύντροφο της μητέρας, η ίδια η μητέρα είναι ευτυχισμένη και ήρεμη με την επιλογή της αυτή και το παιδί έχει ουσιαστική σχέση με τον βιολογικό του πατέρα τότε αναφερόμαστε σε κάτι που λειτουργεί και εκπέμπει μία ασφάλεια, ηρεμία και τάξη στις ζωές και των τριών. Στην ηλικία των δυόμιση ετών ένα παιδί προσαρμόζεται άλλοτε εύκολα άλλοτε λιγότερο εύκολα στις νέες πραγματικότητες που θέτουν οι γονείς του. Στην περίπτωση που το παιδί έχει μία σταθερή επαφή και σχέση με τον πατέρα του, περνούν χρόνο μαζί, η συχνότητα των επαφών τους έχει συνέπεια και σταθερότητα τότε είναι πολύ πιθανό μ’ αυτή την μορφή οικογένειας το παιδί να νιώθει ασφάλεια, ηρεμία και εμπιστοσύνη. Εάν πάλι παρατηρείτε αναστατώσεις, αλλαγές στο πρόγραμμα καις τις συνήθειες του, κακοδιαθεσία, εντάσεις τότε χρειάζεται να δοθεί προσοχή, τι έχει αλλάξει στην καθημερινότητα του παιδιού και τι είναι αυτό που μπορεί να έχει επηρεάσει τον ψυχοσυναισθηματικό του κόσμο.

Οι περισσότεροι νέοι μπαμπάδες αφιερώνουν πολύ από τον χρόνο τους, εποικοδομητικά στο παιδί τους. Οι κλασσικοί μπαμπάδες που συναντούσαμε στο παρελθόν που κύρια τους θέση ήταν αυτού του προμηθευτή-κουβαλητή αρχίζει και μειώνεται αισθητά. Οι νεότεροι μπαμπάδες εισχωρούν όμορφα και γλυκά στην ζωή των παιδιών τους, προσφέροντας τους ουσιαστική, αυθεντική και όμορφη επαφή και σχέση. Εάν έχει επιτευχθεί η ουσία, δηλαδή η σχέση του παιδιού με τον πατέρα του να στηρίζεται σε όμορφες και υγιείς βάσεις τότε η μητέρα οφείλει στον εαυτό της να είναι ήρεμη, να απενοχοποιηθεί και να απολαύσει τις νέες επιλογές της που αφορούν την νέα μορφή οικογένειας που έχει συνθέσει. Το παιδί τώρα αλλά και για πάντα χρειάζεται και έχει απόλυτη ανάγκη από μία υπεύθυνη και συναισθηματικά δεμένη σχέση με τον γονιό, σ’ αυτό χρειάζεται να στηρίζεται ο τροφός-γονέας. Όταν υπάρχει μία όμορφη συνεργασία μεταξύ της μητέρας και του βιολογικού πατέρα του παιδιού τότε να μην ξεχνάτε, ότι ωφέλιμοι είναι όλοι όχι μόνο το παιδί αλλά και οι ενήλικοι. Η καλή μεταξύ σας συνεργασία επιφέρει ηρεμία, σταθερότητα και μία πολύ καλή μορφή επικοινωνίας σ’ όλους σας.

Αρκετές γυναίκες καθώς προχωρούν  σε μία άλλη σχέση μετά το διαζύγιο τους αισθάνονται ενοχικά για το εάν έπραξαν λανθασμένα για αυτή τους την νέα επιλογή , ή θεωρούν δεδομένο ότι στερούν  από το παιδί τους τον βιολογικό τους πατέρα. Για να μειωθούν αυτές οι σκέψεις και τα δύσκολα συναισθήματα καλό είναι να δώσει κανείς σημασία στο πως αισθάνεται μέσα του ο ίδιος, εάν είναι δηλαδή απόλυτα σίγουρος για την επιλογή του αυτή στην συγκεκριμένη φάση που πάρθηκε. Η μητέρα είναι όντως συναισθηματικά καλά με τον σύντροφο της; Έχει παρατηρήσει κάποια δυσκολία στην σχέση του παιδιού με τον σύντροφο της;; Εάν δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω τότε είναι πολύ πιθανό υπαρξιακοί λόγοι να είναι εκείνοι που φορτίζουν την μητέρα και την ωθούν να κάνει τέτοιες σκέψεις. Δεν σημαίνει ότι το παιδί όταν έχει μία όμορφη και υγιή σχέση με τον πατέρα του θα είναι το ίδιο καλή και ισορροπημένη και η σχέση με την μητέρα, οι δυσκολίες του ζευγαριού αυξάνονται  με γρήγορους ρυθμούς όταν το μεταξύ τους κλίμα δεν πληροί τις βασικές προϋποθέσεις ομαλής συμβίωσης. Όποια και να είναι η επιλογή που λαμβάνει χώρα την κάθε στιγμή χρειάζεται να γίνεται για το συμφέρον όλων των μελών της οικογένειας, άλλωστε δεν χωρίζουν οι γονείς από τα παιδιά τους, αλλά το ζευγάρι.

Δήμητρα Βαΐτσου 
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας BSc-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Λευκωσίας 12, Νέο Ηράκλειο Αττικής, Τ.Κ. 14122
Τηλέφωνο: 213-0243040
Κινητό: 6942-817404
Email: dvaitsou@gmail.com
Web: http://dimitravaitsou.blogspot.gr/