Μωρό μου εσύ!

“Μωρό μου εσύ!”

Μια φράση που την έχουμε ακούσει από μαμά σε παιδί, όταν της κάνει γκριμάτσες και γελάκια.
Από γυναίκα στον άντρα της, όταν εκείνος κάνει κάτι όμορφο για εκείνη.
Από δασκάλα στο μικρό της μαθητή, όταν εκείνος της προσφέρει λουλούδια στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Μια φράση που λέμε όλοι λίγο πολύ στη ζωή μας, όταν κάποιος μας φροντίζει, μας κανακεύει και δείχνει να νοιάζεται για εμάς.

Τις προάλλες είχαμε πάει με τον Γιώργο σε ένα μεγάλο φαρμακείο να πάρουμε κάποια πράγματα για μένα που αρρώστησα και κάποια για το μπανάκι του, γιατί μας είχαν τελειώσει τα πάντα (κρέμες, λαδάκια, αφρόλουτρα και όλα αυτά τα ωραία που τον κρατάνε καθαρό και τον κάνουν να βουτάει τα παπάκια του και να χαίρεται). Μπαίνουμε στο φαρμακείο, ψωνίζουμε, πληρώνουμε και βγαίνοντας, δεν ξέρω πώς του ήρθε ξαφνικά, πηδάει πάνω μου και μπαίνει στην αγκαλιά μου.
«Μαμά μου, σ’ αγαπάω μαμά μου» μου λέει και ξαπλώνει στα χέρια μου, 5.5 χρονών παιδί, όπως όταν ήταν μωρό. Τον κρατάω σφιχτά, δεν με νοιάζει που ζυγίζει πια 20 κιλά, δεν με νοιάζει που μαζί κρατάω τσάντες και σακούλες. Στεκόμαστε έτσι για ώρα στο πάρκινγκ του φαρμακείου, εγώ να τον φιλάω και να του λέω πόσο τον αγαπάω κι αυτός να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και να μου λέει «Μαμά μου, μαμά μου», με τους περαστικούς να μας κοιτάνε καλά καλά.  Με τις δουλειές και τα τρελλά μου ωράρια, είχαμε πολύ καιρό να βρεθούμε έτσι.

Τον βάζω στο αυτοκίνητο, τον δένω με τη ζώνη και του δίνω τη κρέμα, το αφρόλουτρο και το λαδάκι που του αγόρασα. Δίπλα μας περνάει ένα ζευγάρι που μόλις έχει βγει από το φαρμακείο. Η κοπέλα κρατάει ένα σακουλάκι, βγάζει από μέσα ένα τεστ εγκυμοσύνης και μαζί με τον φίλο της, διαβάζουν τις οδηγίες. Κοιτάζονται με αγωνία αλλά και με μια κρυφή χαρά, σαν να θέλουν να βγει θετικό. Κάτι της ψιθυρίζει στο αυτί, εκείνη γυρίζει και του λέει «Μωρό μου εσύ!» και φιλιούνται εκεί, στο πάρκινγκ του φαρμακείου. Χαμογελώ κρυφά γιατί ίσως σε λιγότερο από χρόνο, το πραγματικό τους μωρό θα βρίσκεται σ’ ένα καρότσι και θα ψωνίζουν κι εκείνοι βρεφικά καλλυντικά για το μπανάκι του.

Περνάμε από τη παιδική χαρά κι ο Γιώργος επιμένει να κατέβουμε να παίξει «Καλά , αλλά μόνο για μια ώρα γιατί πρέπει να γυρίσουμε» του λέω και χαίρεται. Ανοίγω τη πόρτα της παιδικής χαράς και σχεδόν ορμάει στις κούνιες. Λίγο πιο πέρα άλλοι γονείς προσέχουν τα παιδιά τους, τα βοηθούν, τους δίνουν νερό ή μιλάνε μεταξύ τους. Ένα κοριτσάκι πάει ν’ ανέβει στο μονόζυγο κι η μητέρα της, σηκώνεται να τη βοηθήσει. «Μόνη μου, μόνη μου» της φωνάζει κι η μητέρα κάνει πίσω.

Το κοριτσάκι – είναι δεν είναι 7 χρονών-σκαρφαλώνει στη κορυφή του μονόζυγου, στέκεται όρθια και κάνει ισορροπία. Παιδάκια και γονείς τη κοιτούν με θαυμασμό κι η μητέρα της χειροκροτεί και της φωνάζει «Μωρό μου εσύ!».  

Στο δρόμο του γυρισμού, βλέπω απ’ τον καθρέφτη τον Γιώργο  προβληματισμένο.

-Τι έγινε Γιώργο, συμβαίνει κάτι;
-Μαμά η κυρία γιατί είπε αυτό το κοριτσάκι «μωρό»;
-Επειδή είναι το παιδάκι της και το αγαπάει.
-Και κάνει τσίσα πάνω του;
-Όχι παιδί μου, δεν είναι κυριολεκτικά μωρό. Χαριτωμένα το είπε!
-«Κυριολεκτικά» τι σημαίνει;
Κάπου εκεί η μετάφραση «χάθηκε» οπότε αρκέστηκα να του πω πως όταν αγαπάμε και φροντίζουμε κάποιον, τον φωνάζουμε «μωρό» όσο χρονών και να είναι.

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει. Ανεβαίνουμε τη σκάλα και μπαίνουμε σπίτι. «Πάμε για μπάνιοοοο» του λέω κι εκείνος ξεφωνίζει “Γιούπι” και τρέχει προς το μπάνιο καθώς βγάζει τα ρούχα του ένα ένα. «Το καινούριο μου αφρόλουτρο, μην ξεχάσεις μωρό μου!» μου λέει με ύφος και πεθαίνω στα γέλια.

Μια ακόμα μέρα γέμισε με παιδικές φωνές, αφρόλουτρα κι αρώματα, το σπίτι της μικρής μας οικογένειας. Αύριο πάλι…μωρό μου!

*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί κομμάτι της συνεργασίας μας, με την εταιρία Pharmasept. Στο Singleparent.gr, διαλέγουμε τις εταιρίες που συνεργαζόμαστε με σεβασμό στην εμπιστοσύνη σας, και χρησιμοποιούμε τη φωνή μας, μόνο για πράγματα που μας αρέσουν και θεωρούμε ότι έχουν κάτι να σας προσφέρουν. 

Σύνταξη-Επιμέλεια: Κυριακή Χαριτάκη
©Singleparent.gr copyright | All rights reserved