Ανύπαντρη μητέρα απολύθηκε, επειδή έπρεπε να φυλάξει το γιό της στο σπίτι

Στις 27 Γενάρη στο Σικάγο, η θερμοκρασία ήταν υπό του μηδενός και τα μποφόρ ισχυρά, με αποτέλεσμα τα σχολεία να μην ανοίξουν καθώς ο καιρός αυτός, καθιστούσε επικίνδυνη τη μεταφορά των παιδιών στα σχολεία, αλλά και την παραμονή τους σε αυτά.

Η Rhiannon Broschat, ανύπαντρη μητέρα και υπάλληλος μερικούς απασχόλησης σε μία εταιρία τροφίμων, προσπάθησε μια μέρα πρίν, να βρεί κάποιον να κρατήσει τον γιό της ο οποίος τυγχάνει να είναι παιδί με ειδικές ανάγκες αλλά δεν βρήκε κανέναν. Επομένως πήρε τηλέφωνο τον προϊστάμενό της και επειδή δεν απαντούσε, άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή του ότι δεν μπορούσε να έρθει εξηγώντας τους λόγους. Το να κρατήσει το παιδί της στο σπίτι, όπως λέει και η ίδια, ήταν η μόνη της επιλογή!

Η συγκεκριμένη εταιρία ωστόσο, σύμφωνα με τη πολιτική της, θεωρεί ότι κάποια απουσίες είναι δικαιολογημένες και κάποιες όχι. Αν για παράδειγμα ένας εργαζόμενος αρρωστήσει πρέπει να προσκομίσει σημείωμα γιατρού όπως το αντίστοιχο σημείωμα απαιτείται σε περίπτωση θανάτου συγγενικού προσώπου, κατάθεση ή συμμετοχή ως ένορκος σε δίκη ενώ η απουσία δικαιολογείται σε περίπτωση καταστροφικών φυσικών φαινομένων ή καιρικών συνθηκών που εξαπλώνονται στη πόλη. Κάθε υπάλληλος έχει 6 μέρες δικαίωμα αδικαιολόγητης απουσίας μέσα σε διάστημα 6 μηνών αλλά κάθε  τέτοια απουσία προσδίδει έναν αρνητικό πόντο στον εργαζόμενο (δεδομένου ότι η εταιρία βασίζεται σε point system)  και φυσικά τις μέρες αυτές των αδικαιολόγητων απουσιών, δεν τις πληρώνονται.

Στις 28 Γενάρη, και παρά τις καιρικές συνθήκες και το κλείσιμο των σχολείων, τα καταστήματα της αλυσίδας τροφίμων ήταν ανοιχτά ενώ εκπρόσωπος της εταιρίας ισχυρίστηκε ότι «εκείνη τη μέρα οι 10 από τους 1800 υπαλλήλους, απουσίασαν αδικαιολόγητα».

Η Rhiannon ήξερε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε κανέναν αρνητικό πόντο ενώ λόγω του καιρού, και βάσει της πολιτικής της εργοδότριας εταιρίας, θεώρησε την απουσία της δικαιολογημένη. Εν τω μεταξύ όταν κάλεσε στο γραφείο προσωπικού νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας, την καθυσήχασαν λέγοντάς της, ότι καταλάβαιναν πως δεν είχε άλλη επιλογή.  Το πράγμα άλλαξε όταν μέσα στην ημέρα την πήραν τηλέφωνο να της πούν πως για την απουσία εκείνης της μέρας, θα χρειαστεί χαρτί γιατρού παρ’ όλο που δεν οφείλονταν σε πρόβλημα υγείας. Όταν μετά από μερικές ημέρες, επέστρεψε στην εργασία της, της ανακοίνωσαν την απόλυσή της.

Υπάλληλοι της ίδιας αλυσίδας, είχαν απεργήσει ως ένδειξη διαμαρτυρίας,  όταν τους ζητήθηκε να εργαστούν ανήμερα των Ευχαριστιών αλλιώς θα απολύονταν, κάτι που αργότερα διέψευσε ο εκπρόσωπος της εταιρίας. Το ίδιο έγινε και στη περίπτωση της Rhiannon όπου όλοι οι υπάλληλοι κατέβηκαν σε απεργία για να τη στηρίξουν.

Η Rhiannon και οι συνάδελφοί της, ισχυρίζονται ότι-ενώ καταλαβαίνουν πως η εταιρία προσπαθεί να δέχεται τη λιγότερο δυνατή εκμετάλλευση από το προσωπικό της- το μόνο που ζητάνε από την εργοδοσία, είναι να λαμβάνει υπόψιν της γεγονότα που είναι εκτός ελέγχου των εργαζομένων της.

Η περίπτωση της Rhiannon και των συναδέλφων της, δεν είναι η μόνη στην Αμερική όπου κανένας εργαζόμενος που απουσιάζει, δεν του εγγυάται ότι θα πληρωθεί τη μέρα που απουσίασε. 40% των ιδιωτικών υπαλλήλων στις Η.Π.Α. δεν παίρνουν πληρωμένη άδεια ενώ το 80% δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν αναρρωτική άδεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι υπάλληλοι, να παίρνουν όλο και λιγότερες μέρες άδεια σε περιπτώσεις ασθένειας ή διακοπών ενώ σε ορισμένες πολιτείες έχουν αρχίσει να ψηφίζονται νόμοι προκειμένου η πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα να γίνει πιο ελαστική.

Σήμερα η Rhiannon υποστηρίζει ότι είναι καλά και ότι τη στηρίζουν ο σύντροφος και η μητέρα της ενώ, όπως ισχυρίζεται, πρόκειται να μπεί στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσει εγκληματολογικό δίκαιο και κοινωνική εργασία προκειμένου να καταφέρει να αλλάξει τα πράγματα από μέσα όχι μόνο στη συγκεκριμένη εταιρία αλλά σε όλες. Το παράδοξο είναι ότι αν η μητέρα αυτή αποφάσιζε να αφήσει το παιδί μόνο του στο σπίτι για να μπορέσει να πάει στη δουλειά και να μην τη διώξουν, θα έμπαινε στη μέση η Πρόνοια να της πάρει το παιδί και φυσικά θα βούιζε ο τόπος για το πόσο κακή μάνα είναι.

Από την άλλη, το θετικό είναι ότι ,έστω και με παράλογους όρους, στην Αμερική δίνουν δουλειά στις ανύπαντρες μητέρες διότι στην Ελλάδα οι εργοδότες ακούνε γενικώς τη λέξη “μάνα” και τρέχουν λες και εκείνους, τους έκανε πιράνχας αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία!

Πηγή: http://thinkprogress.org/