Ανύπαντρη μητέρα, δίνει το παιδί της σε ανάδοχη οικογένεια

Η Hazel Evans, άνεργη και ανύπαντρη μητέρα τριών παιδιών, παίρνει την επώδυνη απόφαση να δώσει τη νεογέννητη κόρη της να τη μεγαλώσει μια οικογένεια που μόλις γνώρισε, ενώ παράλληλα ψάχνει δουλειά και σπίτι. Υποτίθεται ότι τη κόρη της τη δίνει προσωρινά αλλά τι θα γίνει όταν περάσει ο καιρός και το παιδί, συνεχίζει να μένει με την άλλη οικογένεια;

«Θέλω τόσο πολύ να τη κρατήσω» λέει μία από τις τρείς κόρες του ζευγαριού που θα μεγαλώσει προσωρινά τη κόρη της Hazel. Η «παράδοση» του παιδιού έγινε γρήγορα ώστε να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο οδυνηρή αν και ήταν πολύ δύσκολο για τη Hazel την ώρα που έδινε τη μικρή Autumn (Φθινόπωρο) στον πατέρα της ,προσωρινά, ανάδοχης οικογένειας.Τώρα η Hazel πρέπει να βρεί δουλειά και σπίτι για να μπορέσει να πάρει πίσω το μωρό της.

Εν τω μεταξύ η προσωρινά, ανάδοχη οικογένεια Becker, δείχνει κάθε προθυμία να βοηθήσει δείχνοντας στη Hazel πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη ενώ θυμίζουν συνεχώς στον εαυτό τους πως η μικρή Autumn δεν είναι δικό τους παιδί. «Δεν έχω γνωρίσει τόσο καλούς ανθρώπους όσο εκείνοι» λέει η Hazel με ευγνωμοσύνη.

Βέβαια, μόνο ο χρόνος θα δείξει αν η οικογένεια Becker θα κρατήσει το λόγο της και η μικρή Autumn θα γυρίσει στο σπίτι της. Σε κάθε περίπτωση, όσο καλή πρόθεση και να υπάρχει, και οι δύο πλευρές δοκιμάζονται και θα δοκιμαστούν. Η Hazel ζώντας με την αγωνία αν θα ξαναπάρει πίσω το παιδί της και η ανάδοχη οικογένεια Becker, πώς θα δώσει πίσω το μωρό ενώ θα έχει ήδη δεθεί μαζί του.

Λίγο μετά τη παραμονή της μικρής Autumn στο σπίτι των Becker, η Hazel βρήκε δουλειά ως ταμίας σε ένα κατάστημα με λίγα χρήματα ενώ η σχέση της με έναν άντρα που είχε γνωρίσει, άρχιζε να γίνεται πιο σοβαρή. Η Hazel και ο φίλος της, αποφάσισαν να βρούν ένα σπίτι να μείνουν ακόμη κι αν κάποιοι θεωρούσαν ότι βιάζονταν. Όμως από οικονομικής άποψης, η απόφαση έμοιαζε να είναι η σωστή. Τελικά το ζευγάρι μετακόμισε με τα άλλα δύο παιδιά της Hazel σε ένα διαμέρισμα κοντά στην ανάδοχη οικογένεια του μωρού της, όμως λίγους μήνες μετά τα οικονομικά τους συνέχιζαν να είναι σε άσχημη κατάσταση ενώ η υγεία της μητέρας της κλονίστηκε. Η Hazel δεν είχε άλλη επιλογή, από το να αφήσει τη δουλειά της για να φροντίσει τη μητέρα της, με αποτέλεσμα να ζητήσει από τους Beckers να κρατήσουν τη κόρη της, άλλους έξι μήνες. Τελικά η μητέρα της πέθανε, αφήνοντας στη Hazel και στην αδερφή της με ένα χρέος 7.000 δολλαρίων ως έξοδα κηδείας ενώ μερικές εβδομάδες αργότερα, απέλυσαν τον φίλο της από τη δουλειά του. Με τα οικονομικά και τα ψυχολογικά προβλήματα να κλιμακώνονται στη ζωή της, η Hazel κλαίει συνεχώς, δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια ενώ πολύ γρήγορα εμφανίζει σημάδια κατάθλιψης. Με το φίλο της τσακώνονται συχνά ενώ τα παιδιά της δεν μπορούν να ξεπεράσουν το θάνατο της γιαγιάς με την οποία συγκατοικούσαν όλοι μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

3 χρόνια πρίν η, σήμερα, 20χρονη Hazel είχε δύο παιδιά και παρ’ όλο που ήταν πιο μικρή, είχε έστω μια στέγη και υποστηριζόταν από τους γονείς της. Σήμερα είναι μεγαλύτερη αλλά χωρίς γονείς, με τρία μικρά παιδιά το ένα από τα οποία το μεγαλώνουν άλλοι και ένα σωρό απλήρωτους λογαριασμούς.

Στο σπίτι η ζωή έχει γίνει χαοτική, ειδικά όταν η Hazel παίρνει για λίγο το μωρό να το φροντίσει αλλά εκείνο κλαίει και αρνείται να φάει γιατί του λείπει η Jessica, μητέρα της ανάδοχης οικογένειας. Η Hazel προτείνει στην οικογένεια να υιοθετήσουν τη μικρή αλλά η Jessica αρνείται καθώς δεν γνωρίζει αν είναι σε θέση να μεγαλώσει 4 παιδιά.

Για τη Hazel με τρία παιδιά και ένα σωρό οικονομικά προβλήματα, τα όνειρα για το μέλλον φαντάζουν πολυτέλεια ενώ μόλις το περασμένο Νοέμβριο, το ένα από τα δύο δίδυμα παιδιά της, έριξε το μπουφέ που έχουν στο σαλόνι ο οποίος έπεσε πάνω στο παιδί, με αποτέλεσμα να νοσηλεύεται με ένα σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι. Η Hazel χωρίς άλλο κουράγιο και αποθέματα, αρχίζει και αναφέρεται στη μικρή Autumn αποκαλώντας της «αυτό το μωρό», αφήνοντας ελάχιστα περιθώρια στη μικρή της κόρη, να επιτρέψει σπίτι για καλό!

Πηγή: Huffingtonpost.com